Ασφαλώς ζούμε σε καιρούς «ταχείας ανόδου του γενικού επιπέδου των τιμών», κοινώς Πληθωρισμού. Ο τιμάριθμος καταναλωτού που μετρά τον πληθωρισμό στην Αμερική ήταν 7,9% τον προηγούμενο μήνα, στην Ευρώπη 7,7%, στην Ελβετία 2,5% και στην Ελλάδα 8%. Αλλά γιατί οι τιμές ανέρχονται αλλού γρήγορα κι’ ασταμάτητα και σε άλλες χώρες βραδύτερα και περιορισμένα; Η κρατούσα «άποψις» (Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός Ανάπτυξης) πταίει ο «εισαγόμενος πληθωρισμός», δηλαδή

η ανατιμήσεις των των προϊόντων που εισάγονται. Αλλά εδώ αυξάνονται και τα εγχωρίως παραγόμενα καθώς και τα ενοίκια πεπαλιωμένων κατοικιών.Η Ελλάς έχει τριπλάσιο «πληθωρισμό» απ’ ό,τι η Ελβετία αν και οι δύο χώρες εξαρτώνται μεγάλως από τις εισαγωγές.

Μία πρώτη εξήγηση είναι οι ισοτιμία του νομίσματος. Το Ελβετικό φράγκο ανατιμάται και κάνει τα εισαγόμενα αγαθά στην Ελβετική αγορά «φθηνότερα» ενώ το Ευρωπαϊκό νόμισμα , το ευρώ, υποτιμάται (έναντι του δολαρίου) κι’ έτσι το πετρέλαιο κάνει ακριβότερα κι η τιμή της βενζίνης δεν υποχωρεί στα βενζινάδικα των Αθηνών.

Μια προσεκτικότερη ματιά βλέπει τον τζίρο των υγρών καυσίμων να πέφτει – κι αν ενίοτε ανεβαίνει τούτο οφείλεται στο ότι «υπάρχει άφθονο χρήμα στην περιοχή» (Παρατήρηση  πρατηριούχου στα βόρεια προάστια).

Έτσι , απ’ τη ψευδαίσθηση ότι οι εισαγωγές ευθύνονται για τις ανατιμήσεις μεταφερόμεθα στον απόκρυφο χώρο της Οικονομίας που λέγεται «νομισματικός».

Γιατί το Ελβετικό φράγκο - και λιγότερο το δολάριο - ανατιμάται έναντι του ευρώ και του Ιαπωνικού γιέν;

Διότι η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί στις Ελβετικές Τράπεζες είναι μικρότερη απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη , την Ιαπωνία και στην Ελλάδα , όπου τα δανεικά διαθέσιμα των εμπορικών Τραπεζών αυξήθησαν κατά 50,8 δισ. το περασμένο έτος.

Καθώς το τεράστιο χρηματοπιστωτικό...τσουνάμι  δεν συγκρατείται από την αύξηση της Προσφοράς αγαθών (βοήθησε προς τούτο η εμπλοκή των «εμπορικών αλυσίδων» πέρυσι) , η αντίστοιχη Ζήτηση ξεσπά πάνω στις τιμές και νομίζει ο κ. Γεωργιάδης ότι φταίνε  οι ...κακοί εισαγωγείς. Αν ήταν έτσι τα πράγματα , γιατί προηγουμένως δεν ανέβαζαν τις τιμές – μήπως περιφρονούσαν το δυνητικό κέρδος ;

Η απάντηση είναι ότι αν το έκαμαν , ο ανταγωνισμός και το εισοδηματικό ωστικό κύμα  ,αν δεν υφίστατο , θα μείωνε και τις πωλήσεις και τα κέρδη. Όταν όμως η πιστωτική επέκταση επιτρέπει «ατιμωρητί» την  ανατίμηση , τότε οι  αιώνιοι «κερδοσκόποι» (μονοπώλια, καρτέλ και ολιγοπωλητές) βρίσκουν ευκαιρία και ανεβάζουν τις τιμές. Ακολουθεί εν συνεχεία ο χορός των «μαυραγοριτών».

