Η Μεγάλη Αλβανία Eίναι Eδώ...

Δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε ένας μήνας από τη μονομερή ανεξαρτητοποίηση των Αλβανών του Κοσόβου για να καταρρεύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός της Σερβίας και να οδηγηθεί βαθύτατα διχασμένο το σερβικό έθνος σε πρόωρες εκλογές που θα παγιώσουν δύο περίπου ισοδύναμα στρατόπεδα -το ένα φιλοαμερικανικό και το άλλο φιλορωσικό- τα οποία θα μισούνται θανάσιμα μεταξύ τους ανταλλάσσοντας κατηγορίες για «προδότες» και «εθνικιστές».
Του Γιώργου Δελαστίκ
Δευ, 24 Μαρτίου 2008 - 04:09

Δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε ένας μήνας από τη μονομερή ανεξαρτητοποίηση των Αλβανών του Κοσόβου για να καταρρεύσει ο κυβερνητικός συνασπισμός της Σερβίας και να οδηγηθεί βαθύτατα διχασμένο το σερβικό έθνος σε πρόωρες εκλογές που θα παγιώσουν δύο περίπου ισοδύναμα στρατόπεδα -το ένα φιλοαμερικανικό και το άλλο φιλορωσικό- τα οποία θα μισούνται θανάσιμα μεταξύ τους ανταλλάσσοντας κατηγορίες για «προδότες» και «εθνικιστές».

Παράλληλα, οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ προκαλούν μείζονα πολιτική κρίση στην εθνικά εύθραυστη χώρα, καθώς το Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών του Μέντουχ Θάτσι αποσύρεται από την κυβέρνηση συνασπισμού που συμμετείχε, αφήνοντάς την χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές -εξαιρετικά πρόωρες, καθώς οι προηγούμενες έγιναν μόλις πριν από ενάμιση χρόνο- στη βάση της σύγκρουσης Σλάβων και Αλβανών θα αποτελέσει όμως δυναμίτη στα ίδια τα θεμέλια μακροπρόθεσμης ύπαρξης της ΠΓΔΜ ως ενιαίου κράτους.

Το Όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας»

Είναι προφανές ότι η ανεξαρτησία του Κοσόβου πυροδοτεί αυτή τη φάση της κρίσης στην ΠΓΔΜ. Οι φόβοι ότι οι Αλβανοί της ΠΓΔΜ θα επιδιώξουν να πετύχουν και αυτοί, αυτό που ήδη κατάκτησαν οι ομοεθνείς τους στο Κόσοβο -την απόσχιση και την ανεξαρτητοποίηση- αποδεικνύονται πέρα για πέρα βάσιμοι.

Η ανεξαρτησία του Κοσόβου, άλλωστε, έφερε ήδη προ των πυλών τη δημιουργία μιας «Μεγάλης Αλβανίας», η οποία θα συμπεριλαμβάνει το σύνολο σχεδόν των Αλβανών που ζουν στα Βαλκάνια.

Ψύχραιμη αποτίμηση της ήδη διαμορφωθείσης κατάστασης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η «Μεγάλη Αλβανία» έχει ουσιαστικά συγκροτηθεί. Τυπικά σχεδόν είναι τα βήματα που απομένουν.

Πρώτα πρώτα η ύπαρξη δύο αλβανικών κρατών που συνορεύουν, της Αλβανίας και του Κοσόβου, είναι προφανές πως δεν έχει κανένα νόημα και είναι αδύνατη η διατήρησή τους ως δήθεν χωριστών χωρών. Είναι αναπότρεπτο να ενωθούν αργά ή γρήγορα και πολύ καλά θα κάνουν από τη σκοπιά τους.

Με την ένωση όμως Αλβανίας - Κοσόβου έχει συγκροτηθεί κατά 90% η «Μεγάλη Αλβανία». Η Αλβανία έχει έκταση 28.748 τ.χλμ. και πληθυσμό 3.200.000 κατοίκους. Το Κόσοβο έχει έκταση 10.867 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.800.000 Αλβανούς. Με την ενσωμάτωση, δηλαδή, του Κοσόβου, η Αλβανία αυξάνει την έκτασή της κατά 40% και τον πληθυσμό της σχεδόν κατά 60%! Δεν απομένει, πλέον, παρά η ενσωμάτωση των περίπου 500.000 έως 600.000 Αλβανών της ΠΓΔΜ και των λιγότερων από 100.000 Αλβανών που ζουν σε δήμους της νότιας Σερβίας και στο Μαυροβούνιο.

Ριζική Ανατροπή Συσχετισμών

Ήταν ακόμη Μάιος του 2001, μαίνονταν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Αλβανών και Σλάβων κατοίκων της ΠΓΔΜ, όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Αλβανίας Αρμπέν Ιμάμη, ο οποίος ήταν και προσωπικός φίλος του Κ. Μητσοτάκη, δήλωνε ότι το κόμμα του «από δω και στο εξής θα αφοσιωθεί στην προσπάθεια να προχωρήσει η αναπόφευκτη και ειρηνική ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία».

