ἀναγνωρίζει τήν ἐμπόλεμο κατάσταση ψηφίζοντας τούς νόμους τῆς «πολεμικῆς οἰκονομίας». Καί ὅμως ἡ Ρωσσία (λόγῳ τῶν μεγεθῶν καί τῶν φυσικῶν πόρων της) ἔχει λιγώτερη ἀνάγκη πολεμικῆς ὀργανώσεως ἀπό τόν ὑπόλοιπο κόσμο. Καί κυρίως ἀπό τήν Εὐρώπη.
Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ Εὐρώπη πού ἀπό τήν πλευρά της προσποιεῖται ὅτι ἔχει τά πάντα ὑπό ἔλεγχον! Τί θά μποροῦσε νά σκεφθεῖ κανείς, βλέποντας τούς ἐκπροσώπους τῶν δυτικῶν κρατῶν νά συζητοῦν στό Λουγκάνο τῆς Ἑλβετίας γιά τήν «ἀνοικοδόμηση» τῆς Οὐκρανίας. Καί ποιᾶς Οὐκρανίας, ὅταν ἡ ἴδια ἡ Εὐρώπη θά χρειασθεῖ «ἀνοικοδόμηση» ἐξ αἰτίας τῶν σκληρῶν οἰκονομικῶν ἐπιπτώσεων τοῦ πολέμου.
Ὅσο γιά τήν Ἑλλάδα, ἡ χώρα μας εὑρίσκεται στήν 8η θέση τῶν δωρητῶν! Προτίθεται δηλαδή νά δώσει περισσότερα ἀπό τήν Γαλλία καί τήν Ἰταλία! Χρήματα προερχόμενα ἀπό δανεισμό. Ἀπό δανεισμό, ἀπό τόν ὁποῖο ὑποτίθεται θά χρηματοδοτηθοῦν τά ἐπιδόματα πού προορίζονται νά διανεμηθοῦν στούς Ἕλληνες γιά νά ἀντιμετωπίσουν τίς συνέπειες τοῦ πολέμου. Σέ ἕνα δισεκατομμύριο ἀνέρχεται τό ὕψος τῶν ἐπιδοτήσεων πού θά δοθοῦν, μόνο γιά τόν μῆνα Ἰούνιο. Μόνο γιά τίς ὁριζόντιες ἐπιδοτήσεις ἠλεκτρικοῦ ρεύματος πού ἐξήγγειλε ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός Κώστας Σκρέκας. Καί οἱ δαπάνες αὐτές ἔρχονται νά προστεθοῦν στά 42 δισ. εὐρώ πού ἔχει κοστίσει ἡ πανδημία...
Πρόκειται γιά πόρους τῶν ἑπομένων γενεῶν. Πρόκειται γιά ἐθνικό πλοῦτο τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐγγονῶν μας, τόν ὁποῖο σπαταλοῦμε ἐμεῖς σήμερα.
Καί τί μπορεῖ νά γίνει; Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις εἶναι δομημένη πάνω σέ οἰκονομοκεντρικά μοντέλα. Εἴτε σοσιαλιστικά πού προκρίνουν τόν κρατικό ἔλεγχο τῆς οἰκονομίας εἴτε φιλελεύθερα πού προάγουν τό ἰδιωτικό ἐπιχειρεῖν. Καί τά δύο ὅμως θυσιάζουν τήν πολιτική χάριν τῆς οἰκονομίας. Ὁ παραλογισμός αὐτοῦ τοῦ μοντέλου γίνεται ὅλο καί πιό ξεκάθαρος, παρ’ ὅτι οἱ ἰθύνοντες δέν φαίνονται ἱκανοί νά τό ἀντιληφθοῦν.
Τώρα ὅμως εἶναι ἡ ὥρα τῶν πολιτικῶν λύσεων. Κατά τόν παλαιό, παραδοσιακό, δοκιμασμένο τρόπο πού ὑπαγορεύει ἡ γνησία δεξιά ἀντίληψις γιά τήν διαχείριση τῆς τύχης τῶν Ἐθνῶν καί τῶν Κρατῶν.
Ἡ λύσις δέν δίδεται μέ ἐπιδοτήσεις καί μέ λογιστικοῦ τύπου ἀποτίμηση χρεῶν. Τά Κράτη δέν εἶναι ἀνώνυμες ἑταιρεῖες.
Αὐτό πρέπει νά κατανοήσει ὁ βαθειά φιλελεύθερος Ἕλλην Πρωθυπουργός καί νά κάνει τήν ἀπαιτουμένη ὑπέρβαση. Νά ἀπαιτήσει ἀπό τούς Συμμάχους καί Ἑταίρους νά ἀναγνωρίσουν τήν πραγματικότητα. Ὅτι ἡ περίοδος εἶναι πολεμική. Ὅτι ὁ δανεισμός εἶναι «χρέος πολέμου». Ὅτι ἤδη πρέπει νά προετοιμάζεται μιά πολιτική διαγραφῆς τῶν χρεῶν, ἀμέσως μόλις οἱ καταστάσεις ἐξομαλυνθοῦν.
Συνολικῶς τά Κράτη τῆς Δύσεως θά πρέπει ἐπίσης νά διαχειρισθοῦν τίς καταστάσεις πολιτικά. Χωρίς νά ξεχνοῦν ὅτι πολιτική εἶναι ἡ τέχνη τοῦ ἐφικτοῦ. Πού σημαίνει ὅτι πρέπει νά ξεφύγουν ἀπό ἰδεοληψίες καί νά ἐπικεντρωθοῦν στόν μοναδικό καθαρό στόχο πού ὑπάρχει. Νά εὑρεθοῦν οἱ μεθοδεύσεις πού θά ἐπιταχύνουν τό τέλος τοῦ πολέμου. Οἱ διαρκεῖς ἐπιδοτήσεις εἶναι ἕνας φαῦλος κύκλος χρεωκοπίας. Καί ἐδῶ ἡ πολιτική καλεῖται νά δώσει λύσεις. Πρέπει οἱ δυτικοί ἡγέτες νά μιλήσουν στόν Πρόεδρο Πούτιν, στήν γλῶσσα πού καταλαβαίνει. Ὁ ἡγέτης τῆς Ρωσσίας χαρακτηρίζεται μέ τρεῖς λέξεις: Πατριώτης, ἀδιάφθορος καί ἀδίστακτος. Ὅσο βλέπει ἀπέναντί του «διαχειριστές», δέν τούς παίρνει στά σοβαρά. Ὅσο βλέπει πρωθυπουργούς πού ὁμιλοῦν γιά «οἰκονομικές ἐπιπτώσεις» μόνον, δέν τούς θεωρεῖ ἀξιοπίστους ὥστε νά συνομιλήσει, καί ἐνδεχομένως νά συμβιβασθεῖ μαζί τους. Ἡ μπάλλα λοιπόν εἶναι στό γήπεδο τῶν δυτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπό τόν Φεβρουάριο μέχρι σήμερα δέν βρίσκουν τήν πυξίδα πού θά τούς ὁδηγήσει σέ λύσεις. Ἐξακολουθοῦν νά βαυκαλίζονται ὅτι «λύσεις» εἶναι τά ἐπιδόματα. Ἐνῶ λύσις εἶναι τό τέλος τοῦ πολέμου. Πρίν οἱ εὐρωπαϊκές κοινωνίες ἐξεγερθοῦν.