Τότε, υποτίθεται ότι ξημέρωνε μία εποχή «ειρήνης χωρίς τέλος» που θα έθετε τέρμα σε αιώνες πολέμων και καταπίεσης- τώρα, όλοι κραδαίνουν τη σημαία της «πράσινης ανάπτυξης», που θα μάς βγάλει «από το τούνελ της κλιματικής κρίσης».
Κι όμως, δίπλα στα ωραία λόγια μετά τον «πόλεμο που θα τελείωνε όλους τους πολέμους», οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής βάφτιζαν τον εαυτό τους «δυνάμεις με γενικά συμφέροντα», δίνοντας στους «μικρούς» της υδρογείου τον μίζερο τίτλο των «δυνάμεων με ειδικά συμφέροντα» - οι τελευταίοι δεν είχαν δικαίωμα να συμμετάσχουν σε όλες τις συνεδριάσεις της Συνδιάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, παρά μόνο σε εκείνες στις οποίες τους καλούσαν οι «μεγάλοι».
(η συνέχεια στη στήλη «Σχόλιο»)