Σε νομισματικούς όρους , ο πληθωρισμός στην Ευρώπη, Αμερική , Ιαπωνία και στην Ελλάδα οφείλεται στην σημαντική αύξηση της συνολικής προσφοράς χρήματος που δεν συγχέεται με την νομισματική κυκλοφορία. Αντιθέτως στην Ελβετία και στην «αντιπληθωριστική» Γερμανία η συγκράτηση των τιμών αποδίδεται στην  σχετική ελευθερία του ανταγωνισμού και παράλληλα με την αύξηση των εξαγωγών , εκτόνωση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών, που δεν απαντάται στην χώρα μας. Οι εξαγωγές είναι πιό φθηνές απο τις πωλήσεις στη εσωτερική αγορά.

Όλοι οι πληθωρισμοί , απανταχού των καιρών και χωρών, υπήρξαν και είναι «νομισματικό φαινόμενο»: Πολλά χρήματα αντιμετωπίζουν αμετάβλητη ποσότητα αγαθών ή και ολιγότερη σε περίοδο κρίσεως .Έτσι οι τιμές για να εξισώσουν την ζήτηση ανέρχονται. Το Ρωσικό «γκάζι» κόστιζε 50% περισσότερο τον Μάρτιο  , εξ αιτίας των ανοήτων «κυρώσεων» Μπάιντεν που προξενούν υποτίμηση του Ρωσικού νομίσματος , του ρουβλίου και μεγάλη αύξηση των εσόδων του προέδρου Πούτιν,

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται

Ιστορικώς , το Αθηναϊκό τετράδραχμο αγόραζε επί Σόλωνος όσα αγαθά και επί Περικλέους , δύο αιώνες αργότερα. Μετά ήλθε ο Πελοποννησιακός πόλεμος και ανέτρεψε την νομισματική ευταξία , που όμως επανήλθε επί Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων.

Ο πληθωρισμός , στα τέλη της τρίτης δεκαετίας μετά Χριστόν, έφτασε στα ύψη .Ο πληθυσμός της Ρώμης υπέφερε και εμειώνετο (εξ ού η ευδοκίμηση του ...Χριστιανισμού παρά  τους διωγμούς των χριστιανών) κι ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Διοκλητιανός παρητήθη παρά τα «παγώματα» τιμών που δεν έφεραν αποτέλεσμα.

Στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (κν.«Βυζάντιο») το Κωνσταντινάτο, νόμισμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου κράτησε την αξία του για έξη αιώνες μέχρις ότου άρχισαν να το νοθεύουν οι Ίσαυροι και οι μετέπειτα, πράγματι βυζαντινοί αυτοκράτορες έως την Άλωση.

Οι Οθωμανικές λίρες και γρόσια ήταν τον 16ον αιώνα ισχυρό νόμισμα μέχρις ότου οι σουλτάνοι έμαθαν να ξοδεύουν περισσότερο απ’ τα έσοδα της αυτοκρατορίας των. Η πανδημία της Πανώλης στην Ευρώπη εκτόξευσε τις τιμές στα ύψη από Βενετίας μέχρις Λονδίνου. Μετά τις ανακαλύψεις του Νέου Κόσμου, από τους Ισπανούς και Πορτογάλους «Κονκισταδόρες», οι μεγάλες ποσότητες χρυσού που εισέρρευσαν στην Ευρώπη ανέβασαν σημαντικά τον πληθωρισμό. Αργότερα, επί Γαλλικής επαναστάσεως και με τους Ναπολεόντειους πολέμους, το ψωμί κόστιζε πανάκριβα, λόγω του ηπειρωτικού αποκλεισμού της Ευρώπης από τους Άγγλους και μόνο στην Ύδρα, το στάρι ήταν πιο φθηνό απ’ ό,τι στο Παρίσι.

Ο Γερμανικός υπερπληθωρισμός στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Αθηναϊκός στον Β΄ΠΠ έκαναν τις τιμές ν’ αλλάζουν «απ’ το πρωί ως το ...μεσημέρι» και άφησαν δυσάρεστες μνήμες στους δύο λαούς αλλά οι μεν Γερμανοί συνετίσθησαν ενώ ήτο Αθηνοκεντρικό κράτος όχι: Συνεχίζει την πιστωτική επέκταση που το 2021 έφτασε σε ύψη ρεκόρ, λόγω των δημοσιονομικών ελλειμμάτων της Πανδημίας και της απρονοησίας των κυνικών συμβούλων της κυβέρνησης.