του Κ.Ν. Σταμπολή
Σήμερα η αιολική ενέργεια έχει εξελιχθεί σε μία σοβαρή εναλλακτική πηγή ενέργειας με περισσότερα από 31.000 MW εγκατεστημένης σχύος παγκοσμίως, δηλαδή σχεδόν τρεις φορές την συνολική ηλεκτρική ισχύ της χώρας μας. Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει εντυπωσιακή πρόοδος στην τεχνολογία των ανεμογεννητριών έτσι που να έχει μειωθεί σημαντικά το κόστος ανά εγκατεστημένη KW με παράλληλη αύξηση της απόδοσης. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, η Ισπανία καλύπτουν σήμερα ένα μικρό αλλά υπολογίσιμο ποσοστό των ενεργειακών τους αναγκών από την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν τόσο μεμονωμένες ανεμογεννήτριες όσο και αιολικά πάρκα, τα οποία περιλαμβάνουν πολλές ανεμογεννήτριες.
Aν και η Ελλάδα διαθέτει ένα αξιόλογο αιολικό δυναμικό, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, αλλά και ικανούς επιστήμονες και τεχνικούς οι οποίοι γνωρίζουν το αντικείμενο, υστερεί τραγικά σε σχέση με άλλες χώρες σε αιολικές εγκαταστάσεις. Ενώ οι προσπάθειες για την εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρισμού ξεκίνησαν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 80 από τη ΔΕΗ και στα μέσα της δεκαετίας του 1990 εδόθη μεγάλη ώθηση με την διευκόλυνση επενδύσεων από ιδιώτες (Ν 2244/94), σήμερα η συνολική εγκατεστημένη ισχύς δεν υπερβαίνει τα 330 MW. Η ισχύς αυτή αυξήθηκε εντυπωσιακά την περασμένη εβδομάδα με την ένταξη τεσσάρων νέων αιολικών πάρκων συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 55 MW, στη Θράκη (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ στο www.energia.gr στις 15.4.03).
Σύμφωνα με μελέτες η Ελλάδα έχει δυνατότητα για την εγκατάσταση και λειτουργία αιολικών μονάδων συνολικής ισχύος 3.000 MW τόσο στην ενδοχώρα, για άμεση ενίσχυση του διασυνδεδεμένου δικτύου, όσο και στο νησιωτικό σύμπλεγμα. Παρά το γεγονός ότι η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έχει χορηγήσει συνολικά 220 άδειες για τη δημιουργία αιολικών πάρκων με εγκατεστημένη ισχύ 1.800 MW περίπου, οι προοπτικές εγκατάστασης και λειτουργίας αυτών των μονάδων είναι εξαιρετικά ισχνές. Οι λόγοι που εμποδίζουν τη διάδοση της αιολικής ενέργειας στη χώρα μας συνοψίζονται ως εξής:
(1)Οι ανεπίτρεπτες διαδικασίες αδειοδότησης για την εγκατάσταση αιολικών μονάδων. Σύμφωνα με τους επενδυτές απαιτείται ένα σύνολο 41 υπογραφών από 39 εμπλεκόμενους φορείς που στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να ολοκληρωθεί σε 2 χρόνια! Η απαράδεκτη αυτή γραφειοκρατία αποθάρρυνε πολλούς ξένους επενδυτές οι οποίοι αφού ενεπλάκησαν ασφυκτικά στην γραφειοκρατικά γρανάζια της κατά τα άλλα «Ευρωπαϊκής» Ελλάδας απεχώρησαν καταγγέλοντας στα Κοινοτικά όργανα την όλη κατάσταση.
(2) Την έλλειψη κατάλληλου ηλεκτρικού δικτύου διανομής τόσο στο διασυνδεδεμένο δίκτυο όσο και στα νησιά. Σύμφωνα με πληροφορίες η ΔΕΗ αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στην επέκταση και εκσυγχρονισμό των δικτύων σε περιοχές υψηλού αιολικού δυναμικού, προβάλλοντας διάφορες εντελώς αβάσιμες δικαιολογίες.
(3) Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες πολλών τοπικών κοινωνιών οι οποίες περισσότερο από άγνοια ή μικροσυμφέροντα αντιτίθενται στην εγκατάσταση αιολικών μονάδων, ενώ ανέχονται εστίες μόλυνσης από ανοικτές χωματερές, συήθως, σε κοντινή απόσταση από την κεντρική πλατεία του οικισμού τους.
Η Ελλάδα παραμένει μία ιδιαίτερα προικισμένη χώρα από πλευράς αξιοποίησης του αιολικού δυναμικού της, με χιλιάδες τοποθεσίες όπου επικρατούν δυνατοί και σταθεροί άνεμοι, όπου η αιολική ενέργεια μπορεί με ανταγωνιστικούς οικονομικούς όρους να αξιοποιηθεί και να καλύψει με άνεση το 25-35% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια. Όμως αυτή είναι μία μάλλον αβέβαιη προοπτική, υπό τις παρούσες αντιπαραγωγικές συνθήκες, αφού η υπόθεση της αιολικής ενέργειας υποσκάπτεται συστηματικά εδώ και χρόνια από κρατικούς και μη φορείς οι οποίοι συνήθως λειτουργούν με κομματικά, μικροκομματικά και προσωπικά κριτήρια.