Με την άνοδο όμως των διεθνών επιτοκίων και κυρίως με την αναστάτωση των ξένων κεφαλαιαγορών δεν αποκλείεται η δυσκολία αναχρηματοδοτήσεως να πατρουσιασθή το φθινόπωρο..
Το ιδιωτικό χρέος δεν υπολογίζεται στις υποχρεώσεις της χώρας προς το εξωτερικό .Φαίνεται επίσης διαχειρίσιμο .Ωστόσο, η αύξηση των δανείων που μεταφέρονται απ’ τις Τράπεζες στα ειδικά Αμοιβαία Κονδύλια (δηλ. στους ... «κυνηγούς κεφαλών» , οφειλετών) είναι ανησυχητική, όχι μόνο δια τους εν καθυστερήσει οφειλέτας των Τραπεζικών δανείων τους αλλά και για τους υποστηρικτές της όπως , ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης του χέρ Ρέγκλινγκ κι η Τράπεζα της Ελλάδος.
Αυτή είναι η παρούσα εικόνα της δανειακής διαχειρίσεως υπό της κυβερνήσεως Κυρ.Μητσοτάκη. Δεν ευθύνεται γι’ όλα αυτή αλλά κι’ η δυσμενής συγκυρία.
Οι υποχρεώσεις της Ελλάδος προς τον υπόλοιπο κόσμο αυξήθησαν ραγδαίως κατά την διάρκεια της Πανδημίας του Κινεζοϊού αλλά χρονολογούνται από της εποχής της, ελαφρά τη καρδία, υιοθεσίας του ευρώ ως εθνικού νομίσματος της χώρας μας, το 2002.
Τούτο εξακολουθεί να θεωρείται «επίτευγμα» της αλήστου μνήμης κυβερνήσεως Κ. Σημίτου -Λουκά Παπαδήμου, που άνοιξε τους κρουνούς του εξωτερικού δανεισμού (Ολυμπιακά...Παίγνια , έργα βιτρίνας και ιδιωτικοποίηση του δημοσίου πλούτου, ΟΤΕ κλπ).
Την «επιτυχία» του αφειδούς δανεισμού διεδέχθη το διπλούν έλλειμμα , του κρατικού Προϋπολογισμού και του (αν)ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών.
Η δανειακή κραιπάλη της πρώτης δεκαετίας του ευρώ κατέληξε στην χρεοκοπία του 2010-15 και στην φαλκίδευση του λαϊκού εισοδήματος απ’ τους «εταίρους» , βορείους «Ευρωπαίους» (Φιλλανδούς, Ολλανδούς, Γάλλους και κυρίως Γερμανούς) που ήσαν οι δανειστές της Ελλάδος .
Αντί όμως να το φιάσκο να συνετίσει την Ελληνική πολιτική ηγεσία ότι ο δανεισμός είναι φενάκη, επανελήφθη αμέσως με την Πανδημία το 2020 με την γνωστή τακτική του υπερδανεισμού.
-«Αφού μας τα δίνουνε , έλεγε γνωστός πρώην Τραπεζίτης, να μη τα πάρουμε;»
Ήταν η εποχή του «φτηνού χρήματος» , που παρήλθε ανεπιστρεπτί. Την διεδέχθη η εποχή του ...στασιμοπληθωρισμού. Εδώ και τώρα.
Η επίπλαστη ευημερία του ευρώ συνεδυάσθη με μείωση της απασχολήσεως (ανεργία) και συστηματική εξάρθρωση της εγχωρίου παραγωγής έως ότου ήλθεν ο πόλεμος στην Ουκρανία κι απεκάλυψε την «γύμνια του ...βασιλιά» στο Ελληνικό «υποβασίλειο» της Ευρωλάνδης, όπως στο σχετικό παραμύθι του Κρίστιαν ΄Αντερσεν.
Το εγχώριο αφήγημα του υπερδανεισμού μετετράπη τότε «ότι κι η Ιταλία του Ντράγκι είναι υπερχρεωμένη κι’ η Αμερική του Τζό Μπάϊντεν» αδυνατεί να μαζέψει το δολλαριακό χρέος.(ΣΣ: Βάζει η κοσκινού τον άντρα της με τους ...παραγωγούς πάντων).
Έτσι μπήκαμε τώρα στη νέα κρίση. Ο Αβδηρητισμός έκαμε τον λιγνίτη από είδος πρώτης ανάγκης εις εν ανεπαρκεία με την «πολιτική» της κυβερνήσεως ΚΜ για την «Πράσινη ενέργεια» που άφησε τα λιγνιτωρυχεία άδεια .Ο Ρωσσονατοϊκός πόλεμος έκλεισε τη στρόφιγγα του φθηνού φυσικού αερίου για λόγους... «ανθρωπιστικούς».Η διαταραχή των «εμπορικών αλυσίδων» εμπόδισε τον εφοδιασμό της εγχωρίου αγοράς ακόμη με το χαρτί που έγινε είδος πολυτελείας.
Πολλοί σήμερα φλυαρούν με το πρόβλημα επαρκείας τροφίμων ενώ στα ράφια των υπεραγορών μένουν αζήτητα λόγω πτώσεως του λαϊκού εισοδήματος .Οι ανατιμήσεις στις Λαϊκές Αγορές από την άνοδο των υγρών καυσίμων πάνω από τα δύο ευρώ το λίτρο, είναι περιορισμένες. Το εισαγόμενο κατά 90% κρέας έκαμε το σουβλάκι να κοστίζει 4 ευρώ στο ...Λιανοκλάδι! Η νέα περιπέτεια αρχίζει...
Όταν όμως η χώρα ήταν αυτάρκης, την εποχή της τιμίας δραχμής την δεκαετίες του 1960-70 , κανείς δεν διεμαρτύρετο κι όλοι ευημερούσαν με τον χαμηλό πληθωρισμό και τα γερά επιτόκια που αποζημίωναν τους καταθέτες στις Τράπεζες. Σήμερα ακόμη κι εύπορες τάξεις δεν ξέρουν «τι τους ξημερώνει» με τον ΕΝΦΙΑ , τις φορολογικές δεσμεύσεις ...του «εφ’ άπαξ» και τους φορολογαριασμούς των κρατικών μονοπωλίων (ΔΕΔΔΗΕ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΦΑ κλπ).
Είναι φανερό ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στη χώρα της... Δανειοκρατίας (*).Ακόμη κι ο Γιαννάκης Στουρνάρας άρχισε ν’ ανησυχεί για το Τραπεζικό ...απόστημα .Διαβάστε την ετησία έκθεση της ΤτΕ στο διαδίκτυο...
(*) «Δανιμαρκία» ελέγετο η Δανία του Αμλέτου που έγραψε ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ.