Αλλά ο μεγαλομανής πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν αξίωσε στο Βίλνιους την μετονομασία των Στενών στους χάρτες του ΝΑΤΟ, από Δαρδανελίων εις «Τουρκικά Στενά» και την αναφορά της Κύπρου με γεωγραφικές συντεταγμένες κι όχι με τα τοπωνύμια των καθιερωμένων ναυτικών χαρτών.
Οι Αμερικανοί απεδέχθησαν εν μέρει το αίτημα του αλλά επέμειναν σε διπλή ονομασία: την μέχρι τούδε και την Τουρκική. Η πρόκληση σύγχυσης σ’ ένα πολυσύχναστο δίαυλο, ως του Ελλησπόντου είναι ενδεχομένη.
Οι Ρώσοι είχαν κάθε λόγο να διαμαρτυρηθούν αλλά «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Τα Στενά είναι διεθνή ύδατα, κατά την συνθήκη του Μοντρέ από 87 ετών κι όχι Τουρκικά! Οι Ρώσοι το ξέρουν αλλά αποφεύγουν να το αναφέρουν, λόγω της εισβολής τους στην Ουκρανία που αυτοδικαίως θα έκλεινε τα Στενά εάν η Τουρκία εφάρμοζε την Συνθήκη του Μοντρέ. Προτίμησαν να πλήξουν της Ουκρανική οικονομία κι ο Ζελένσκι την Ρωσική γέφυρα στην Κριμαία.
Η Ελληνική κυβέρνηση εναντιώθηκε στην Τουρκική μετονομασία όπως ήταν φυσικό. Οι Τουρκικές αλλαγές ονομάτων είναι συνήθως πρελούδιο εισβολής , καταλήψεως και πληθυσμιακής αλλοιώσεως (πχ. η Αλεξανδρέττα, Κύπρος, Συρία, Ιράκ).
Τα Στενά «κλείνουν» μόνον εις περίπτωσιν πολέμου. Η Ουκρανία είχε μέχρι τούδε ελευθέρα την διέλευση των Στενών, για τα σιτηρά της παρά τον πόλεμο με τη Ρωσία. Αλλά η μεταβολή της ονομασίας των Στενών δυσχεραίνει την χρήση των για την Ουκρανία.
Ακόμη κι αν γίνει «εν μέρει αποδεκτή» η μετονομασία των Στενών, αφορά στους Νατοϊκούς χάρτες και όχι τους καθιερωμένους διεθνώς, ως λχ. του Βρετανικού Ναυαρχείου ή του Αμερικανικού Ναυτικού.
Τα Στενά χάθηκαν για την δύση απ’ την ατυχή απόβαση Αγγλων, Αυστραλών και Νεοζηλανδών στην Καλλίπολη το 1915, την οποία είχαν εξοπλίσει οι Γερμανοί του στρατηγού Λήμαν φον Σάντερς.
Μετά την ανακωχή του Μούδρου (Λήμνος 1918) στον Τουρκο-συμμαχικό πόλεμο, τα Στενά «άνοιξαν» ελεύθερα κι ο Αγγλικός κι Ελληνικός στρατός απεβιβάσθησαν στην Κων/λη, με το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ να αγκυροβολεί στον Βόσπορο.
Όμως, η Μικρασιατική Καταστροφή μετέβαλε της κυριαρχία των Στενών και των Ελληνικών νήσων Τενέδου και Ίμβρου υπέρ της Τουρκίας.
Εν τούτοις, η συνθήκη της Λωζάννης (1923) διέκρινε τα Στενά σε: Δαρδανέλια, θάλασσα του Μαρμαρά και Βόσπορο(Βλ. σχ. Χάρτη της σύγχρονης Τουρκίας υπό Ρόντερικ Χ. Ντάβινσον). Η συνθήκη του Μοντρέ το 1936 άλλαξε το ελεύθερο καθεστώς των Στενών εν ειρήνη αλλά διατήρησε την ονομασία τους. Το ΝΑΤΟ παραβιάζει διεθνείς συνθήκες όπως του Μοντρέ. Δεν είναι η πρώτη φορά.