Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να είναι ικανοποιημένος με την κληρονομιά, που θα αφήσει στο διάδοχό του σε λίγους μήνες. Το 2007 πέτυχε το στόχο που είχε θέσει οχτώ χρόνια νωρίτερα, λίγο πριν παραλάβει τα ηνία της χώρας από τον Μπόρις Γέλτσιν, σε ένα άρθρο του υπό τον τίτλο «Η Ρωσία στην Αλλαγή της Χιλιετίας»: να ανοικοδομήσει τη χώρα στο εσωτερικό, ώστε να θέσει τις βάσεις για ενίσχυση της θέσης της στη διεθνή σκηνή.
Κατά την περσινή χρονιά η Ρωσία είχε πιο δυνατή φωνή και πιο εμφανή ρόλο σε μία σειρά ζητημάτων ύψιστης σημασίας για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπως είναι το Ιράν, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η αντιπυραυλική ασπίδα στην Ανατολική Ευρώπη και η ενεργειακή επάρκεια.
Πολλοί θεωρούν τις μεθόδους του προέδρου Πούτιν αυταρχικές και το νέο πρόσωπο της Ρωσίας ενοχλητικό. Θα πρέπει ωστόσο να παραδεχθούμε τις επιτυχίες του. Ας θυμηθούμε τη χώρα, που κληρονόμησε.
Υπό την ηγεσία του Γέλτσιν η Ρωσία ήταν στο χείλος της κοινωνικο-οικονομικής καταστροφής. Κατά την οχταετία 1990-1998 η οικονομία συρρικνώθηκε 40%. Το κράτος υπολειτουργούσε, με ένα μεγάλο μέρος του να έχει ιδιωτικοποιηθεί και να ελέγχεται από τη διεφθαρμένη ολιγαρχία. Η Ρωσία είχε ταπεινωθεί διεθνώς.
Σήμερα η οικονομία δεν έχει απλά κερδίσει το χαμένο έδαφος της δεκαετίας του '90, αλλά βλέπει τον ιδιωτικό της τομέα να ανθεί. Επιπλέον τα αποθέματα της χώρας είναι τα τρίτα μεγαλύτερα στον κόσμο, μετά της Κίνας και της Ιαπωνίας. Σίγουρα οι υψηλές τιμές πετρελαίου ευνόησαν το Ρώσο πρόεδρο. Όμως η σταθερότητα, η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και η αποκατάσταση του κύρους της χώρας θα πρέπει να πιστωθούν σε μεγάλο βαθμό στον Πούτιν.
Το 2008 φέρνει μία νέα πρόκληση για τη Ρωσία: τον εκσυγχρονισμό. Αυτή η πρόκληση θα απαιτήσει διαφορετική προσέγγιση. Η χώρα πρέπει να προβεί σε επενδύσεις τρισεκατομμυρίων δολαρίων την επόμενη δεκαετία ώστε να εκσυγχρονίσει τις υποδομές, που κληρονόμησε από τη Σοβιετική Ένωση. Θα πρέπει επίσης να αλλάξει προσανατολισμό η οικονομία.
Να περιοριστεί δηλαδή η υπερβολική εξάρτησή της από τους φυσικούς πόρους και να στραφεί στην τεχνολογία. Την επιτυχία της προσπάθειας αυτής ωστόσο θέτει σε κίνδυνο η διαφθορά, αλλά και οι τεταμένες σχέσεις με τη Δύση. Είναι δύο τομείς, στους οποίους ο διάδοχος του Πούτιν θα πρέπει να εργαστεί σκληρά.
(δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ στις 23/1/2008)