Ένας εξαιρετικά ζεστός χειμώνας είναι αρκετός για να κινητοποιήσει περιβαντολόγους και τους οπαδούς τους να προτείνουν άμεσα δραστικά μέτρα για τον καιρό, παρά το ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη αυξήθηκε μόνο κατά 0.6 % τον 20ο αιώνα.
Τον προηγούμενο χρόνο προβλήθηκε παγκοσμίως η ταινία του Al Gore, η Έκθεση του Sir Nicholas Stern δημοσιεύτηκε στην Μεγάλη Βρετανία, η τέταρτη Έκθεση της διακυβερνητικής επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές καταρτίστηκε και η σύνοδος των G8 ανακοίνωσε την φιλοδοξία της να αναλάβει δράση όσον αφορά το κλίμα. Οι απαιτήσεις του πολιτικού ορθού είναι αυστηρές και μόνο μία αλήθεια επιτρέπεται, και όχι για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, και αυτή επιβάλλεται σε εμάς.
Ο συγγραφέας Michael Crichton το δήλωσε ξεκάθαρα: “ η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος είναι το να διαχωρίσει την πραγματικότητα από την φαντασία, την αλήθεια από την προπαγάνδα. Την ίδια γνώμη έχω και εγώ καθώς η υστερία για την υπερθέρμανση του πλανήτη επιβεβαιώνει τα προηγούμενα. Χρειάζεται κουράγιο, να εναντιωθείς σε μία κατεστημένη αλήθεια, αν και πολύς κόσμος, όπως κορυφαίοι επιστήμονες έχουν διαφορετική άποψη για το θέμα, καθώς πιστεύουν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες δεν είναι οι μοναδικές που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ο άκρατος περιβαντολογισμός είναι αυτός που απειλεί πιο πολύ την ελευθερία και την δημοκρατία και όχι κάτι άλλο όπως θα μπορούσε να είναι ο κομμουνισμός, γιατί αυτού του είδους η ιδεολογία θέλει να επιβάλει στη θέση της αβίαστης εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, μία εξέλιξη που προέρχεται από ένα προκαθορισμένο πλάνο.
Οι περιβαντολόγοι ζητούν άμεση πολιτική δράση, γιατί δεν έχουν πίστη στην μακροπρόθεσμη επίδραση της οικονομικής ανάπτυξης και δεν δίνουν σημασία ούτε στην τεχνολογική πρόοδο από την οποία θα επωφεληθούν οι μεθεπόμενες γενιές, ούτε στο αναντίρρητο γεγονός ότι όσο πιο πλούσια είναι μια κοινωνία, τόσο πιο υψηλή είναι και η ποιότητα του περιβάλλοντος. Είναι οι λεγόμενοι Μαλθουσιανοί απαισιόδοξοι.
Λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές επιπτώσεις των απόψεών τους οι επιστήμονες πρέπει να συμβάλλουν και με το να γνωστοποιούν τις πολιτικές και ηθικές τους πεποιθήσεις και κατά πόσο αυτές τους επηρέασαν στην επιλογή και ερμηνεία των επιστημονικών ενδείξεων.
Έχει όμως νόημα να μιλάμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη στο πλαίσιο της εξέλιξης του πλανήτη μέσα σε εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια; Στο σχολείο μαθαίνουμε για κλιματικές αλλαγές, όπως ήταν η εποχή των παγετώνων. Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει κλιματικές αλλαγές ακόμα και στα χρόνια που ζούμε.
Εξαιτίας της προόδου της τεχνολογίας, της αύξησης του πλούτου, της λογικής των οργανισμών και της οργάνωσης κάθε χώρας, η ικανότητα της ανθρώπινης κοινωνίας να προσαρμόζεται ανάλογα με τις συνθήκες έχει αυξηθεί δραστικά και θα συνεχίσει να αυξάνεται επιλύοντας οτιδήποτε προκαλέσουν οι ήπιες αυτές κλιματικές αλλαγές.
Συμφωνώ με τον καθηγητή Richard Lindzen ο οποίος δήλωσε ότι οι μελλοντικές γενιές θα αναρωτιούνται προς τί τόσος πανικός τον 21ο αιώνα για μία απειροελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι πιο πολύ θέμα κοινωνικών παρά φυσικών επιστημών και έχει περισσότερο να κάνει με τον άνθρωπο και την ελευθερία του παρά με τους βαθμούς θερμοκρασίας, για αυτό και προτείνω τα ακόλουθα:
-
Οι πολύ μικρές αλλαγές στο κλίμα δεν απαιτούν περιοριστικά μέτρα.
-
Οποιοσδήποτε περιορισμός της ελευθερίας και της δημοκρατίας θα πρέπει να αποφευχθεί.
-
Αντί να επιβάλλουμε την οργάνωση της κοινωνίας από πάνω ας αφήσουμε τον καθένα να διάγει το βίο του όπως πιστεύει καλύτερα. l Ας αντισταθούμε στην πολιτικοποίηση της επιστήμης και ας αντιταχθούμε στον όρο «επιστημονική συναίνεση», που πάντα επιτυγχάνεται από μία ισχυρή μειοψηφία και όχι από μια σιωπηλή πλειοψηφία.
-
Αντί απλά να μιλάμε για το περιβάλλον καλύτερα να είμαστε πιο προσεκτικοί με την συμπεριφορά μας.
-
Ας παρακολουθούμε με σύνεση αλλά και αποφασιστικότητα την αβίαστη εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Ας αποδεχτούμε τον ρυθμό της και ας μην προσπαθούμε να την στρέψουμε προς άλλη κατεύθυνση ή να την επιβραδύνουμε.
-
Ας μην φοβίζουμε τον εαυτό μας με καταστροφικές προβλέψεις, ούτε να τις χρησιμοποιούμε για να υπερασπιστούμε ή να προωθήσουμε άλογες παρεμβάσεις στις ανθρώπινες ζωές.
* Ο Vaclav Klaus είναι πρόεδρος της Τσεχίας. Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στις Financial Times στις 14/06/2007.