Το κορυφαίο στοιχείο στις υποθέσεις αυτές, δεν είναι βέβαια άλλο από την υπόθεση της ύπαρξης πετρελαίου και τον πλούτο που έχει να προσφέρει στην χώρα, διασώζοντας τον πληθυσμό της από την ανέχεια και την εξαθλίωση, όπως εκτιμούν πολλοί. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα είναι καταθλιπτικά τραγική και υπερβαίνει όλες τις ιστορίες πολιτικής φαντασίας που εκτυλίσσονται τις τελευταίες δεκαετίες.
Το χειρότερο που προκύπτει από μία σειρά μάλλον επιμελώς ενταφιασμένων δεδομένων, αφορά την ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων να διαχειρισθούν τον εθνικό ενεργειακό πλούτο επί έναν αιώνα και την εγκληματική αδιαφορία που δεν έχει επιτρέψει την αξιοποίηση των ελληνικών κοιτασμάτων πετρελαίου, για λόγους μικροπολιτικής κυρίως σκοπιμότητας. Η αφετηρία αυτής της θλιβερής ιστορίας εντοπίζεται κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, όταν ο ελλαδικός χώρος έρχεται για πρώτη φορά στο στόχαστρο των κυνηγών πετρελαίου…
Ο πολεμικός ανταποκριτής και ο σύμβουλος
Τον Ιανουάριο του 1911 και μετά την αποτυχία του να επανεκλεγεί, ο βουλευτής των Βρετανών Φιλελευθέρων Ignácz Timothy Trebitsch-Lincoln εμφανίζεται με συνολικά χρέη ύψους £17.118 έναντι των πιστωτών του (περίπου €1.700.000 της εποχής μας), που σύμφωνα με τον ίδιο προέρχονται από άστοχη επένδυση ύψους £20.000 σε πετρελαιοπηγές και αγωγούς πετρελαίου της Γαλικίας, μίας περιοχής (που σήμερα μοιράζεται σε Πολωνία και Ουκρανία) μεταξύ των ποταμών Βιστούλα και Δνείστερου.
Κατά πάσα πιθανότητα παρασύρεται σε αυτή την περιπέτεια ιδρύοντας την Anglo-Austrian Petroleum Ltd, εκτιμώντας πως το έντονο ενδιαφέρον του Βρετανού πολιτικού Lloyd George για τα πετρέλαια της Γαλικίας, του οποίου είναι και ο βασικός σύμβουλος για την συγκεκριμένη υπόθεση, είναι ικανό να εξασφαλίσει χρηματοδότες και την διάσωση της επένδυσης (“Τρίτο Μάτι”, Νο 199, “Τα Μυστήρια του Trebitsch-Lincoln” – ένθετο).
Η πληροφορία είναι σαφέστατα παραπλανητική, καθώς ο Trebitsch μετά την απώλεια της βουλευτικής του έδρας, εμφανίζεται με την ιδιότητα του πολεμικού ανταποκριτή στα Βαλκάνια, καλύπτοντας ειδησεογραφικά τους πολέμους της περιόδου 1912-1913. Ταυτόχρονα προσφέρει με το αζημίωτο τις υπηρεσίες του στους Βουλγάρους και αργότερα και στους Οθωμανούς, με συνέπεια να γίνει αντιληπτός από την βουλγαρική αντικατασκοπεία και να οδηγηθεί στις φυλακές της Σόφιας. Διασώζεται με παρέμβαση του μυστηριώδους Γερμανού συνταγματάρχη Walther Nicolai, γενικού διευθυντή του κλάδου πληροφοριών και αντικατασκοπείας του γερμανικού στρατού, στοιχείο που αποκαλύπτει πως ήδη εργάζεται και για τους Γερμανούς.
Στην πραγματικότητα εργάζεται κυρίως για τον Basil Zaharoff, με πρωταρχικό μέλημα την έρευνα για την ύπαρξη πετρελαίου στα Βαλκάνια.
(η συνέχεια στο slpress.gr)