«Επί της εις βάρος μου αυτής κατηγορίας εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 536/2002 απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, που έχει ήδη καταστεί αμετάκλητο. Με το βούλευμα αυτό το Δικαστικό Συμβούλιο, υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση, αποφάνθηκε ομόφωνα να μη γίνει κατηγορία εις βάρος μου για την αξιόποινη πράξη της απιστίας, δεχόμενο ότι δεν στοιχειοθετείται ούτε καν αντικειμενικά το αδίκημα αυτό. Προκειμένου να αιτιολογήσει την κρίση του αυτή το Δικαστικό Συμβούλιο δέχθηκε με καθολική αναφορά στην εισαγγελική πρόταση ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως διευθύνοντος συμβούλου της “ΔΕΠΑ Α.Ε.” δεν επήλθε σημαντική αύξηση του χρέους της “ΕΛΦΕ Α.Ε.”, ότι προέβην σε νέες ρυθμίσεις καταβολής του χρέους, που απέδωσαν αποτελέσματα, αφού εξοφλήθηκε η τρέχουσα κατανάλωση, ότι προέβην σε δικαστικές ενέργειες επιδίωξης είσπραξης μέρους του παλαιότερου κεφαλαίου (έκδοση και είσπραξη διαταγών πληρωμής, καταλογισμός μετρητών σε παλαιά χρέη, είσπραξη ποσού τουλάχιστον 392.000 ευρώ μηνιαίως για παλιά χρέη), ότι, συντασσόμενος με τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης της “ΔΕΠΑ Α.Ε.” , δεν επέλεξα τη διακοπή παροχής φυσικού αερίου ως λύση, διότι αυτό θα συνεπαγόταν αρνητικές συνέπειες και για τη λειτουργία της “ΔΕΠΑ Α.Ε.”, αφού θα έχανε την πιθανότητα είσπραξης μέσω ρύθμισης του διογκούμενου χρέους της “ΕΛΦΕ Α.Ε.” και ότι οι αποφάσεις μου κατέτειναν στην εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος και λήφθηκαν μετά από συλλογή πληροφοριών, εκτίμηση κινδύνων και στάθμιση λογικής διακινδύνευσης κατά τη διαχείριση της εμπορικής δραστηριότητας της “ΔΕΠΑ Α.Ε.”».