και αντί αυτού ανεβλήθη για την 1-2 Οκτωβρίου. Πάντως ο Σαρλ Μισέλ μια χαρά έκανε χθες την τηλεδιάσκεψη που είχε προγραμματίσει με Μέρκελ και Ερντογάν. Πρόβλημα κανένα δεν υπήρξε.
Και εύλογα αναρωτιόμαστε μήπως η αναβολή αυτή δεν είναι και τόσο τυχαία. Μήπως έχει σχέση με το βέτο που απειλεί να θέσει η Κύπρος στις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας καθώς τις έχει συνδέσει με την επιβολή αντιστοίχων εναντίον της Τουρκίας.
Μήπως αυτό οφείλεται στην διστακτικότητα των Ευρωπαίων να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους απέναντι στην Άγκυρα και θέλουν να δουν πως θα εξελιχθούν οι διερευνητικές με την Αθήνα - με το τουρκικό παζάρι να έχει ήδη αρχίσει όπως και οι νέες τουρκικές προκλήσεις- και ταυτοχρόνως να πιέσουν την Λευκωσία να αμβλύνει λίγο την στάση της και να αποσυνδέσει την περίπτωση του Μινκ με αυτή της Άγκυρας.
Διότι πραγματικά οι Ευρωπαίοι μας έχουν δώσει την εντύπωση ότι τους «καίει» περισσότερο το τι κάνει ο σχεδόν ισόβιος δικτάτορας της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο και ποιες είναι οι σχέσεις του με τον Βλαντιμήρ Πούτιν και όχι ο θρασύς, προκλητικός και επικίνδυνος Ερντογάν που συνεχώς τους εκβιάζει και τους εμπαίζει.
Είναι όντως θλιβερό αυτό το θέατρο του παραλόγου το οποίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται σε κάθε Σύνοδο Κορυφής. Να εκδίδονται καταδικαστικές ανακοινώσεις για τα πεπραγμένα Ερντογάν, να απευθύνονται προειδοποιήσεις και το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο.
Κατά την διάρκεια του επεισοδιακού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της περασμένης Δευτέρας, οι Φινλανδοί μάλωσαν την Κύπρο γιατί έθεσε βέτο στις κυρώσεις εναντίον της Λευκορωσίας, εκφράζοντας το καθόλα δίκαιο αίτημά της να συνδεθούν με αυτές τις Τουρκίας.
Αλλά και οι Γερμανοί φαίνονται ιδιαίτερα ενοχλημένοι, σύμφωνα με δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία αφήνει μάλιστα αιχμές ότι πίσω από την στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας κρύβονται άλλα συμφέροντα! H FAZ αναρωτιέται τεχνηέντως μήπως υπάρχουν στην Μεγαλόνησο χρήματα Λευκορώσων κυβερνητικών στελεχών, τα ονόματα των οποίων περιλαμβάνονται στις μαύρες λίστες της ΕΕ. Δεν αναρωτήθηκε όμως ποτέ ποια είναι η πρέπουσα απάντηση της ΕΕ όταν παραβιάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους μέλους, Εκεί, δεν είδαμε την FAZ να εξανίσταται.
Και ποιος θα κατηγορήσει την Κύπρο για αντιευρωπαϊκή στάση; Οι Γερμανοί που κάνουν τα «γλυκά μάτια» στον Ερντογάν λόγω πολλαπλών συμφερόντων ή οι χώρες του Βίζεγκραντ που δεν έχουν αφήσει βέτο για βέτο όσον αφορά το προσφυγικό και προσφάτως την συμφωνία για το κλίμα.
Ή μήπως οι Φινλανδοί που ενώθηκαν με την ομάδα των “φειδωλών” στις διαπραγματεύσεις για το πακέτο ανακάμψεως, απειλώντας να τινάξουν το όλο εγχείρημα στον αέρα.
Η δε Ελλάς πώς θα αντιδράσει; Θα αφήσει την Κύπρο μόνη της, έρμαιο των κάθε λογής ορέξεων και συμφερόντων.
Στο σημείο αυτό θα ήταν καλό οι Ευρωπαίοι ηγέτες να απαντήσουν ειλικρινώς σε κάποιες υπαρξιακές ερωτήσεις. Αυτή η πολυδιαφημισμένη αλληλεγγύη υπάρχει μόνο στα χαρτιά; ‘H αφορά μόνο τις τρίτες χώρες;
Οι Ευρωπαίοι λειτουργούν σαν Ένωση μόνο όταν τους συμφέρει ή όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες; Έχουν συγκεκριμένους εχθρούς, βλέπε Ρωσία και συγκεκριμένους άσπονδους μεν κακομαθημένους δε φίλους, βλέπε Τουρκία;
Η ΕΕ πρέπει να αποφασίσει επιτέλους τι Ένωση θέλει να είναι. Διότι αν συνεχίσει έτσι κινδυνεύει να χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας. Ποιος άλλωστε παίρνει στα σοβαρά μια ομάδα που δεν προστατεύει τα ίδια της τα μέλη…