αναμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και αίφνης θα αποκηρύξουν τον «κακό» Ερντογάν και θα αγκαλιάσουν την πάντα «πρόθυμη» Ελλάδα. Πολλοί τόνοι μελάνι έχουν χυθεί για να επισημάνουν τα φιλικά αισθήματα του Τραμπ απέναντι στον Ερντογάν σε αντίθεση με την συμπάθεια του Μπάιντεν προς τον ελληνισμό.
Πράγματι, ο Μπάιντεν έδωσε προσφάτως στην δημοσιότητα μανιφέστο με προεκλογικές υποσχέσεις προς την ελληνοαμερικανική κοινότητα. «Σε αντίθεση με τον πρόεδρο Τραμπ, ο Τζο θα αντιδράσει στην τουρκική συμπεριφορά που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο ή τις συμμαχικές δεσμεύσεις της στο ΝΑΤΟ, όπως οι τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου», τονίζεται ενδεικτικώς στο κείμενο με τις θέσεις για τα ελληνικά ζητήματα που εξέδωσε το επιτελείο του. Έχει αντιταχθεί στην τουρκική κατοχή της βορείου Κύπρου και έχει υποστηρίξει μια ολοκληρωμένη διευθέτηση για την επανένωση του νησιού στη βάση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα. Το 2014, επισκέφθηκε το νησί όντας ο πρώτος εν ενεργεία αντιπρόεδρος που το έκανε τα τελευταία 50 χρόνια, και ηγήθηκε της διπλωματικής εμπλοκής του Λευκού Οίκου στο Κυπριακό.
Όλα αυτά είναι θετικά και καλοδεχούμενα. Είναι όμως αρκετά για να αλλάξουν άρδην και καταλυτικά την αμερικανική εξωτερική πολιτική υπέρ της Ελλάδος ; Όχι φυσικά. Διότι η αμερικανική διπλωματία δεν βασίζεται ούτε σε συμπάθειες, ούτε σε τάσεις, ούτε σε διαπροσωπικές σχέσεις. Στηρίζεται σε συγκεκριμένα σχέδια που απορρέουν από συγκεκριμένα συμφέροντα. Και η Τουρκία, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι ένας σημαντικός παίκτης στην Μέση Ανατολή. Κάτι που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι ΗΠΑ. Ακόμη και αν αποφασίσουν να παρέμβουν πιο δραστικά υπέρ της Ελλάδος σε περίπτωση που κερδίσει ο Μπάιντεν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα το πράξουν επειδή αγαπούν την χώρα μας, αλλά επειδή κυρίως τους έχει ενοχλήσει ο αντίπαλος.
Στην Ουάσιγκτον γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό πως η προσπάθεια της Τουρκίας να επεκτείνει την ηγεμονία της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή -συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Μεσογείου- καθώς και ο εναγκαλισμός της με την Ρωσία και το Ιράν - έρχεται σε σύγκρουση με τους στόχους των ΗΠΑ. Διόλου τυχαία και η πρωτοβουλία που ανέλαβε ο ίδιος ο Τραμπ για την επαναπροσέγγιση του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες. Οι χώρες αυτές έχουν ήδη συγκροτήσει ένα ισχυρό μέτωπο κατά της Τουρκίας, με πρωτοστάτη την Σαουδική Αραβία, η οποία έχει επιβάλλει και μποϋκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα.
Εύλογα λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς ότι τυχόν αμερικανικές πρωτοβουλίες για τα ελληνοτουρκικά θα εξαρτηθούν τόσο από το γεωπολιτικό περιβάλλον όσο και από την στάση της ίδιας Τουρκίας, που δείχνει αυτή την στιγμή να εκμεταλλεύεται στο έπακρο το κενό εξουσίας που παρατηρείται και θα συνεχιστεί μέχρι τον Ιανουάριο, που αναμένεται να ορκιστεί η νέα αμερικανική κυβέρνηση.