Σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται όλο και πιο αποφασιστικά στην κατεύθυνση της σωτηρίας του περιβάλλοντος με έμπρακτα μέτρα, στην Ελλάδα προχωράμε με την… όπισθεν. Είναι ενδεικτικό πως τις τελευταίες ημέρες, κατά τις οποίες κορυφώνονται οι διεργασίες σε κοινοτικό επίπεδο για φιλικότερη προς το περιβάλλον πολιτική, στη χώρα μας επιχειρούνταν να γίνουν βήματα προς την εποχή του … λιθάνθρακα. Και μάλιστα εισαγόμενου από την Κίνα. Ακόμα και κυβερνητικοί κύκλοι σημειώνουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις πως η σχεδόν «εμμονική» τακτική της διοίκησης της ΔΕΗ ως προς το θέμα της συνεργασίας με τη γερμανική RWE προκαλεί τουλάχιστον εύλογα ερωτήματα. Ενεργειακός κολοσσός, η εταιρεία Rheinisch – Westfaelisches Elektrizitaetswerk AG μετρά 110 και πλέον χρόνια επιχειρηματικής διαδρομής και είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ενέργειας στη Γερμανία. Με σοβαρό όμως μειονέκτημα την ποιότητα της παραγόμενης ενέργειας, που, σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο, την κατατάσσει μεταξύ των πλέον ρυπογόνων επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Όπως ιδιαίτερα ρυπογόνος είναι και η ΔΕΗ.
Για το μείζον θέμα της ρύπανσης, όπως αναφερόταν σε σχετικό σχόλιο του Χαμαιλέοντα (στις 29-30/1) στο euro2day.gr, κάποιοι ετοιμάζονται να πάνε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ενώ… αγριεμένοι αρχίζουν να δείχνουν και οι τοπικοί παράγοντες των περιοχών στις οποίες – αν προχωρήσει η συμφωνία με τους Γερμανούς – θα δημιουργηθούν μονάδες παραγωγής από λιθάνθρακα. Βέβαια, οι μέχρι τώρα κινήσεις της ΔΕΗ δείχνουν σπουδή, επιμονή και πολιτική κάλυψη, γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η στάση που τηρήθηκε στις περιπτώσεις τόσο της Endesa Hellas όσο και της Edison; Και μάλιστα στο όνομα της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, μόνο που και σε αυτήν την περίπτωση η κατάσταση δείχνει να χωλαίνει. Εύγλωττα διερωτάτο ο Χαμαιλέοντας: «Πως γίνεται να απελευθερωθεί η αγορά με μονάδες όπου η ΔΕΗ θα έχει το 49% (και το γκουβέρνο πίσω της) ή πως θα γίνουν οι μελέτες και όλα τα δέοντα μέσα στα χρονοδιαγράμματα που βγάζει προς τα έξω η Επιχείρηση, όταν οι αντιδράσεις έχουν ξεκινήσει από τώρα, ένας Θεός το ξέρει».
Στις ελληνικές καλένδες προγράμματα ιδιωτών
Και η κατάσταση δείχνει να πηγαίνει ακόμη μακρύτερα, καθώς δεν είναι μόνο η συστηματική τακτική που ακολουθείται από τον κ. Τάκη Αθανασόπουλο, αλλά η συνολικότερη αντιμετώπιση από την Πολιτεία όσων ιδιωτών επενδύουν ή προγραμματίζουν να επενδύσουν στον κλάδο. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ επιδεικνύεται ιδιαίτερη σπουδή στην προώθηση της συνεργασίας ΔΕΗ – RWE, παραμένουν εγκλωβισμένα στην ελληνική γραφειοκρατία εγκεκριμένα – αδειοδοτημένα προγράμματα ανάπτυξης αιολικών μονάδων από την πλευρά της Iberdrola – Ρόκας. Πρόκειται (αν δεν μας απατά η μνήμη μας) για μία από τις ελάχιστες επενδυτικές – επιχειρηματικές κινήσεις που έχει… διανοηθεί κάποιος ξένος να πραγματοποιήσει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Για ένα επενδυτικό πρόγραμμα, που εκτός των άλλων ωφελειών θα έδινε επιπλέον «πόντους» στην Ελλάδα, σε μια περίοδο κατά την οποία σε περιβαλλοντικά ζητήματα και σε θέματα ενέργειας η χώρα χαρακτηρίζεται «το πλέον… μαύρο πρόβατο της Ευρώπης».
Η κατασκευή μονάδων της Iberdrola – Ρόκας αποτελεί κοινό μυστικό πως έχει πάει πίσω 12 ή ακόμη και 14 μήνες, καθώς η υλοποίηση προγραμμάτων όλο και κάπου σκοντάφτει. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της μονάδας στη Γάντζα (Φθιώτιδας), όπου έπειτα από έναν χρόνο εκκρεμεί ακόμη προσφυγή στο ΣτΕ. Σύμφωνα με απόλυτα αξιόπιστες πηγές, οι Ισπανοί της Iberdrola είναι ιδιαίτερα… προβληματισμένοι (η ακριβής αναφορά ήταν λιγότερο κόσμια) με την ελληνική κυβέρνηση και φέρονται αποφασισμένοι να τραβήξουν το θέμα στα… άκρα. Πόσο μάλλον που αυτήν την περίοδο στον ισπανικό όμιλο τρέχουν οι εξελίξεις μετά τις τελευταίες πληροφορίες (δημοσίευμα των «Financial Times») για ενδιαφέρον από τις εταιρείες Electricité de France και την Actividades de Construcción y Servicios (η γνωστή μας ACS και από την περίπτωση της Hochtief και τη συμμετοχή της στα αυτοχρηματοδοτούμενα της χώρας μας).
Προφανώς ούτε η αντιμετώπιση της Iberdrola – Ρόκας από την ευνομούμενη ελληνική πολιτεία μπορεί να θεωρηθεί προσωποποιημένη. Ανάλογη είναι και απέναντι των περισσότερων ιδιωτικών επιχειρήσεων που επιχειρούν να δραστηριοποιηθούν στον κλάδο (από τους ομίλους Βαρδινογιάννη, Ελληνικής Τεχνοδομικής, Μυτιληναίου, ΤΕΡΝΑ Ενεργειακής αλλά και άλλων μικρότερων παραγόντων). Τώρα μένει να καταγραφεί η θέση της διοίκησης της ΔΕΗ, τουλάχιστον όπως αυτή θα επιχειρηθεί να τεκμηριωθεί στο επόμενο Δ.Σ. και στη γενική συνέλευση, για να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις της για τη συνέχεια.