Τις τελευταίες εβδομάδες ζούμε μία από τις σπάνιες στιγμές της Ιστορίας όπου ένα τυχαίο συμβάν (το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ από το τεράστιο εμπορικό πλοίο Ever Given) προκύπτει ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, ώστε να έχει αποφασιστική επίδραση στα ιστορικά δρώμενα. Το τυχαίο αυτό συμβάν έχει προκαλέσει ήδη, άλλωστε, (ημι)παράλυση στο παγκόσμιο δίκτυο θαλασσίων επικοινωνιών

Όπως ακριβώς η αποκόλληση ενός μικροσκοπικού κομματιού αθηρωματικής πλάκας μπορεί να φρακάρει ένα πολύπλοκο δίκτυο αρτηριών και να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα, έτσι και το επεισόδιο του EverGiven έδειξε πόσο εύθραυστο είναι το θαλάσσιο δίκτυο επικοινωνιών. Και αυτό το τυχαίο(;) συμβάν έγινε τη στιγμή που οι ΗΠΑ, υπό τον νέο τους πρόεδρο, επιδεικνύοντας γεωπολιτική μικρόνοια που είναι σπάνια ακόμη γι’ αυτές, επέλεξαν να εγκαινιάσουν τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, επιτιθέμενοι τόσο ενάντια της Ρωσίας όσο και ενάντια της Κίνας.

Συνακόλουθα, δια μιας παράλογης πολιτικής “εναντίον όλων”, συνεχίζουν φιλότιμα να σπρώχνουν τις δύο μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις τη μία στην αγκαλιά της άλλης, καθιστώντας ολοένα και περισσότερο τη γεωπολιτική τους σύζευξη περίπου αναπόφευκτη. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει σε παλαιότερα κείμενά του, με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται το πρόπλασμα ενός γεωπολιτικού συμπλόκου, που αν εξελιχθεί, θα αποτελέσει την πρώτη υπέρ-υπερδύναμη (HyperPower) στην ιστορία της ανθρωπότητας, μιας και τα μεγέθη τους είναι απλά τεράστια.

Το Σουέζ και η συμφωνία Κίνας-Ιράν 

Η εξέλιξη αυτή έρχεται τη στιγμή που το οικονομικό κέντρο του κόσμου μετακινείται ταχύτατα προς Ανατολάς, ενώ το χάσμα στην αποτελεσματικότητα ως προς τη διαχείριση του κορωνοϊού μεταξύ Ανατολής και Δύσης και τα γεγονότα στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον, έχουν προκαλέσει συντριπτικό πλήγμα στο γόητρο της Δύσης.

Εν παραλλήλω, πριν από μερικές μέρες είχαμε ένα ακόμη γεγονός που στην Ελλάδα πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Συγκεκριμένα, η Τεχεράνη υπέγραψε ένα τεράστιο πακέτο συμφωνιών με το Πεκίνο για τα επόμενα 25 χρόνια, που ουσιαστικά εντάσσει και το Ιράν στο ευρασιατικό σύστημα Ρωσίας-Κίνας. Έτσι, ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου μετατρέπεται σε τρίγωνο Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης, κλείνοντας μέσα του τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και δημιουργώντας μια πολύ μεγάλη γεωπολιτική “μάζα” στην Ευρασία, η βαρύτητα της οποίας απειλεί να ρυμουλκήσει προς την πλευρά της το σύνολο της ασιατικής περιφέρειας.

(η συνέχεια στο slpress.gr, 29/03/2021)