και την αποτροπή των προσφυγικών ροών. Είναι κατ ουσίαν. Και όταν επιτρέπεται σε κάποιον τρίτο να τα αμφισβητεί, θα πρέπει η ΕΕ να είναι έτοιμη να δεχθεί και τις συνέπειες. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Εν ολίγοις, οι Ευρωπαίοι έδωσαν το πράσινο φως στον Ερντογάν να συνεχίσει και γιατί όχι και να εντείνει τις προκλήσεις του. Μα, τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει στην Κυπριακή Δημοκρατία; Ήδη έχει προσβάλλει την εθνική κυριαρχία της, κάνοντας γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, έχει καταλάβει τα Βαρώσια και ετοιμάζεται για την διχοτόμηση της νήσου. Τι άλλο απομένει δηλαδή; Ένας νέος Αττίλας;
Όσον αφορά την Ελλάδα, τα χειρότερα έπονται. Μόλις λίγες ώρες μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής, ο Ερντογάν εξέδωσε νέες Navtex, αξιώνοντας αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών και ειδικότερα της Σαμοθράκης, της Λήμνου, της Χίου, της Σάμου, της Τήλου και της Χάλκης. Άλλωστε ήταν από αυτούς που πανηγύρισαν την έκβαση της Συνόδου, που υποτίθεται ότι θα «τιμωρούσε» παραδειγματικά την τουρκική παραβατικότητα. Ευχαρίστησε τις «λογικές χώρες που «απέτρεψαν αυτό το παιχνίδι επιδεικνύοντας θετική στάση» και ζήτησε την αναγνώριση των δικαιωμάτων της Τουρκίας. «Από την απελευθέρωση της βίζας μέχρι την τελωνειακή ένωση. Η ευχή μου είναι να τελειώσει αυτή η διαδικασία», ανέφερε χαρακτηριστικά. Εκτίμησε δε ότι ούτε στην Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου θα υπάρξουν κυρώσεις. Έχει άδικο;
Και όλα αυτά ενώ η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να τηρεί χαμηλούς τόνους και να μην επιθυμεί την σύγκρουση με τους Ευρωπαίους συμμάχους (;) της. Ενώ από την άλλη νέα μέλη, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία συνεχίζουν να αποκομίζουν πολλαπλά οφέλη, κάνοντας χρήση του μεγαλύτερου όπλου τους, του βέτο.Φαινόμενο τουλάχιστον παράδοξο. Αν αναλογισθεί κανείς ότι στην περίπτωση της Ελλάδος και της Κύπρου είναι ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, ενώ στην περίπτωση της Ουγγαρίας και της Πολωνίας πρόκειται για θέματα αμφισβήτησης των ευρωπαϊκών αρχών όσον αφορά το κράτος δικαίου ή την δίκαιη κατανομή προσφύγων. Και όμως την πρώτη περίπτωση οι Ευρωπαίοι την αγνοούν και την δεύτερη την επιδοκιμάζουν, δίνοντας μάλιστα αβαντάζ στον Ούγγρο Πρωθυπουργός Βίκτωρ Όρμπαν για τις εκλογές του 2022. Διότι μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί ο συμβιβασμός που υποτίθεται ότι πέτυχε η γερμανική προεδρία προκειμένου να αρθούν τα βέτο στο Ταμείο Ανάκαμψης. Αντί να απομονώσει τους μονίμους αντιρρησίες ακόμη και να τους παρακάμψει. Επέλεξε να συμβιβαστεί και οι δύο χώρες να συνεχίσουν ατιμώρητες να λαμβάνουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια μέχρι να αποφανθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Με το αζημίωτο φυσικά. Διότι και το Βερολίνο θα συνεχίσει να λαμβάνει ζεστές τουρκικές λίρες από τα υποβρύχια που έχει πωλήσει στην Άγκυρα. Όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή. Εκτός από την Αθήνα, την Λευκωσία, τις ευρωπαϊκές αρχές και το δίκαιο. Αλλά ποιος τα λογαριάζει αυτά;