Εν τούτοις , η επίσκεψη και υποδοχή που έτυχε ο Οικουμενικός πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στο Οβάλ γραφείο του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάϊντεν διεθνοποιεί το άνοιγμα της σχολής της Χάλκης ,οι απόφοιτοι της οποίας είναι κατάλληλοι για προκαθήμενοι της Ορθοδοξίας , της τρίτης σε μέγεθος Χριστιανικής εκκλησίας.
Αλλ΄ο εκάστοτε πατριάρχης οφείλει να είναι και Τούρκος υπήκοος με εξαίρεση τον αείμνηστο Αθηναγόρα. Έτσι ο δυνητικός διάδοχος του νυν στο πατριαρχικό θρόνο είναι όμηρος των Τουρκικών σχεδιασμών…
Ούτε όμως κι’ αυτοί θα επιτύχουν. Αφ’ ενός η εμπλοκή της Αμερικανικής δικαστικής εξουσίας στην υπόθεση της ΧΑΛΚΜΠΑΝΚ δεν αφήνει περιθώρια «συμψηφισμού» αφ’ ετέρου Τουρκικά παζάρια χάνουν την δυναμική που είχαν στο παρελθόν.
Με την Τουρκική οικονομία έτοιμη να γονατίσει και την διεθνή απομόνωση της Τουρκίας από την εξωτερική πολιτική του διεθνή ταραξία Ερντογάν , η επίλυση του προβλήματος της διαδοχής του Οικουμενικού Πατριάρχου είναι θέμα χρόνου ή χειρισμού. Είτε ο νεοχαλίφης θα ενδώσει στο άνοιγμα της σχολής της Χάλκης οπότε θα αποφοιτήσει ο διάδοχος του Βαρθολομαίου είτε οι τυπικές προϋποθέσεις της αναρρήσεως του στον πατριαρχικό θρόνο θ’ αγνοηθούν .
Η πολιτική κατάσταση ή μάλλον… ακαταστασία στην γείτονα χώρα οδεύει προς εκκαθάριση του υπερφίαλου καθεστώτος που έχει επιβάλλει ο Ερντογάν. Αιτία είναι η λαϊκή δυσφορία από την καταβαράθρωση της οικονομίας με καλπάζοντα τον πληθωρισμό και την ανεργία. Η κόπωση από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του νεοχαλιφάτου έχουν φθείρει ανεπανορθώτως την δημοτικότητα του . Δισεκατομμύρια δολαρίων δαπανήθησαν για τις έρευνες υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο και το αποτέλεσμα ήταν «μία τρύπα στο νερό» ως παρεδέχθη προσφάτως ο Τούρκος υπουργός Ενεργείας. Οι Ερντογανικές φιλοδοξίες περί αναδείξεως της Τουρκίας ως «περιφερειακής δυνάμεως» στην Εγγύς Ανατολή απεδείχθησαν φρούδες ελπίδες .Όταν ο πρόεδρος της Υπερδυνάμεως προειδοποιεί τον Τούρκο πρόεδρο στην διάσκεψη των 20 όπου τον εγκατέστησε ως συμμετέχοντα προ 12ετίας ο αγεωγράφητος Μπάρακ Ομπάμα , ν’αφήσει τις προκλήσεις, κάτι δεν πάει καλά με τον Τουρκικό «περιφερειακό ρόλο».
Υπάρχει τέλος ένας αναπόδραστος παράγων επιλύσεως της διαδοχής του Βαρθολομαίου που είναι ήδη 82 ετών: Ο φόβος της Τρίτης Ρώμης (*). Η Αμερικανική κυβέρνηση επ’ ουδενί θα εδέχετο να γίνη πατριάρχης των απανταχού ορθοδόξων ένας Ρώσσος. Χαλκεύματα του Πούτιν ή του Ερντογάν δεν ευρίσκουν «αγοραστή» στην Ουάσιγκτον κι η Αμερική έχει την ισχύ ακόμη να επιβάλλει τον προκαθήμενο της Ορθοδοξίας. Άλλωστε είναι το μόνο Χριστιανικό δόγμα που αυξάνεται σε πιστούς στον Νέο Κόσμο.
(*) Μετά την Ρώμη και την Κων/λη ,τρίτη καλείται η Μόσχα για έδρα οικουμενικού χριστιανού ηγέτη.