«Το αλβανικό κράτος προχωράει βήμα βήμα γεωγραφικά και εθνικά. Είναι ένα όνειρο που αποκτά σάρκα και οστά» δήλωνε τον περασμένο μήνα, αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, στη γαλλική «Μοντ» ο Λουλζίμ Ιμπισί, αντάρτης του UCK στο Κόσοβο και διοικητής περιοχής του Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού του Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέντα, που το 2001 είχε πάρει τα όπλα εναντίον της Σερβίας.

Δεν έχει καθόλου άδικο. Απλώς εμείς -ακόμη και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με αυτά τα θέματα- δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τις ριζικές ανατροπές που έχουν επέλθει στους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των βαλκανικών κρατών και εθνών μετά την κατάρρευση και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Παραμένουμε αιχμάλωτοι στερεότυπων του παρελθόντος. Θεωρούμε π.χ. την Αλβανία ως μια ασήμαντη χώρα - «πολιτικό νάνο», απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, με μόλις τρία εκατομμύρια πληθυσμό, στριμωγμένη σε μια γωνιά ανάμεσα στην πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία των 23 εκατομμυρίων κατοίκων και την Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων, μέλος του ΝΑΤΟ. Τρίτος γείτονας η τότε κραταιά Βουλγαρία, ο πιο στενός σύμμαχος της σοβιετικής υπερδύναμης.

Αλβανοί, Σέρβοι, Βούλγαροι... Σχεδόν Ίσοι!

Τίποτε από αυτά δεν ισχύει πλέον. Η Αλβανία με το Κόσοβο και τους Αλβανούς της ΠΓΔΜ ξεπερνούν τα 5.500.000 πληθυσμό και πλησιάζουν τα έξι εκατομμύρια, έχοντας μάλιστα μια εξαιρετικά δυναμική ηλικιακή πυραμίδα, καθώς το 52% του αλβανικού πληθυσμού είναι κάτω των 29 ετών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις άλλες βαλκανικές χώρες είναι γύρω στο 35%!

Στη Σερβία δεν έχουν απομείνει παρά 7.500.000 κάτοικοι και από αυτούς οι Σέρβοι είναι περίπου 6.500.000 άτομα, μόλις λίγοι παραπάνω από τους Αλβανούς! Ακόμη και η Βουλγαρία δεν έχει πλέον παρά 7.800.000 κατοίκους συνολικά, αλλά καθώς πάνω από 15% του πληθυσμού της είναι Τούρκοι και Τσιγγάνοι, ο βουλγαρικός πληθυσμός περιορίζεται επίσης γύρω στα εξίμισι εκατομμύρια.

Ο περισσότερος κόσμος μένει εμβρόντητος μόλις διαπιστώνει ότι σήμερα πλέον οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι της Σερβίας αποτελούν τρεις λαούς με σχεδόν ισοδύναμους πληθυσμούς! Αυτή είναι μία εντελώς νέα γεωπολιτική πραγματικότητα σε σχέση με αυτή που γνωρίζαμε. Τα κράτη που γεννήθηκαν από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με εξαίρεση τη Σερβία, είναι όλα πληθυσμιακά υποδεέστερα της Αλβανίας: Η Κροατία με 4.500.000 κατοίκους, η θνησιγενής Βοσνία με λιγότερα από 4.000.000, η ΠΓΔΜ με 1.400.000 Σλάβους κατοίκους και το μικροσκοπικό Μαυροβούνιο, που δεν έχει ούτε 700.000 κατοίκους.

Στρατηγικός Σύμμαχος των ΗΠΑ

Το ζήτημα της «Μεγάλης Αλβανίας» δεν περιορίζεται στην εδαφική, πληθυσμιακή και εθνική του διάσταση. Αυτό που κάνει το αλβανικό έθνος εξαιρετικά διεκδικητικό και επιθετικό στην επιδίωξη της ολοκλήρωσής του είναι και η αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ.

Οι Αλβανοί είναι ο μοναδικός λαός των Βαλκανίων που είναι βαθύτατα φιλοαμερικανικός όχι μόνο σε επίπεδο ηγετικών ελίτ, αλλά και ευρύτατων λαϊκών μαζών. Αυτό σημαίνει ότι η Αλβανία είναι ιδανική για να καταστεί στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και μάλιστα σε μακροπρόθεσμη βάση. «Ισραήλ των Βαλκανίων» φιλοδοξούν να καταστήσουν τη χώρα τους οι Αλβανοί ηγέτες, αιχμή του δόρατος κατά των Σλάβων σε μελλοντικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Υπερφίαλος, ίσως, ο στόχος, αλλά η αίσθηση ότι έχουν την πλήρη στήριξη των Αμερικανών καθιστά τα Τίρανα πολύ πιο επιθετικά τόσο στη διεκδίκηση ξένων εδαφών που θέλουν να ενσωματώσουν στη «Μεγάλη Αλβανία» όσο και στις σχέσεις με τους γείτονές τους στα Βαλκάνια.

(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 15-16/03/2008)