νέους κλυδωνισμούς στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου προκαλεί η απόφαση της γερμανικής ρυθμιστικής αρχής ενέργειας, να διακόψει τη διαδικασία πιστοποίησης του Nord Stream 2.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε άνοδο της τιμής του φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Η ενεργειακή κρίση πάντως πυροδοτεί την πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα με την αξιωματική αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση, ότι αφήνει ανεξέλεγκτη την αγορά ενέργειας. Όπως ανέφερε στο FLASH TV ο τομεάρχης Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σωκράτης Φάμελλος «ακόμη και εν μέσω ενεργειακής κρίσης η κυβέρνηση επιλέγει να αφήνει χωρίς έλεγχο και ρύθμιση την αγορά ενέργειας. Ενώ εδώ και πάνω από ένα χρόνο κατατίθενται δημόσια καταγγελίες για «ουρανοκατέβατα» κέρδη κάποιων παραγωγών, για χειραγώγηση τιμών στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και για ολιγοπωλιακή λειτουργία της αγοράς με «συνεννόηση» λίγων παικτών, όπου συμμετέχει και η ΔΕΗ, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και η Επιτροπή Ανταγωνισμού κλείνουν τα μάτια σε αυτά τα φαινόμενα με την ανοχή φυσικά της κυβέρνησης ΝΔ».
Την ίδια ώρα, αλλαγές έρχονται σε σχέση με το μέλλον της χρέωσης ΕΤΜΕΑΡ καθώς σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση εξετάζει να ενταχθεί στο ανταγωνιστικό σκέλος, δηλαδή με άλλα λόγια να ενταχθεί στις χρεώσεις προμήθειας. Στο πλάνο είναι η δημιουργία ενός μηχανισμού βάσει του οποίου οι προμηθευτές θα αγοράζουν πράσινα πιστοποιητικά. Τα έσοδα από τα πράσινα πιστοποιητικά θα κατευθύνονται για την κάλυψη των αναγκών του ΕΛΑΠΕ. Επομένως ο ΔΑΠΕΕΠ θα αντλεί έσοδα μέσω των παρόχων και όχι μέσω των καταναλωτών που ισχύει μέχρι τώρα, μέσω της χρέωσης του ΕΤΜΕΑΡ.
Να σημειωθεί πως η ΕΛΕΤΑΕΝ υποστηρίζει την ενσωμάτωση του ΕΤΜΕΑΡ στο κόστος των προμηθευτών και το ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων ρεύματος. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της «αν αυτό είχε συμβεί, το όφελος από τις φτηνές Α.Π.Ε. θα περνούσε αυτόματα στους καταναλωτές μέσω του ανταγωνισμού στην λιανική αγορά χωρίς να χρειάζονται κρατικές παρεμβάσεις. Από την άλλη πλευρά, οι ίδιες οι Α.Π.Ε. θα απαλλάσσονταν από τον ρυθμιστικό κίνδυνο των χαμηλών πόρων του ΕΛΑΠΕ, που πλέον δεν θα εξαρτιόνταν από κρατικές αποφάσεις αλλά από την ίδια την αγορά. Στο παρελθόν, οι Α.Π.Ε. έχουν πληρώσει ακριβά αυτό το ρυθμιστικό ρίσκο εξαιτίας των ελλειμάτων που είχαν δημιουργήσει οι στρεβλώσεις της αγοράς και τα οποία κλήθηκαν, αδίκως, να καλύψουν οι Α.Π.Ε».