ο «τρόπος ζωής», η ευμάρειά και ο εφησυχασμός σου, τότε ναι, ό,τι κι αν κάνεις έχει νόημα.
Αυτή τη μακρά περίοδο της κρίσης που οι καταναλωτές δέχονται υβριδική επίθεση από όλα τα σημεία του ορίζοντα και που τα κέντρα λήψης αποφάσεων βαδίζουν και παραμιλούν καθώς αποπειρώνται να βρουν τις σωστές απαντήσεις στα προβλήματα εν μέσω των λάθος συγκυριών, όλοι μας συμπαραστεκόμαστε στους ηγέτες των χωρών-μελών. Διότι, ξέρετε τί είναι να κάθεσαι αμέριμνος να βλέπεις τα τρένα να περνούν και ξαφνικά να τα βλέπεις να έρχονται καταπάνω σου; Επειδή αυτό συμβαίνει σήμερα με τους Ευρωπαίους –όχι όλους βέβαια, αλλά τη συντριπτική πλειονότητά τους.
Τί μας έλεγαν όλοι τα τελευταία αρκετά χρόνια μαζί με τις γνωστές-άγνωστες ομάδες πίεσης; Ότι πάμε μπροστά με οδηγό τη φθηνή και καθαρή ενέργεια για όλους, με σαρωτικές ΑΠΕ και εξοστρακισμό του οιοδήποτε αποτολμούσε να ψελλίσει πως δεν μπορεί να πάμε τόσο γρήγορα σε πλήρη αναδόμηση του ενεργειακού τοπίου και μείγματος, δίχως να κινδυνέψουμε να ξεμείνουμε από φορτία βάσης και ενεργειακές πρώτες ύλες. Λυτοί και δεμένοι, ακόμη και οργανισμοί περιωπής, όπως ο ΙΕΑ, άλλαξαν το τροπάρι της λογικής που μετέρχονταν και έπιασαν τα έωλα και “προοδευτικά”. Βάλανε τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς να ρίχνουν “πόρτα” σε όποιον επιθυμούσε να επενδύσει σε νέα έργα και υποδομές υδρογονανθράκων και να νομοθετούν για τον αποκλεισμό κάθε δραστηριότητας σε αυτό τον τομέα.
Διαβάστε το ολόκληρο το άρθρο στη στήλη, Σχόλιο, του energia.gr., εδώ