Που Πάνε οι Ηλιακοί Συλλέκτες όταν …Πεθαίνουν- Ένα Νέο Πρόβλημα προς Ανακύκλωση  

Που Πάνε οι Ηλιακοί Συλλέκτες όταν …Πεθαίνουν- Ένα Νέο Πρόβλημα προς Ανακύκλωση
energia.gr
Τρι, 25 Αυγούστου 2020 - 11:02

Ένα νέο πρόβλημα διαχείρισης απορριμμάτων δημιουργείται με την στροφή σε νέες μορφές ενέργειας που ναι μεν είναι μηδενικών ρύπων κατά τη χρήση τους, όμως όταν φτάσουν στο τέλος του αποδοτικού κύκλου της ζωής τους κάπως πρέπει να επαναχρησιμοποιηθούν τα υλικά από τα οποία φτιάχτηκαν καθώς αυτά μόνο αθώα δεν είναι.

Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μέχρι το 2050, έως 78 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι ηλιακών συλλεκτών θα έχουν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και παγκοσμίως θα παράγονται περίπου 6 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι νέων ηλιακών ηλεκτρονικών αποβλήτων ετησίως.

Είναι πλέον απόλυτα κατανοητό ότι πρέπει να αναπτυχθεί ένα παγκόσμιο σχέδιο τώρα για ανακύκλωση, βλέποντας πώς η διάρκεια ζωής ενός πάνελ είναι περίπου 25 χρόνια. Επιπλέον, τα πάνελ έχουν μόλυβδο, οπότε δεν πρέπει να εναποτεθεί σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Ακόμα και όταν συμβαίνει η ανακύκλωση, υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης. Ένα ηλιακό πάνελ είναι ουσιαστικά ένα ηλεκτρονικό «σάντουιτς». Η γέμιση είναι ένα λεπτό στρώμα κρυσταλλικών κυττάρων πυριτίου, τα οποία μονώνονται και προστατεύονται από τα στοιχεία και στις δύο πλευρές από φύλλα πολυμερών και γυαλιού. Όλα συγκρατούνται σε πλαίσιο αλουμινίου. Στο πίσω μέρος του πλαισίου, ένα κουτί διακλάδωσης περιέχει την καλωδίωση χαλκού που διοχετεύει την ηλεκτρική ενέργεια καθώς αυτή δημιουργείται.

Σε μια τυπική εγκατάσταση ηλεκτρονικών αποβλήτων, αυτό το «σάντουιτς» υψηλής τεχνολογίας θα αντιμετωπιστεί με άνεση. Οι ανακυκλωτές αφαιρούν το πλαίσιο και το κουτί διακλάδωσης για να ανακτήσουν το αλουμίνιο και το χαλκό, στη συνέχεια τεμαχίζουν το υπόλοιπο τμήμα, συμπεριλαμβανομένων των υαλοπινάκων, των πολυμερών και των πυριτίου, τα οποία επικαλύπτονται σε ένα ηλεκτρόδιο αργύρου και συγκολλούνται με κασσίτερο και μόλυβδο.

Τι ισχύει όμως παγκοσμίως για την ανακύκλωση των ηλιακών πάνελς: Στην ΕΕ, οι παραγωγοί υποχρεούνται να διασφαλίζουν την σωστή ανακύκλωση των ηλιακών συλλεκτών τους. Στην Ιαπωνία, την Ινδία και την Αυστραλία, σχεδιάζουν ένα σχέδιο ανακύκλωσης. Και στις ΗΠΑ, με εξαίρεση έναν κρατικό νόμο στην Ουάσινγκτον που απαιτεί από τους κατασκευαστές να ανακυκλώνουν τα πάνελ, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο.

Και αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα κόστους στις Η.Π.Α. επειδή είναι πολύ πιο ακριβό να ανακυκλώνουν από ό, τι είναι να πετάνε τα υλικά. Κοστίζει λιγότερο από 1 $ για την απόρριψη ενός πίνακα σε χώρο υγειονομικής ταφής και μεταξύ 12-25 $ για την ανακύκλωσή του, αλλά μόνο 3 $ πληρώνονται για ανακτημένο αλουμίνιο, χαλκό και γυαλί.

Όμως για να αναπτυχθεί η βιομηχανία ηλιακής ανακύκλωσης με βιώσιμο τρόπο, θα χρειαστεί τελικά υποστηρικτικές πολιτικές και κανονισμούς. Το μοντέλο της ΕΕ για τους οποίους οι παραγωγοί χρηματοδοτούν την ανακύκλωση και την ανακύκλωση των ηλιακών συλλεκτών μπορεί να είναι καλό για τις ΗΠΑ. Αλλά προτού συμβεί αυτό, οι αμερικανοί νομοθέτες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι το πρόβλημα υπάρχει και γίνεται όλο και μεγαλύτερο.