Του Μιχάλη Μητσού
Αρκετούς μήνες πριν αρχίσει ο πόλεμος, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» μια έρευνα της ανεξάρτητης οργάνωσης International Crisis Group από το Ιράκ. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, που κράτησε αρκετούς μήνες, η πλειοψηφία των Ιρακινών ήταν έτοιμοι να δεχθούν ακόμη και τον βομβαρδισμό τους, προκειμένου να απαλλαγούν από τον Σαντάμ. Υπό έναν όρο: να μη φορτωθούν στη συνέχεια μια ξένη κυβέρνηση κατοχής.
Λίγες ημέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος, ορισμένοι αναλυτές επεσήμαιναν ότι η δύναμη που είχε συγκεντρωθεί στον Κόλπο ήταν μικρότερη απ’ όση έπρεπε και ότι οι στρατηγοί υποτιμούσαν την ιρακινή αντίσταση. Αυτός ο πόλεμος έχει ρίσκα, έλεγαν. Για να πάει καλά, είναι αναγκαία η στήριξη του ιρακινού πληθυσμού.
Αυτή η στήριξη δεν ήλθε τόσο γρήγορα, τόσο αποφασιστικά, τόσο θεαματικά, όσο περίμεναν ο Περλ, ο Γούλφοβιτς και οι υπόλοιποι νέο-συντηρητικοί. Ισως κάτι να ξεκίνησε χθες στη Βασόρα. Ισως οι πληροφορίες για τοπική εξέγερση να εντάσσονται απλώς στον πόλεμο της προπαγάνδας. Το βέβαιο είναι ότι οι Ιρακινοί φοβούνται. Φοβούνται τον Σαντάμ, φοβούνται τους σκληροπυρηνικούς του κόμματος Μπάαθ, φοβούνται ότι αυτοί που λένε πως θα τους σώσουν δεν θα διστάσουν για άλλη μία φορά να τους εγκαταλείψουν στην τύχη τους. Οι επίδοξοι ελευθερωτές τους υπήρξαν οι καλύτεροι σύμμαχοι του δυνάστη τους: πώς να τους εμπιστευθούν;
(Από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 26/03/03)