Ο Ανδρέας Παπανδρέου σαν πρωθυπουργός ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε τη μακρά πορεία ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ. Μάλιστα, όταν η πρώτη διάθεση ενός 10% των μετοχών του σε θεσμικούς του Λονδίνου το 1995 δεν πήγε καλά, ήταν έτοιμος να απολύσει τον υπεύθυνο υπουργό του κ. Γιάννο Παπαντωνίου. Τον συγχώρεσε τελικά γιατί ήταν άπειρος και δικαιώθηκε όταν η δεύτερη απόπειρα πώλησης εστέφθη από επιτυχία. Γιατί ξεκίνησε η μετοχοποίηση του ΟΤΕ από το ΠΑΣΟΚ (στα επόμενα χρόνια, δηλαδή επί Σημίτη, επωλήθησαν και άλλα σημαντικά μερίδια); Οχι φυσικά για να εισπράξει χρήματα ο προϋπολογισμός ούτε για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Στο νου του Ανδρέα, αλλά και του Σημίτη, υπήρχε η πρόνοια ότι αυτή η μεγάλη τηλεπικοινωνιακή μονάδα δεν θα μπορούσε να επιζήσει στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον που δημιουργείτο διεθνώς στον συγκεκριμένο μάλιστα κλάδο, όπου η τεχνολογία, με τη ραγδαία πρόοδό της, άλλαζε τα δεδομένα όχι από χρόνο σε χρόνο, αλλά από μήνα σε μήνα. Γι' αυτό η πολιτική μετοχοποιήσεων του ΠΑΣΟΚ ήταν στην ουσία μια πολιτική που είχε μέσα της τη νομοτέλεια της ιδιωτικοποίησης αργά ή γρήγορα.
Η Νέα Δημοκρατία σαν αντιπολίτευση με λαϊκίστικη συμπεριφορά κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ ότι πουλά τα «ασημικά της οικογένειας», σαν κυβέρνηση, όμως, συνέχισε την ίδια πολιτική και τώρα είναι αυτή που θα χρεωθεί πολιτικά την ολοκλήρωσή της, που δεν είναι άλλη από την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ με τη μορφή της ανάθεσης του μάνατζμεντ σε μια ισχυρή ευρωπαϊκή τηλεπικοινωνιακή εταιρεία, που θα έχει την τεχνολογία της γνώσης, τα απαραίτητα κεφάλαια και τα διεθνή δίκτυα για να πάει ακόμη πιο μπροστά και υψηλά τον ΟΤΕ στη σκληρή και ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά. Και οι ικανές ευρωπαϊκές εταιρείες μετριούνται σήμερα στα δάχτυλα του ενός χεριού, είναι η Deutsche Telecom, η France Telecom, η ισπανική Telefonica και η Telecom Austria. Και με τις τέσσερις από τα τέλη του 2006 συζητούσε το ελληνικό υπουργείο Οικονομίας, αλλά η διεθνής πιστωτική κρίση έκανε διστακτικούς τους υποψήφιους αγοραστές για μεγάλες επενδύσεις στο εξωτερικό!
Το πλήρωμα του χρόνου, όμως, έστω και απρόσμενα, ήρθε προχθές, με την κατ' αρχήν συμφωνία της Deutsche Telecom να αγοράσει αντί 2,5 δισ. ευρώ το μερίδιο της MIG ύψους 19,8% στον ΟΤΕ. Πρόκειται για μια συμφωνία που είναι επωφελέστατη για τη MIG, που πουλά με 38% υπερτίμημα τις μετοχές της, και άριστη για τον ΟΤΕ, αφού ανοίγει πια οριστικά ο δρόμος για να αποκτήσει στρατηγικό επενδυτή τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη εταιρεία της Ευρώπης, που έχει ήδη πρόσβαση σε 70 χώρες και είναι στην πρωτοπορία της τεχνολογικής προόδου. Διότι είναι προφανές και επιβεβαιώθηκε άλλωστε από τους δύο αρμόδιους υπουργούς Οικονομίας, τον κ. Στάινμπρουκ και τον κ. Αλογοσκούφη, ότι η D.T. θα αγοράσει και άλλο ένα 5-10% από το μερίδιο του 28% που έχει ακόμη στη διάθεσή του το δημόσιο και ως πλειοψηφών μέτοχος θα πάρει και το μάνατζμεντ του ΟΤΕ.
Οπως χαρακτηριστικά λέγει ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ, ο κ. Παναγής Βουρλούμης, που ήταν και ο βασικός αρχιτέκτονας του γερμανικού ντιλ, μπορεί η ανάληψη του μάνατζμεντ από την Deutsche Telecom να τραυματίζει το εθνικό μας φιλότιμο, διότι αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας στο σημερινό κόσμο, αλλά πρέπει να γίνουμε ρεαλιστές και να προσαρμοσθούμε στις απαιτήσεις των αγορών που θέλουν ισχυρά επιχειρηματικά σχήματα, ικανά να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό.
Το ΠΑΣΟΚ, που σαν κυβέρνηση ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης, αντί να επιμείνει στη γραμμή αυστηρής εφαρμογής του πρόσφατου νόμου που ψήφισε ο κ. Γ. Αλογοσκούφης και σύμφωνα με τον οποίο ο στρατηγικός επενδυτής για κρίσιμες αποφάσεις (διάσπαση, συγχώνευση, πώληση κ.λπ. της εταιρείας) χρειάζεται την έγκριση της ελληνικής κυβέρνησης, γίνεται ουρά του ΣΥΡΙΖΑ και μιλά για προδιαγεγραμμένη πορεία εκποίησης του ΟΤΕ. Κρίμα! Διότι ούτε τους οπαδούς του πείθει ούτε τις διαρροές προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα σταματήσει, αφού ο τελευταίος θα είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά στην ολισθηρή στροφή προς τα αριστερά.
(από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 19/03/2008