Μόνον που η προσέγγισις αυτή δεν αρμόζει σε μια ευρωπαϊκή χώρα, όπου το Κράτος Δικαίου είναι ισχυρό και ο πολίτης αντιμετωπίζεται με σεβασμό από το Κράτος και προ πάντων από τους λειτουργούς του.
Η διαβεβαίωσις έπρεπε να είναι ότι θεσμικά και ηθικά ουδείς Έλλην πολίτης ή άλλος παρεπιδημών στην χώρα παρακολουθείται. Εκτός εάν... Εκτός εάν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι, οπότε και τίθεται σε εφαρμογή μια αυστηρή και νόμιμη διαδικασία εγκρίσεως. Είναι δηλαδή η παρακολούθησις, η εξαίρεσις και όχι ο κανών όπως αντιλαμβάνεται ο καλόπιστος ακροατής της δηλώσεως του διοικητού της ΕΥΠ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά φαίνεται πως η συγκεκριμένη δήλωσις ουδένα εκ των μελών της Επιτροπής που φέρει τον πομπώδη τίτλο «Θεσμών και Διαφάνειας» φαίνεται να παραξένεψε. Έτσι αντιλαμβάνονται φαίνεται τα πολιτικά μας κόμματα το «Κράτος Δικαίου».
Όμως δεν είναι έτσι. Ευθύνη και υποχρέωσις μιας δημοκρατικής Πολιτείας είναι να προστατεύει και να διασφαλίζει το δικαίωμα κάθε πολίτη να μην υπόκειται σε παράνομη παρακολούθηση. Όχι να την αναγνωρίζει σαν νόμιμη. Αυτά και άλλα που συμβαίνουν έχουν οδηγήσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας να διαπιστώνουν ότι το «Κράτος Δικαίου» στην Ελλάδα δυσλειτουργεί. Αντί να δυσανασχετούμε και να ελεεινολογούμε τέτοιες διαπιστώσεις θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων ως «ανθελληνικές» θα ήταν προτιμώτερο να συνέλθουμε και να αρχίσουμε κάποτε να οικοδομούμε σε αυτήν την χώρα ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου. Δεν αρκεί να βαυκαλιζόμεθα ότι το έχουμε.
Πολύ φοβούμεθα ότι θα πρέπει να ξεκινήσουμε εκ του μηδενός. Δεν γνωρίζουμε τι μπορεί απαντήσουν οι ταγοί μας, τα μέλη της Βουλής και οι -πολυάριθμοι- εξωκοινοβουλευτικοί υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και λοιποί «παρατρεχάμενοι». Μόνον ίσως όσοι εξ αυτών έχουν νομική παιδεία μπορεί να απαντήσουν ότι «Κράτος Δικαίου» είναι αυτό που σέβεται τους νόμους τους οποίους το ίδιο έχει θεσπίσει. Σε αντίθεση με το «αυταρχικό Κράτος» που είναι αυτό το οποίο αγνοεί τους νόμους και τους κανόνες. Το κράτος δηλαδή το οποίο οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εδήλωνε όταν ήταν πρωθυπουργός πως το κόμμα του έχει την κυβέρνηση αλλά όχι και την εξουσία. Ο ίδιος μάλιστα «προειδοποιεί» τώρα από τα έδρανα της αντιπολιτεύσεως ότι την «επομένη φορά» που μπορεί -κακή τη τύχη- να επικρατήσει το αριστερό τους κόμμα, θα ελέγξει όλους «τους αρμούς της εξουσίας». Ακριβέστερη περιγραφή αυταρχικού Κράτους δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Το ωραίο είναι ότι σύμπαντες οι αριστεροί βουλευτές κόπτωνται υπέρ της νομιμότητος και κατηγορούν όλους τους άλλους! Το έχουμε ξεκαθαρίσει εξ αρχής. Η Ελλάς σίγουρα δεν είναι Κράτος Δικαίου. Σήμερα τηρεί ίσως κάποια προσχήματα. Η αριστερά όμως προαναγγέλλει την κατάλυση των θεσμών, την οποία ούτως ή άλλως έχουμε δει, σε όλες τις χώρες που είχαν την ατυχία να κυβερνηθούν από αριστερούς. Για να μην απεραντολογούμε με τα δεινά που επεφύλαξε ο κομμουνισμός στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης, των Ρώσσων περιλαμβανομένων, θα θυμίσουμε μόνον τον «φίλο» των ημετέρων αριστερών Νικόλα Μαδούρο της Βενεζουέλας. Μιας πλουσίας πετρελαιοπαραγωγού χώρας, ο λαός της οποίας κατεδικάσθη στην ανέχεια από το καθεστώς που επέβαλε ο αλήστου μνήμης Ούγκο Τσάβες.
Εν ολίγοις οι φωνασκούντες αριστεροί είναι στην πραγματικότητα κεκράκται του ολοκληρωτισμού. Όσο για τους φιλελευθέρους διερωτώμεθα αν και κατά πόσον συνειδητοποιούν ότι ο φιλελευθερισμός είναι πρωταρχικώς πολιτική θέσις και δευτερευόντως οικονομική αντίληψις.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")