Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στον κλάδο της ενέργειας στη Λατινική Αμερική. Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την απειλή διακοπών στην ηλεκτροδότηση. Στον Ισημερινό, όπου μειώνεται η παραγωγή πετρελαίου, η κυβέρνηση ζητά αποζημίωση από τους ξένους, διότι προστατεύει το περιβάλλον με το να μην κάνει γεωτρήσεις για ανεύρεση πετρελαίου. Αποτέλεσμα είναι η κλιμάκωση της κρίσης στην περιοχή. Στην Αργεντινή ο έλεγχος των τιμών που έχει σκοπό τη μείωση του πληθωρισμού, ώθησε σε άνοδο την κατανάλωση ενέργειας, αποθαρρύνοντας παράλληλα τις επενδύσεις. Σε πρόσφατη ανάλυσή της, η Eurasia Group -εταιρεία συμβούλων για επενδύσεις υψηλού ρίσκου- υπογράμμισε τον ρόλο που παίζει ο εμφανώς χαμηλός βαθμός ανεκτικότητας που έχουν για τον πληθωρισμό οι πολίτες της Λατινικής Αμερικής, σε αντίθεση με τον υψηλό βαθμό ανεκτικότητας που έχουν για τον κρατικό παρεμβατισμό. Αυτό ενθαρρύνει δημοφιλείς πολιτικούς να «φλερτάρουν» βραχυπρόθεσμα με τον έλεγχο των τιμών και -με δεδομένες τις υψηλές τιμές ενέργειας παγκοσμίως- την κρατικοποίηση των κοιτασμάτων.
Τα προβλήματα της Αργεντινής ξεπερνούν τα σύνορά της. Η Χιλή βασίζεται στις εισαγωγές από τη γείτονα χώρα, για να καλύψει περίπου το 75% της κατανάλωσής της σε φυσικό αέριο. Ωστόσο η Αργεντινή, μαζί με την Βραζιλία, βασίζεται με την σειρά της σε εισαγωγές φυσικού αερίου από τη Βολιβία. Αλλά η Βολιβία κρατικοποίησε τον τομέα ενέργειας το 2006. Η μείωση των ξένων επενδύσεων που ακολούθησε σημαίνει ότι μπορεί να μην κατορθώσει να εκπληρώσει τα συμβόλαια εξαγωγών της.
Στη Βενεζουέλα και τον Ισημερινό -δύο από τις «σκληρότερες» χώρες όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες- η παραγωγή πετρελαίου έχει μειωθεί παρά τα μεγάλα διαθέσιμα αποθέματα. Τέτοιου είδους περιορισμοί από τους πολιτικούς μειώνουν την παραγωγή ενέργειας στην περιοχή, πλήττοντας την οικονομία. Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, πλήττεται η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που βασίζεται στα πετροδολάρια. Ολα αυτά δείχνουν την αναγκαιότητα να τεθούν όρια στην κρατικοποίηση των κοιτασμάτων.