τις τελευταίες ημέρες μεταξύ της Κομμισσιόν και των φαρμακοβιομηχανιών αποτελεί την μέγιστη παραδοχή της ήττας της ευρωπαϊκής στρατηγικής. Είναι αλήθεια ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δικαιοδοσία στα θέματα της υγείας -οι αποφάσεις και η χάραξη πολιτικής ανήκουν στα κράτη μέλη- ωστόσο εν προκειμένω της δόθηκε η δυνατότητα να ηγηθείτων διαπραγματεύσεων για να εξασφαλισθούν εξ ονόματος της Ένωσης οι καλύτερες δυνατές συμφωνίες για τα εμβόλια. Διότι όπως ορθώς σκέφτηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άλλο να διαπραγματευθεί ένα κράτος, άλλο «27». Σωστός και λογικός συλλογισμός. Και πράγματι αυτό ισχύει κυρίως για τα πιο αδύναμα οικονομικά και μικρά κράτη μέλη, που δεν θα είχαν εύκολη πρόσβαση σε άλλη περίπτωση. Τι έφταιξε λοιπόν; Αυτό που έφταιξε ήταν ότι ακολουθήθηκαν οι συνταγές και οι πρακτικές του παρελθόντος, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά την γνωστή ρήση ότι η «η ΕΕ κάνει πολύ λίγα πολύ αργά».
Καθυστερημένα αντανακλαστικά; Δαιδαλώδεις και γραφειοκρατικές διαδικασίες, κακή εκτίμηση της κατάστασης ίσως και υπερβολική σιγουριά; Όλα αυτά αποτελούν τις διαχρονικές αδυναμίες της ΕΕ, που δεν λέει να αποτάξει από πάνω της. Να πετάξει τα βαρίδια προκειμένου να γίνει η Ένωση που θα ήθελαν οι πολίτες της και ονειρεύτηκαν οι «πατέρες» της. Αντί αυτού τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει μάρτυρες μια διαμάχης μεταξύ Βρυξελλών-Λονδίνου και Astrazeneca για το που πήγαν τα εμβόλια. Με την φαρμακοβιομηχανία να εμπαίζει την ΕΕ, επιμένοντας ότι δεν έχει δεσμευθεί για συγκεκριμένες ποσότητες, την Κομισιόν να απειλεί το Λονδίνο με εμπάργκο στις εξαγωγές φαρμάκων -στην Βρετανία βρίσκονται εργοστάσια της Astrazeneca- και λίγο αργότερα να ανασκευάζει εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων, την Επιτροπή να είναι διαιρεμένη μεταξύ όσων επιρρίπτουν ευθύνες στην ίδια την φον ντερ Λάιεν και άλλων που δείχνουν ως υπεύθυνο τον Αντιπρόεδρο και αρμόδιο για θέματα εμπορίου Βάλντις Ντομπρόβσκις και τους Ευρωπαίους πολίτες να αναρωτιούνται για πόσο ακόμη θα αναγκάζονται να βάζουν την ζωή τους σε παύση.
Αυτή την στιγμή η ΕΕ βρίσκεται πίσω από τις ΗΠΑ και την Βρετανία στους εμβολιασμούς (2,8 δόσεις ανά 100 άτομα στην ΕΕ, 14,2 δόσεις στην Βρετανία και 9,7 δόσεις στις ΗΠΑ), με τις Βρυξέλλες να στερούν από τους Ευρωπαίους πολίτες το πιο σημαντικά τους εφόδιο: την ελπίδα. Γιατί υποτίθεται ότι από την Άνοιξη και έπειτα θα επιστρέφαμε σιγά σιγά στην κανονικότητα. Αντιθέτως αυτό δεν προβλέπεται να γίνει ούτε το καλοκαίρι, θέτοντας το άνοιγμα του τουριστικού κλάδου εν αμφιβόλω. Ένας τουριστικός κλάδος που ειδικά στην Ελλάδα τρέφει και εκκινεί τόσους άλλους. Βάσει των στοιχείων που δημοσίευσε το Politico, κανένα κράτος δεν πρόκειται να πιάσει τους στόχους που έχει θέσει για τον εμβολιασμό του πληθυσμού του και κατά συνέπεια είναι σχεδόν ανέφικτο και για την χώρα μας ο στόχος του 70% έως τον Σεπτέμβριο, εάν συνεχισθεί η διαμάχη για τα εμβόλια με την Astrazeneca.Όπως επισημαίνεται εάν οι σημερινοί ρυθμοί παραδόσεως των εμβολίων συνεχισθούν τότε ελάχιστες χώρες της ΕΕ θα ξεπεράσουν το όριο του 30% της καλύψεως εμβολιασμού του πληθυσμού έως το τέλος του καλοκαιριού όταν στην Βρετανία προβλέπεται να έχει εμβολιαστεί έως και 94% των πολιτών της την ίδια περίοδο. Για την δε Ελλάδα υπολογίζεται ότι έως τα τέλη Σεπτεμβρίου μόλις το 23% των Ελλήνων θα έχει εμβολιασθεί.
Είναι επομένως επείγουσα ανάγκη οι Βρυξέλλες να δράσουν γρήγορα και αποφασιστικά, χρησιμοποιώντας όποιο όπλο έχουν στην διάθεσή τους για να αυξήσουν τις παραδόσεις και να επισπεύσουν τους εμβολιασμούς. Η Επίτροπος Υγείας Στέλλα Κυριακίδου σε τηλεδιάσκεψη με την Άγκελα Μέρκελ την περασμένη Δευτέρα επέμενε ότι ο εμβολιασμός στην ΕΕ μπορεί να έχει φτάσει το 70% έως το τέλος του καλοκαιριού , τονίζοντας ότι θα υπάρχουν αρκετές δόσεις για όλους τους πολίτες. Κατέστησε δε σαφές ότι η ΕΕ είναι έτοιμη να υποστηρίξει τους παρασκευαστές ώστε να αυξήσουν γρήγορα την παραγωγή, να παραδώσουν εμβόλια, να ξεπεράσουν τα εμπόδια στην παραγωγή και να αντιμετωπίσουν τις συνεχιζόμενες μεταλλάξεις. Ωστόσο αρκετοί αντιμετωπίζουν τις ενέργειες των Βρυξελλών με δυσπιστία. Ήδη η Ουγγαρία έγινε η πρώτη χώρα που παρήγγειλε το ρωσικό εμβόλιο. Θα ακολουθήσουν άραγε κι άλλοι;