Του Θ. Σκυλακάκη
Οι δυσάρεστες ειδήσεις και διαπιστώσεις για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται τον τελευταίο καιρό. Τα βαριά σύννεφα συσσωρεύονται σε όλα τα σημεία του οικονομικού ορίζοντα.
Είχα πριν από μερικές ημέρες την ευκαιρία να είμαι προσκεκλημένος ομιλητής στο Συνέδριο της Επιτροπής Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έγινε στη Λειψία με θέμα το μέλλον της ευρωπαϊκής διαρθρωτικής πολιτικής. Στην ομιλία του εκεί ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προειδοποίησε όλους τους συμμετέχοντες ότι δεν πρόκειται να δοθούν επιπλέον χρήματα στην Ευρώπη από τους Γερμανούς φορολογούμενους μετά το 2007. Με δεδομένο ότι η νέα Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργήθηκε μετά τη διεύρυνση έχει 100 εκ. νέους Ευρωπαίους πολίτες, με πολύ χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από αυτό της Ευρώπης των 15 (οι οικονομίες των νέων χωρών εκπροσωπούν μόλις το 6% του ΑΕΠ των 15), είναι βέβαιο ότι από το 2007 και μετά οι κοινοτικές ενισχύσεις προς τη χώρα μας θα μειωθούν δραματικά.
Τις ίδιες περίπου ημέρες οι εκπρόσωποι της ελληνικής βιομηχανίας με επικεφαλής τον Πρόεδρο του ΣΕΒ κ. Κυριακόπουλο, εξέφρασαν τον φόβο ότι εάν δεν ληφθούν τα νέα μέτρα οικονομική πολιτικής, η ανεργία στη χώρα μας μπορεί να φτάσει στα επίπεδα του 18% με 20%.
Οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν εδώ και τρία σχεδόν χρόνια σταματήσει ολοσχερώς και υποκατασταθεί από ασκήσεις δημοσίων σχέσεων όπως η ασφαλιστική «μεταρρύθμιση». Οι μεγάλες ανάσες που προσέφεραν στην ελληνική οικονομία οι μετανάστες, η υιοθέτηση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και η πτώση των επιτοκίων έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Ο ανταγωνισμός –ιδίως από τις διψασμένες για οικονομική ανάπτυξη ανατολικές χώρες- θα γίνεται κάθε χρόνο πιο σκληρός.
Τέλος με λιγότερες από 500 ημέρες να μας χωρίζουν από τους Αγώνες, η πρόσκαιρη ευφορία που συνοδεύει κάθε Ολυμπιάδα φτάνει άδοξα στο τέλος της και η επόμενη ημέρα του 2004 είναι βέβαιο ότι θα σηματοδοτήσει μια έντονη αποκλιμάκωση της οικονομικής δραστηριότητας. Αποκλιμάκωση που θα πολλαπλασιαστεί και θα κορυφωθεί στα επόμενα χρόνια, αν έγκαιρα δεν ληφθούν γενναία και ριζοσπαστικά μέτρα οικονομικής πολιτικής.
Η σημερινή κυβέρνηση με εναπομένουσα θητεία μικρότερη του ενός έτους δεν έχει ούτε την πρόθεση αλλά ούτε και την πολιτική δύναμη να κάνει ρήξεις και τομές. Είναι καταδικασμένη να συνεχίσει στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο. Η κυβέρνηση που θα ακολουθήσει θα έχει κατά συνέπεια κληρονομήσει μια οικονομία σε κακή κατάσταση η θέση της οποίας θα επιδεινώνεται διαρκώς.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 14/05/03)