Για πέμπτη ημέρα συνεχίζεται η απεργία που έχει κηρύξει το σωματείο της ΔΕΗ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, με αφορμή το ασφαλιστικό και τα σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση εις βάρος των εργαζομένων. Η χώρα έχει βυθιστεί στο σκοτάδι αφού οι μισές σχεδόν ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, της ΔΕΗ, που ισοδυναμούν σε 5.000MW, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας. Για να μην πέσει εντελώς το δίκτυο ο Διαχειριστής του Συστήματος, ο ΔΕΜΣΗΕ, έχει εφαρμόσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης θέτοντας εκ περιτροπής εκτός ηλεκτροδότησης ολόκληρα πολεοδομικά τετράγωνα και οικισμούς.

Για πέμπτη ημέρα συνεχίζεται η απεργία που έχει κηρύξει το σωματείο της ΔΕΗ, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, με αφορμή το ασφαλιστικό και τα σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση εις βάρος των εργαζομένων. Η χώρα έχει βυθιστεί στο σκοτάδι αφού οι μισές σχεδόν ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, της ΔΕΗ, που ισοδυναμούν σε 5.000MW, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας. Για να μην πέσει εντελώς το δίκτυο ο Διαχειριστής του Συστήματος, ο ΔΕΜΣΗΕ, έχει εφαρμόσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης θέτοντας εκ περιτροπής εκτός ηλεκτροδότησης ολόκληρα πολεοδομικά τετράγωνα και οικισμούς.

Η Ελλάδα θυμίζει πλέον τριτοκοσμική χώρα όπου εκεί βέβαια οι εκτεταμένες περικοπές ηλεκτρικού ρεύματος αποτελούν καθημερινό φαινόμενο για διαφορετικούς βέβαια λόγους. Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες η κυβέρνηση δεν διαθέτει αρκετά χρήματα για την αγορά καυσίμων εξ’ ου και περικοπές. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι το ίδιο. Το απόλυτο χάος και η πλήρης απορύθμιση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Σε συνδυασμό με τις άλλες εν εξελίξει απεργίες η Ελλάδα έχει καταστεί ο πλέον ανεπιθύμητος προορισμός της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά οι εργατοπατέρες της ΔΕΗ επιχαίρουν γιατί η συμμετοχή στην απεργία υπήρξε αθρόα,(έστω και εξαναγκαστική τις περισσότερες φορές) και έτσι η ΓΕΝΟΠ μπόρεσε να δώσει ένα δυναμικό παρόν στις απεργιακές κινητοποιήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Βέβαια στην περίπτωση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ το ασφαλιστικό υπήρξε μία καθαρή πρόφαση αφού οι πραγματικοί λόγοι της απεργίας έχουν να κάνουν περισσότερο με την αντίθεση των συνδικάτων στην συνεργασία της Επιχείρησης με την Γερμανική RWE, τη Χαλυβουργική και μέσω αυτών στα υποτιθέμενα σχέδια για μία πλήρη ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης, αλλά και την συμμετοχή Ανεξάρτητων Παραγωγών στην εγχώρια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και γενικά με ότι θίγει τον δημόσιο και μονοπωλιακό χαρακτήρα της ΔΕΗ.

Στόχος των συνδικαλιστών είναι η διατήρηση του status quo της ΔΕΗ ως έχει και η συνδιοίκηση μέσω του σωματείου τους και με την εκάστοτε διοίκηση πειθήνιο όργανό της. Όμως η νοοτροπία αυτή είναι εδώ και πολλά χρόνια ξεπερασμένη σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη και στις περισσότερες χώρες της υφηλίου. Ο ρόλος των σωματείων είναι πλέον διακριτός και περιορίζεται στην προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων (π.χ. μισθολόγιο, ωράριο, συνθήκες εργασίας) και όχι στο ασφαλιστικό που στις περισσότερες χώρες είναι καθαρά θέμα της κεντρικής κυβέρνησης (όχι ακόμα στην Ελλάδα). Τα σωματεία επίσης δεν ανακατεύονται ενεργά στην λειτουργία της επιχείρησης, ιδιαίτερα μιας μεγάλης και απαιτητικής όπως η ΔΕΗ, αφού αυτή είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της εκάστοτε διοίκησης που ορίζεται από τους μετόχους.

Η άποψή μας είναι ότι η απεργία της ΔΕΗ είναι προς την λάθος κατεύθυνση αφού ούτε την συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων σε αυτήν έχει, ούτε λαϊκή υποστήριξη ούτε αυτή των υπολοίπων εργαζομένων οι οποίοι δικαίως πιστεύουν ότι οι προνομιούχοι υπάλληλοι της ΔΕΗ, που ως γνωστό απολαμβάνουν τους υψηλότερους μισθούς στη χώρα και τα καλύτερα ασφαλιστικά πακέτα, δεν έχουν πραγματικούς λόγους ν’ απεργούν. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που εισηγείται η κυβέρνηση ουδόλως θίγουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων αφού είναι αδύνατη η διάλυση του ασφαλιστικού ταμείου ΟΑΠ-ΔΕΗ λόγω του τεράστιου ποσού που χρωστάει το κράτος σε αυτό. Ως γνωστό, από το 2001 και μετά το κράτος έχει αναλάβει το κόστος για την πλήρη κάλυψη της συνταξιοδότησης και υγειονομικής περίθαλψης των υπαλλήλων της ΔΕΗ. Η δε απορρόφηση του ΟΑΠ-ΔΕΗ στο ΙΚΑ που προτείνει η κυβέρνηση είναι πρακτικώς αδύνατη, τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία.

Οι δε αντιρρήσεις της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ ως προς την συνεργασία με την RWE είναι και αυτές ανεδαφικές αφού μία τέτοια συνεργασία ουσιαστικά ενισχύει και διαιωνίζει την δεσπόζουσα θέση της ΔΕΗ και τον μονοπωλιακό της ρόλο μέσω του ελέγχου της αγοράς, και άρα είναι προς το συμφέρον της Επιχείρησης και των εργαζομένων. Τούτων λεχθέντων είναι προφανές ότι χωρίς ουσιαστικά ερείσματα η απεργία της ΓΕΝΟΠ στερείται λογικής και γίνεται απλά και μόνο για την δημιουργία εντυπώσεων και την αιτιολόγηση του ρόλου της ηγετικής ομάδας του σωματείου. Όμως το κόστος για την εθνική οικονομία και τους υπόλοιπους εργαζομένους είναι τεράστιο και έχει ήδη οδυνηρές συνέπειες. Περί αυτού δεν φέρει ευθύνες η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ η διοίκηση της οποίας προτάσσει την υπευθυνότητά της έναντι των εργαζομένων ως βασικό της προσόν;

Με την ζημία δε που προκαλεί η απεργία της ΓΕΝΟΠ στις χιλιάδες επιχειρήσεις και στα εκατομμύρια των καταναλωτών έχει καταφέρει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον της. Όσο συνεχίζεται δε η απεργία όλο και λιγότερους οπαδούς θα έχει η ΓΕΝΟΠ.