«Παρά ποτέ» λέγει ο σοφός Ελληνικός λαός και το γεγονός είναι ότι η Αμερικανική πετρελαϊκή εταιρία «Έξον-Μόμπιλ» παραμένει στην Ελλάδα για έρευνες υδρογονανθράκων, νοτίως και νοτιοδυτικώς της Κρήτης, εις πείσμα της ΤΟΤΑΛ που έφυγε (απογοητευθείσα από την αναποφασιστικότητα του Ελληνικού δημοσίου). Μάλιστα, η Αμερικανική εταιρία αυξάνει το ποσοστό συμμετοχής της στην εκμετάλλευση

του πιθανού έως βεβαίου υποθαλασσίου κοιτάσματος της Κρήτης όπου οι δομές του πυθμένος είναι παρόμοιες  του ανακαλυφθέντος κοιτάσματος Όζ και του «Κρόνου» της Κυπριακής ΑΟΖ. Η παράταση της συμβάσεως παραχωρήσεως επί 2ετίαν ενεκρίθη από την ΕΔΕΥ οπότε το 2024 θα υπάρξουν αποτελέσματα.

Δεν είναι μόνον αυτό αλλά ότι ο δισταγμός των Αμερικανών να επενδύσουν σε νέα έργα ερεύνης και αναπτύξεως υποθαλασσίων κοιτασμάτων πετρελαίου εξέλειπε κι η Ελλάς από αποσυνάγωγος επανέρχεται στο κέντρο του επενδυτικού – άρα πολιτικού ενδιαφέροντος της Αμερικής.

Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ότι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία του κόσμου δεν συνεβουλεύθη ή ακόμη δεν παροτρύνθη από την Αμερικανική κυβέρνηση , να παραμείνει στην Ελλάδα και να στραφεί στην εξασφάλιση νέων , ενεργειακών πόρων που τόσην ανάγκη έχει η Ευρώπη. Ο Ρωσονατοϊκός πόλεμος και οι παρασπονδίες του «χαλίφη» της  Αγκύρας αφύπνισαν το ενδιαφέρον της Αμερικής για παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα κι’ όχι μόνον γεωστρατηγικές, ως παραπονείται ο Ερντογάν. Και τούτο ίσως έχει εξ ίσου μεγάλη σημασία με την Ελληνο-Αμερικανική παράκαμψη του Βοσπόρου από τα λιμάνια της Αλεξανδρουπόλεως και της Καβάλας.

Τώρα εναπόκειται στους αγωνιούντες Έλληνες να σοβαρευθούν και στους σεβαστούς δικαστές του ΣτΕ να εγκρίνουν την έκθεση περιβαλλοντικών επιπτώσεων της ερεύνης. Η κυβέρνηση να συμμαζέψει κάπως τους ανησυχούντες για τα κήτη του Ιουνίου πελάγους - μη και χάσουν τον... προσανατολισμό τους. Αυτά είναι ανοησίες. Αρκετός χρόνος και χρήμα εχάθη με την «πράσινη πολιτική» της κυβερνήσεως. Το βαλάντιο του ψηφοφόρου της ΝΔ δεν αντέχει άλλο...

Μία άλλη πληροφορία που δείχνει την σωστή κατεύθυνση της πολιτικής ενεργειακής αυταρκείας είναι η στροφή της Ιαπωνίας και Ινδίας προς την πυρηνική ενέργεια η οποία αρμόζει στον «πράσινο μετασχηματισμό» της οικονομίας χωρίς τα μειονεκτήματα των εναλλακτικών μορφών ενεργείας ,ως του ηλιακού φωτός και του ανέμου, που όταν χρειάζονται δεν προσφέρονται(την νύκτα και στη νηνεμία).

Νηφάλιος , ο Ιάπων πρωθυπουργός Φούμιο Κισίντα όχι μόνο επαναδραστηριοποιεί 17 από τους συνολικώς 33 πυρηνικούς αντιδραστήρες της σεισμοπλήκτου χώρας του αλλά μελετά την κατασκευή νέων αντιδραστήρων ασφαλεστέρων και οικονομικοτέρων.

Εξ άλλου, η Ινδία προχωρεί στον διπλασιασμό της παραγωγής  πυρηνοκινήτου ηλεκτρισμού στα 12 Γίγαβατ που την τοποθετεί στην δευτέρα πυρηνική θέση της Ασίας μετά την Κίνα.

Οι Ελβετογάλλοι προχωρούν βραδέως αλλά ασφαλώς στην σύντηξη πυρήνων υδρογόνου που θα λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτου οριστικώς. Κάλιο αργά παρά ποτέ.