του Πακιστάν. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος αυτών των χωρών υπήρξαν εντελώς ανεδαφικά αφού δεν πέτυχαν ποτέ τους σκοπούς για τους οποίους τέθηκαν σε εφαρμογή. Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις, πλην μιας!
Των κυρώσεων κατά της Νότιας Αφρικής που είχαν ως στόχο την κατάργηση του καθεστώτος του φυλετικού διαχωρισμού, του διαβόητου απαρτχάιντ.
Παρά την αδιαφιλονίκητη υποστήριξη του καθεστώτος από την κυβέρνηση Θάτσερ που αντιτάχθηκε στο διεθνές ρεύμα για την επιβολή κυρώσεων και τις διαχρονικά άριστες σχέσεις της Πραιτώρια με την Βόννη, το απαρτχάιντ καταργήθηκε και το 1994 ο Νέλσον Μαντέλα εξελέγη πρώτος μαύρος πρόεδρος της χώρας. Όταν ο ιστορικός ηγέτης του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου ρωτήθηκε για το εάν οι κυρώσεις συνέβαλαν στην πτώση του καθεστώτος απάντησε μονολεκτικά: «αναμφισβήτητα», ακόμη και γνωρίζοντας πως η Δύση το έπραξε με μισή καρδιά. Απόδειξη το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε ποτέ το υπέρτατο όπλο που είχε στη διάθεσή της: την επιβολή εμπάργκο στο πετρέλαιο!
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να προσεγγίζουμε τα διεθνή πράγματα με μεσογειακό συναισθηματισμό, κάτι που οι ψυχρόαιμοι λαοί του ευρωπαϊκού βορρά γνωρίζουν πώς να το εκμεταλλεύονται πάντα προς όφελός τους. Από το περασμένο καλοκαίρι η μόνιμη επωδός των κυβερνητικών στελεχών και σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι: «επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας».
Εάν υποστηρίζουν αυτή τη θέση από βαθιά ανάγκη να προασπίσουν, έστω λεκτικά, τα εθνικά συμφέροντα είναι μεν αξιέπαινοι αλλά δεν προσφέρουν ουσιαστικές υπηρεσίες στη χώρα.
Η Γερμανία, συνεπικουρούμενη από μικρότερες αλλά σαφώς σημαντικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Ιταλία και η Ισπανία είναι απολύτως σαφές πως δεν θέλει να ακούει κουβέντα περί επιβολής κυρώσεων στους γείτονές μας. «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη», για να θυμηθούμε την ταινία “Λόλα” με τον Νίκο Κούρκουλο!
Για να συνδέσουμε νοητικά τη στάση της κας Μέρκελ απέναντι στην Άγκυρα, θα πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στο χρόνο, όταν η Δυτική Γερμανία και το καθεστώς του Απαρτχάιντ διέθεταν πολύ στενούς δεσμούς, παρά τις διεθνείς κυρώσεις. Tο 1951 λειτούργησε το πρώτο Γενικό Προξενείο της Δυτικής Γερμανίας στο Κέιπ Τάουν, ενώ το 1956 στη δίκη των 156 μελών της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του Νέλσον Μαντέλα, με την κατηγορία της εσχάτης προσδοσίας, η εισαγγελία της Νότιας Αφρικής ζήτησε τη νομική συνδρομή της Βόννης κάτι που η τελευταία παρέσχε δίχως χρονοτριβή!
Ακόμη, τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, Δυτική Γερμανία και Νότια Αφρική είχαν συνεργασία στην πυρηνική ενέργεια! ΓΓερμανικές βιομηχανίες όπλων εξήγαγαν προϊόντα τους στο καθεστώς της Πραιτώρια, ακόμη και μετά την επίσημη επιβολή του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ, το 1977. Η Daimler-Benz ήταν ζωτικός εταίρος της πολεμικής βιομηχανίας της Ν. Αφρικής. Είναι ενδεικτικό της προσήλωσης στο διμερή «συνεταιρισμό», το γεγονός ότι προκειμένου να αποφύγει τις κυρώσεις, το 1979, η Daimler-Benz ίδρυσε την Αtlantis Diesel Engines στην οποία διέθετε μερίδιο 12%! Επίσης, παρά το διεθνές εμπάργκο, η Messerschmitt-Bölkow-Blohm εξήγαγε ελικόπτερα στην Ν. Αφρική.
Τέλος, ακόμη πιο ενδεικτικό του τί σημαίνει για την Γερμανία το εμπορικό συμφέρον, είναι το γεγονός πως όταν περισσότερες από 100 αμερικανικές επιχειρήσεις αποσύρθηκαν από την αγορά της Νότιας Αφρικής, το 1987, δυτικογερμανικές εταιρείες ανέλαβαν να καλύψουν το κενό και βρήκαν την ευκαιρία να επεκτείνουν το εμπόριο και τις επενδύσεις τους στη χώρα!
Είστε σίγουροι ότι ύστερα από όλα αυτά επιθυμείτε να συνεχίσουμε το πικρό αφήγημα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που νικά και όλα τα κακά σκορπά και όπου νάναι θα σημάνει και την ώρα των κυρώσεων στην Τουρκία;
Η Ελλάδα πρέπει να δεθεί σε ένα κατάρτι σαν άλλος Οδυσσέας, για να μην ακούει το τραγούδι των...Κυρώσεων και να κοιτάξει να εφαρμόσει όσο το δυνατό ανεξάρτητη εθνική στρατηγική στην οικονομία, στη διπλωματία, στη στρατιωτική αποτροπή και στην ενέργεια, αν θέλει να επιβιώσει ενός προαναγγελθέντος «ατυχήματος» στο μέλλον...