μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα ήταν αποκλειστικά εσωστρεφής: Αρχικώς ο αντικομμουνισμός, λόγω της προσφάτου ανταρσίας του ΚΚΕ (1946-49) κατά της εθνικής ακεραιότητος της χώρας και της απειλής της Σοβιετικής Ένωσης καθόδου στο Αιγαίον κι’ εν συνεχεία, η εξασφάλιση και διατήρηση της εξουσίας από ανασφαλείς ηγέτες.
Για λόγους εθνικής ασφαλείας, είτε διώξεως του κοινού εγκλήματος , η παρακολούθηση των τηλεφώνων αντιπάλων αλλά και «φίλων» της κυβερνήσεως είναι η ανετότερη υπόθεση που ανατίθεται στις «μυστικές υπηρεσίες» του κράτους. Προσφάτως την ανέλαβε το πρωθυπουργικό γραφείο.
Πρώτος διοικητής της ΚΥΠ ήταν ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Νάτσινας. Η χρηματοδότηση της ΚΥΠ και συνεπώς ο έλεγχος της εγίνετο από την Αμερικανική CIA. Μετά τον θάνατο του πρωθυπουργού, στρατάρχου Αλεξάνδρου Παπάγου το 1954, η CIA πίεσε τον ορφανόν ηγεσίας «Ελληνικό Συναγερμό»(ΕΣ) και το Παλάτι για την άνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξουσία .
Ο Καραμανλής ίδρυσε την ΕΡΕ(*) εις αντικατάστασιν του ΕΣ και έτυχε ψήφου εμπιστοσύνης στην άβουλη Βουλή, την οποία διέλυσε για να αποκτήσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, ώστε να λύσει ακολούθως το Κυπριακό πρόβλημα κατά τας επιταγάς των Αγγλοαμερικανών, όπερ επέτυχε την «ευτυχέστερη μέρα της ζωής» του, το 1956.
Πέραν της ανθελληνικής δράσεως της CIA, το υποκατάστημα εν Ελλάδι, η ΚΥΠ άρχισε να ασχολείται με την εσωτερική πολιτική κατάσταση κι’ όχι την (αντι)κατασκοπία. Πρώτος στόχος έγινε ο «Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών» (ΙΔΕΑ) , μία συντεχνιακή οργάνωση στους κόλπους του Ελληνικού στρατού, πού όμως δεν ημπόρεσε να εξαρθρώσει ο αντιστράτηγος Νικολόπουλος, το 1957.
Από τον ΙΔΕΑ και την CIA επήγασε το στρατιωτικόν κίνημα της 21ης Απριλίου 1967, εν όψει των προγραμματισμένων για τον Μάιο του1967 βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και του Πολέμου των Έξι Ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου , που απαιτούσε φιλοαμερικανικό καθεστώς εν Ελλάδι για τον απρόσκοπτο εφοδιασμό του Ισραήλ.
Οι 25 αξιωματικοί που μετείχαν στον ΙΔΕΑ από παρείσακτοι του τότε ΥΠΕΘΑ Αρ. Πρωτοπαπαδάκη, έγιναν πρωταγωνιστές της επταετούς δικτατορίας και συγκεκριμένως οι Γεώργιος Παπαδόπουλος, Δημ. Ιωαννίδης, Νικ. Μακαρέζος , Ιωάννης Λαδάς , Δ. Πατίλης, Ν. Ντερτιλής και Μ. Ρουφογάλης , «διευθυντής» της ΚΥΠ μετά το Απριλιανό πραξικόπημα.
Το Ισραήλ κατατρόπωσε την Αίγυπτο και την Συρία στον πόλεμο των 6 ημερών, κατέλαβε την χερσόνησο του Σινά και τα υψώματα Γκολάν - από τις λιγοστές επιτυχίες της CIA. Μία άλλη ήταν η Τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου που ανέτρεψε το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1974.
Εν τούτοις, ο δρόμος για την πλήρη κομματικοποίηση της ΚΥΠ άνοιξε μετά την Μεταπολίτευση που την μετονόμασε σε «εθνική» αλλά τη χρησιμοποίησε κυρίως για κομματικούς σκοπούς: Διορισμούς «ημετέρων», υποκλοπές τηλεφώνων πολιτικών αντιπάλων, ανατροπές κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων και κυρίως διασπάθιση δημοσίου χρήματος.
Ο διοικητής της ΕΥΠ επί κυβερνήσεως Κ. Σημίτη , ο κ. Παύλος Αποστολίδης όταν την ανέλαβε το 1999 μετά το παταγώδες φιάσκο του Κούρδου Αμπτουλάχ Οτσαλάν, απεκάλυψε ότι «ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού της ΕΥΠ αποτελούνταν από άτομα που είχαν προσληφθεί, με κομματικά κριτήρια».
Προ των εκλογών του 1989, διορίστηκαν στην ΕΥΠ 400 υπάλληλοι από το ΠΑΣΟΚ, όπερ επανελήφθη και μετά τις εκλογές του 1993. Το 2010, ο τότε υπουργός «Προστασίας του ...Πολίτη» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εκμυστηρεύθη στον Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα (**) ότι η «ΕΥΠ είναι επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος λόγω των συνδικαλισμένων υπαλλήλων της».
Η ΝΔ δεν υστέρησε στην κομματική εκμετάλλευση της ΕΥΠ. Το 2014, επί πρωθυπουργίας Αντ. Σαμαρά, οι υπάλληλοι της ΕΥΠ ζήτησαν να εξαιρεθούν από την...αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και ο Κυρ. Μητσοτάκης τροποποίησε το νόμο που ορίζει τα προσόντα του διοικητού της, ώστε να διορίσει επικεφαλής τον εκλεκτόν του, με ειδίκευση στην... ασφάλεια σημαινόντων προσώπων.
Μία σύγκριση με την Ισραηλινή μυστική υπηρεσία «Μοσάντ» ή ακόμη τη Τουρκική ΜΙΤ δείχνει πόσο δρόμον έχει ακόμη να διανύσει η ΕΥΠ για να γίνει αποτελεσματική στην προστασία της πατρίδος από ξένους και εσωτερικούς εχθρούς. Όλα τ’ άλλα περί προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και της «δημοκρατίας» αποτελούν έπεα πτερόεντα(***).
(*) «Ε, ρέ» κατά την ΕΣΤΙΑ της εποχής εκείνης.
(**) Ο Ντάνιελ Σπέκχαρτ.
(***) «Λόγια του αέρος» εις ελευθέραν μετάφρασιν απ’ τα αρχαία Ελληνικά.