H απόφαση του Πεκίνου να αυξήσει τις τιμές των καυσίμων κατά, σχεδόν 20% ερμηνεύτηκε ως μια κίνηση για να συμπορευτεί η κινέζικη αγορά ενέργειας με τις παγκόσμιες τάσεις. Αυτή η πεποίθηση, όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ψευδαίσθηση, επισημαίνουν οι αναλυτές. Η προς τα άνω αναπροσαρμογή των τιμών δεν σημαδοτεί μια ριζική αλλαγή στην πολιτική της χώρας με τη δεύτερη μεγαλύτερη κατανάλωση.
Η αύξηση των τιμών κατά 17% με 18% προ δέκα και πλέον ημερών αιφνιδίασε, καθώς αναμενόταν μήνες αργότερα. Ηταν, μάλιστα, διπλάσια σε σχέση με τη μεγαλύτερη αναπροσαρμογή που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Υποκινήθηκε, όμως, από βραχυπρόθεσμους και όχι μακροπρόθεσμους στόχους.
Η συρρίκνωση των περιθωρίων κέρδους στα διυλιστήρια είχαν εξαντλήσει τα αποθέματα στις παράκτιες περιοχές της χώρας, οι οποίες εμφανίζουν και τη μεγαλύτερη δραστηριότητα στην πλέον ταχύρρυθμη οικονομία του κόσμου. Με αφορμή τη συντάντηση των μεγαλύτερων καταναλωτών και παραγωγών μαύρου χρυσού που πραγματοποίηθηκε στις 22 Ιουνίου, η Κίνα είχε, επίσης, την ευκαιρία να αποδείξει πως συμμετέχει στην προσπάθεια συγκράτησης της καλπάζουσας ζήτησης για πετρέλαιο.
«Η πλήρης απελευθέρωση των τιμών καυσίμων θα ολοκληρωθεί μέσα σε μια πενταετία. Και μια πεντεατία είναι η πλέον αισιόδοξη εκτίμηση», επισημαίνει Γιανγκ Φουκιάνγκ του αμερικανικού ιδρύματος ενέργειας (U.S Energy Foundation), προσθέτοντας ότι «προς το παρόν, τα βήματα είναι παιδικά προς αυτήν την κατεύθυνση».
Η αύξηση των τιμών στις 20 Ιουνίου είναι η τρίτη συναπτή μέσα σε ένα διάστημα 25μήνου, μετά από μια κατά 10% αναπροσαρμογή τον Μάιο του 2006 και τον Νοέμβριο του 2007. Μέσα σε αυτό το διάστημα, η τιμή του αργού στη Νέα Υόρκη έχει, σχεδόν, τριπλασιαστεί.
Aντί μιας γενναίας προσαρμογής των τιμών καυσίμων στην Κίνα, η κυβέρνηση προτιμά να ενισχύει με επιδοτήσεις τις κρατικές πετρελαϊκές PetroChina και Sinopec Corp., οι οποίες επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος από την αύξηση των τιμών στο εισαγόμενο πετρέλαιο. Μέσα στη διετία 2003-05, το Πεκίνο αύξησε τις τιμές 11 φορές, συνολικά, και τις μείωσε μόνον δυο φορές.
Προ μιας τριετίας, το Πεκίνο είχε καταφέρει να προσαρμόσει τις εγχώριες τιμές καυσίμων λίγο ή πολύ στα επίπεδα των τιμών που ίσχυαν διεθνώς, όταν αυτή του πετρελαίου κυμαίνονταν στα 60 δολάρια, το βαρέλι. Τότε, μάλιστα, είχε εφαρμοστεί σύστημα για τη σύνδεση των εγχώριων τιμών με τις τιμές έτσι όπως καταγράφονταν από τους διεθνείς δείκτες.
Αλλά, το βήμα αυτό έμεινε μετέωρο. Ας μην λησμονείτε το γεγονός ότι η Κίνα είναι αντιμέτωπη με μια μεγάλη πρόκληση. Ο πληθωρισμός εκτοξεύθηκε στο ζενίθ 12ετίας, ενώ η οικονομία είναι εκτεθειμένη και στις έντονες ανοδικές τάσεις που παρουσίαζουν άλλες πηγές ενέργειας, όπως ο χάλυβας. Σήμερα, ακόμη και μετά την τελευταία αύξηση της κυβέρνησης, η τιμή της βενζίνης εξακολουθεί να είναι κατά το ένα πέμπτο φθηνότερη σε σχέση με τις ΗΠΑ και κατά δύο-τρίτα χαμηλότερη από τη Βρετανία, ενώ η τιμή του ντίζελ είναι κατά το ήμισυ οικονομικότερη συγκριτικά με τη Σιγκαπούρη.
Οι τιμές θα πρέπει να αυξηθούν κατά 20% επιπλέον, για να ισοσκελιστούν οι δαπάνες και τα έσοδα των διυλιστηρίων. Η τελευταία αύξηση αναμένεται να προσθέσει μια ποσοστιαία μονάδα στον πληθωρισμό. Εκτιμήσεις που θέλουν την υποχώρηση του πληθωρισμού στις τιμές τροφίμων εντός των ερχόμενων μηνών δίνουν περιθώρια στο Πεκίνο για να επισπεύσει την απελευθέρωση των τιμών στο πετρέλαιο και τα καύσιμα.
(Από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 5/07/2008)