Για το πώς δρα το περιβάλλον των εκάστοτε κυβερνώντων, για το λίπασμα και τις εν γένει θερμοκηπιακές συνθήκες που προσφέρονται στα κάθε λογής ζιζάνια, τα οποία έτσι αναπτύσσονται υπέρμετρα και θρασομανούν, τα πράγματα είναι γνωστά.


Για το πώς δρα το περιβάλλον των εκάστοτε κυβερνώντων, για το λίπασμα και τις εν γένει θερμοκηπιακές συνθήκες που προσφέρονται στα κάθε λογής ζιζάνια, τα οποία έτσι αναπτύσσονται υπέρμετρα και θρασομανούν, τα πράγματα είναι γνωστά. Θα ευχόταν λοιπόν κανείς, με διάθεση λογοπαικτική (ή μάλλον αυτοσαρκαστική), να ήταν αναλόγως φιλοπεριβαλλοντική και η άλλη, η κανονική πολιτική των εξουσιαζόντων. Θα ευχόταν να προστατεύεται εν γένει η πανίδα και μαζί της και η χλωρίδα, με την ίδια αποφασιστικότητα που προστατεύεται η (ανθρώπινη) πανίδα που υπάρχει στην αυλή του ενός ή του άλλου κατέχοντος και κυβερνώντος. Δυστυχώς, τέτοια οικολογική συνέπεια δεν είναι ορατή. Το μόνο περιβάλλον που θωρακίζεται και υπηρετείται από την κεντρική εξουσία, αλλά και από όσους δημοτικούς άρχοντες αντιγράφουν επιμελώς τα δικά της φερσίματα, είναι το πολιτικό ή κομματικό.


Εχουμε κουραστεί να ακούμε πως «όπου ήταν πράσινο θα ξαναγίνει πράσινο». Αλλά θα μας έφευγε πάραυτα κάθε ψυχική και πνευματική κόπωση αν βλέπαμε να ξαναγίνεται πράσινο έστω ένα στα πενήντα καμένα στρέμματα και αν δεν παραδίδονταν στη διά τσιμέντου ανάπτυξη έστω οι μισοί από τους αστικούς χώρους που διακηρύσσεται ότι θα γίνουν πάρκα μέχρι τελευταίας σπιθαμής. Αντ’ αυτών, τι (δεν) βλέπουμε; Να μην έχει φυτευτεί ακόμη ούτε δεντράκι στην Ολυμπία, ξέρετε, εκεί όπου «μόνο μερικά φρύγανα κάηκαν». Να οικοδομείται (κάτω από τα οικολογικώς επαγρυπνούντα μάτια της διοίκησης) το δάσος στον Αγιο Στέφανο, με τα δέντρα να κόβονται για να χτιστούν βίλες· είναι τέτοια η επαγρύπνηση, που δεν θα αργήσουν να κατασκευαστούν πελάδες μέσα στη Λίμνη του Μαραθώνα. Βλέπουμε ακόμη να αποφασίζεται ότι η Ιόνια Οδός πρέπει οπωσδήποτε να περάσει μέσα από το (προστατευόμενο, αμ πώς) οικοσύστημα του Καϊάφα, για να παρατηρούμε τα καμένα μέσα από τα αυτοκίνητά μας και να κατασυγκινούμαστε.


Και ακούμε, βέβαια, διάφορους υπουργούς να δηλώνουν ότι «το πάρκο του Ελληνικού θα είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης και ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου». Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε ούτε καν αν πρασίνιζε ολόκληρο και όχι τώρα που θα χτιστούν περίπου 2.000 από τα 5.300 στρέμματα, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των κατοίκων των τεσσάρων γειτονικών δήμων, αλλά και του επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το περιβάλλον, του κ. Στ. Δήμα. Και ποια η κυβερνητική αντίδραση σε αυτήν την αντίδραση; Ο κ. Σουφλιάς κατήγγειλε τον κ. Δήμα ότι «κάθε φορά που επισκέπτεται τη χώρα του, την οποία υποτιμά, προσπαθεί με διάφορες κινήσεις να χτίσει την “εικόνα” του». Ανθέλλην, λοιπόν, και ο Ελλην (και νεοδημοκράτης) κ. Δήμας;