που είναι σε οικοδόμηση και που με ένα σύστημα πολλαπλών μεταφορών (αγωγοί, τραίνα, motor ways, high voltage lines, οικισμοί κλπ) αλλάζει τη μορφή των εμπορευματικών και ενεργειακών μεταφορών μέσω Ευρασίας.
Β) Τον Arctic Virtual Pipeline με LNG Ice breaker carriers που μεταφέρει σε πολύ σύντομο χρόνο LNG από το Yamal στον Ειρηνικό – και σ’ αυτό το πλαίσιο πρωτίστως εντάσσεται η πολιτική ενσωμάτωσης των Σουηδία και Φινλανδία στο NATO και γενικότερα στο ευρω-ατλαντικό συνασπισμό.
Γ) την προώθηση του λεγόμενου South-North route που ενώνει τον Iνδικό ωκεανό με Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα μέσω Κασπίας και παρακάμπτει τον Βόσπορο, Αιγαίο, Ανατολική Μέσογειο και την διώρυγα του Σουέζ. Ο δρόμος Βορρά-Νότου συνδυασμένων μεταφορών (οδικά, σιδηροδρομικά, ναυτιλιακά, πλωτά κανάλια και αγωγοί ενέργειας) ξεκινά από την Αγ. Πετρούπολη και καταλήγει στην Ινδία μέσω της Κασπίας θάλασσας και των ακτών Καζακστάν/Αζερμπαϊτζαν.
Κι αυτό είναι το Iran-rud με τα δύο κανάλια που κάνουν την Κασπία κανονική θάλασσα και μέσω της σύνδεσης τους με Volga-Don canal και Volga-Moscow-Leningrad canal, τα οποία υπάρχουν ήδη και λειτουργούν, μπορούν να έχουν πρόσβαση στη Μεσόγειο και Β. Ευρώπη.
Οι εξελίξεις αυτές στις διεθνείς μεταφορές ουσιαστικά ανταποκρίνονται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας οικονομίας στον Ειρηνικό ωκεανό, αλλά και που συνδέονται παράλληλα με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, ένα σημαντικό πεδίο της αμερικανο-ρωσικής κρίσης, οδηγεί την Ρωσία όχι μόνο στην προσπάθεια ενδυνάμωσης της εσωτερικής συνοχής της ΚΑΚ αλλά και τον εντατικό αναπροσανατολισμό στον Περσικό, την Ινδία και Κεντρική Ασία. Στο πλαίσιο αυτό είναι πλέον καλύτερα κατανοητό το τεράστιο ρίσκο που ανέλαβε η Μόσχα στην Ουκρανία, η ρωσική παρουσία στην Συρία, η στάση της στην σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας, η παρέμβαση της στην εσωτερική σταθεροποίηση του Καζακστάν και όχι μόνο και η ενδυνάμωση των ρωσο-ιρανικών σχέσεων. Πάνω από όλα βέβαια η ρωσο-κινεζική προσέγγιση και από η κοινού ενίσχυση των BRICS.
*Ο Δρ. Στέλιος Αλειφαντής είναι Πολιτικός Επιστήμονας-Διεθνολόγος με μεταδιδακτορικές σπουδές Visiting Senior Research Associate στα Πανεπιστήμια Λονδίνου και Αμπερντήν. Στην ακαδημαϊκή του καριέρα έχει διδάξει Διεθνείς Σχέσεις, Εξωτερική Πολιτική & Ασφάλεια, Διαχείριση Κρίσεων και Μελέτη Διεθνών Περιοχών (Βαλκάνια-Αν. Μεσόγειος-Καύκασος) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1989-2004) και ακολούθως στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πανεπιστήμιο Πειραιά, καθώς και στην Ναυτική Σχολή Πολέμου (ΠΝ) και στην Σχολή Εθνικής Άμυνας. Διαθέτει εμπειρία στην ανάλυση και σχεδίαση και ανάπτυξη εργαλείων και εφαρμογών προσομοιώσεων και serious games, όπως το “Strategic Gaming Platform” και το "1821" ως ψηφιακό και επιτραπέζιο serious game. Είναι συγγραφέας 7 βιβλίων και πάνω από 70 δημοσιεύσεων. Τα ερευνητικά αντικείμενα του είναι διεθνείς σχέσεις, διαχείριση κρίσεων και ιστορία διεθνών σχέσεων, όπου τα τελευταία έξι χρόνια έχει ολοκληρώσει την έρευνα του για την προ-επαναστατική δράση του Ι. Καποδίστρια γύρω από το ελληνικό ζήτημα. Συμμετείχε σε διάφορους διεθνείς και ελληνικούς επιστημονικούς φορείς όπως International Institute for Strategic Studies (IISS)-Λονδίνο, Royal United Services Institute for Defense Studies (RUSI)-Λονδίνο, Ελληνική Εταιρεία Διεθνών Σχέσεων και Διεθνούς Δικαίου- Αθήνα και υπήρξε Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (1997-2001) και Μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών (1998-2009) ενώ ανέλαβε Διευθυντής του Κέντρου Ανάλυσης Διεθνών Συγκρούσεων του Ιδρύματος.
(από karavaki.wordpress.com)