Επειτα από ένα πολύωρο διαπραγματευτικό θρίλερ, η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα υιοθέτησε χρονοδιάγραμμα που προβλέπει μέχρι τον Απρίλιο του 2008 την έναρξη διαπραγματεύσεων με στόχο μια νέα συμφωνία, που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο.
Υπέρ της συμβιβαστικής συμφωνίας ψήφισε και η αντιπροσωπεία των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία δέχθηκε δριμεία κριτική και ισχυρές πιέσεις κατά τη διάρκεια των εργασιών της Διάσκεψης. Λίγες ώρες ωστόσο αργότερα ο Λευκός Οίκος έσπευσε να αποστασιοποιηθεί από τη συμφωνία και εξέφρασε με ανακοίνωσή του έντονες ανησυχίες για το αποτέλεσμα της Διάσκεψης. Δυσαρεστημένες με την τελική διακήρυξη αλλά για διαφορετικούς λόγους είναι και οι διεθνείς περιβαλλοντικές οργανώσεις. Ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής, στον οποίο συμφώνησαν οι 185 χώρες του πλανήτη, δεν συνιστά επαρκή απάντηση στη σοβαρότητα της κατάστασης, εκτιμά η Greenpeace. Στο κείμενο της τελικής διακήρυξης δεν γίνεται αναφορά σε δεσμευτικά όρια εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα για το διάστημα μετά το 2010, μολονότι αυτό ήταν το κεντρικό θέμα δεκάδων διεθνών διασκέψεων και συνόδων τον τελευταίο χρόνο και στο στόχο αυτόν επικεντρώνονται οι επισημάνσεις των επιστημόνων.
Παρά τους όρκους αιώνιας πίστης και αφοσίωσης των πλούσιων κρατών στην προστασία του κλίματος, στην πράξη η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Από τη μία πλευρά η Ε.Ε. διατυπώνει φιλόδοξους στόχους, τους οποίους λίγες χώρες-μέλη μπορούν να επιτύχουν, ενώ από την άλλη οι Ηνωμένες Πολιτείες σφυρίζουν αδιάφορα επικαλούμενες τα δικά τους ζωτικά συμφέροντα. Η στάση των αναπτυγμένων χωρών ενθαρρύνει και τις αναπτυσσόμενες χώρες να επιμείνουν σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα δώσει τη χαριστική βολή στο κλίμα. Στο Μπαλί της Ινδονησίας επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά το χάσμα μεταξύ των διαφόρων ομάδων.
Εγιναν όμως και βήματα προς τα εμπρός. Επετεύχθη συμφωνία για έναν «οδικό χάρτη» διαπραγματεύσεων που θα ολοκληρωθούν μέχρι το 2009 και θα καταλήξουν σε μία συμφωνία που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο. Μεγάλης συμβολικής σημασίας ήταν επίσης η απομόνωση της αντιπροσωπείας των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία αναγκάστηκε στο τέλος, υπό την πίεση των άλλων χωρών, να εγκαταλείψει την αλαζονική της στάση. Μια συμβολική νίκη που ικανοποιεί το μίνιμουμ των ευρωπαϊκών προσδοκιών και προσδίδει αυτοπεποίθηση στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αρκεί όμως αυτό;
(δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 17/12/07)