Ίσως γιατί ορισμένοι θεωρούν ότι ο Καύκασος είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα και όσα συμβαίνουν εκεί δεν μας επηρεάζουν. Ίσως, πάλι, γιατί τα τελευταία χρόνια η συνεργασία Ελλάδος-Αζερμπαϊτζάν έχει προχωρήσει στον τομέα της ενέργειας. Σε κάθε περίπτωση, ελάχιστοι σκέφτηκαν ότι οι δραματικές εξελίξεις για τους Αρμενίους αφορούν άμεσα τον Ελληνισμό, γιατί αποτελούν "πρόβα τζενεράλε" του Ερντογάν, για τα όσα θα ακολουθήσουν έναντι της Κύπρου και της Ελλάδος.
Πρώτον, ο Ερντογάν δεν βρέθηκε τυχαία στον Καύκασο. Οι Αζέροι δεν επρόκειτο να επιτεθούν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αν δεν είχαν παρακινηθεί από την Άγκυρα και αν δεν ήξεραν ότι έχουν την απόλυτη στήριξη της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής.
Δεύτερον, οι Αζέροι λειτούργησαν σαν η "μακρά χείρα" του Ερντογάν, στο πλαίσιο του νέο-οθωμανικού επεκτατικού σχεδίου, που έχει στόχο να αναδείξει την Τουρκία σε υπερδύναμη, με επιρροή σε μια γεωγραφική περιοχή, που ξεκινάει από την Βόρεια Αφρική, περιλαμβάνει τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο για να φθάσει στην Μέση Ανατολή. Επεκτείνεται προς Ανατολάς στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία, που έχει μουσουλμανικούς πληθυσμούς και τουρκογενείς εθνότητες. Υπενθυμίζουμε ότι ο Ερντογάν έφθασε να παρεμβαίνει ακόμη και στις εσωτερικές υποθέσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, εμφανιζόμενος ως ‘προστάτης’ της Μουσουλμανικής, τουρκογενούς, μειονότητας των Ουιγούρων, που ζει στην Δυτική Κίνα!
Τρίτον, η κατάσταση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ ήταν μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο ένας πόλεμος της μετασοβιετικής περιόδου, που είχε μπε στο ψυγείο για 26 χρόνια μετά τη νίκη των Αρμενίων το 1994. Είχαν προηγηθεί άγριες συγκρούσεις, κατά τις οποίες οι αρμενικές δυνάμεις, κάτω από διαταγές και Ρώσων αξιωματικών, όπως ο στρατηγός Χατσατούροφ (είχε παραμείνει στην Αρμενία μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης), είχαν επιτύχει να καταλάβουν και εδάφη του Αζερμπαϊτζάν, έξω από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, ανοίγοντας έναν μεγάλο διάδρομο που το ένωνε με την Αρμενία.
Οι Αρμένιοι επαναπαύθηκαν
Τέταρτον, για να καταλάβει κανείς πως βρέθηκαν 150.000 Αρμένιοι να κατοικούν σε έναν ορεινό όγκο του Καυκάσου, περιτριγυρισμένοι από Αζέρους, πρέπει να γυρίσει στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία αποτελούσαν Ομόσπονδες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες και Αζέροι και Αρμένιοι ήσαν Σοβιετικοί πολίτες. Η αλήθεια είναι ότι ο Στάλιν δεν είδε ποτέ με καλό μάτι την επιμονή των Αρμενίων να διατηρήσουν την ιδιοπροσωπία και τα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά.
Έτσι, αποφάσισε αυθαίρετα να παραδώσει το Ναγκόρνο Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν, παρόλο που η περιοχή είχε κυρίως αρμενικό πληθυσμό και ήταν γεμάτη από αρμενικά μνημεία και μοναστήρια. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξαναέφερε στην επιφάνεια τις μεγάλες εθνοτικές διαφορές του παρελθόντος, οι οποίες οδήγησαν στις πολεμικές συγκρούσεις, που προαναφέραμε.
Πέμπτον, οι Αρμένιοι επαναπαύθηκαν στις νίκες του 1994 και στη Συμφωνία Στρατιωτικής Συνεργασίας με την Ρωσία. Επιπλέον, η Αρμενία, από το 2015 και μετά, βρέθηκε σε βαθιά εσωτερική πολιτική κρίση. Οι κυβερνήσεις έπεφταν από λαϊκές κινητοποιήσεις και πολιτικοί ηγέτες ανατρέπονταν και οδηγούνταν στα δικαστήρια για σκάνδαλα (όπως ο πρώην Πρόεδρος Σαρκισιάν). Από την κρίση αυτή αναδείχθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός, γνωστός δημοσιογράφος, Νικόλ Πασινιάν, ο οποίος υπέγραψε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση.
(η συνέχεια στο slpress.gr)