«Είναι η αρχή και όχι το τέλος», δήλωσε ο γ. γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, στην προσπάθειά του να περιγράψει την έκβαση της θυελλώδους συνόδου για το κλίμα στο Μπαλί. «Θα πρέπει να εμπλακούμε σε πολύ πιο δύσκολες διαπραγματεύσεις», εξήγησε, προβλέποντας νέες ακόμη πιο ταραχώδεις συνόδους. Tι συνέβη τελικά; Ποιο ήταν το επίτευγμα των αντιπροσώπων 190 χωρών, που συνομιλούσαν επί δύο εβδομάδες στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας;
Παρ’ ότι είναι βέβαιο ότι «προς το παρόν» τίποτε δεν αλλάζει, η σύνοδος δημιούργησε ελπίδες για μια μελλοντική συντονισμένη επίθεση της ανθρωπότητας, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, κατά του φαινομένου του θερμοκηπίου. Δεν κατέληξε, ωστόσο, σε κάποια σαφή δέσμευση. Τρεις είναι οι βασικοί ελπιδοφόροι άξονες του «οδικού χάρτη» του Μπαλί:
Πρώτον, συνοδεύεται από την υπογραφή της κυβέρνησης Μπους, που ναι μεν θα αποχωρήσει από την εξουσία σε λίγους μήνες, αλλά έδωσε το στίγμα μιας πιο διαλλακτικής αμερικανικής πολιτικής, διαμορφωμένης υπό τη διεθνή πίεση. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι δύσκολο να αποσυρθεί από την εκστρατεία σωτηρίας του πλανήτη, καθώς η πολιτική σκηνή ήδη υιοθετεί το θέμα ως πεδίο αντιπαράθεσης στο πλαίσιο των εκλογών.
Δεύτερον, επετεύχθη συμφωνία για την παροχή τεχνολογικής υποστήριξης στον αναπτυσσόμενο κόσμο - αφού οι ΗΠΑ ωθήθηκαν σε παγερή απομόνωση από τους άλλους συνομιλητές και ήραν τελικά τις αντιρρήσεις τους. Οι δυτικές χώρες δεσμεύτηκαν να ενισχύσουν στον τομέα αυτό τον Τρίτο Κόσμο, για να αντιμετωπίσει την άνοδο της θερμοκρασίας.
Τρίτον, προβλέπονται διαπραγματεύσεις για να βρεθούν κίνητρα που θα επιτρέψουν στα αναπτυσσόμενα κράτη να προστατεύσουν τα δάση τους. Δεδομένου του αόριστου χαρακτήρα των τριών αυτών σημείων, είναι εύλογη η επισήμανση του γ.γ. του ΟΗΕ πως πρόκειται απλώς για την αρχή. Επιπλέον, η σύνοδος κατέγραψε μια μεγάλη αποτυχία, καθώς η επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας, υφυπουργός Εξωτερικών Πάολα Ντομπριάνσκι, έπεισε τους συνομιλητές της να παρακάμψουν το φλέγον θέμα των ποσοστών σε ό,τι αφορά τη μείωση των ρύπων στον βιομηχανικό κόσμο και να αφαιρέσουν από τον «οδικό χάρτη» οποιαδήποτε δεσμευτική αναφορά. Οι πρώτες εκδοχές του κειμένου υιοθέτησαν τον στόχο μείωσης από 25% έως 40% έως το 2020, αλλά η τελική περιορίστηκε σε μία ακόμη αόριστη πρόβλεψη. Σύμφωνα με αυτήν, οι συμμετέχοντες θα διεξαγάγουν νέες διαπραγματεύσεις και θα λύσουν το θέμα έως το 2009 με μια νέα «ιστορική» συνθήκη που θα αντικαταστήσει το πρωτόκολλο του Κιότο. Οπως το έθεσε ο εμπειρογνώμονας, Ελιοτ Ντίριντζερ, η σύνοδος «δεν στρίμωξε κανέναν για τους ρύπους. Αλλά είναι σημαντικό ότι δεν απάλλαξε και κανέναν».