Μπορεί μεν οι χώρες αυτές να έχουν διαφορές αλλά έχουν και ομοιότητες τις οποίες δεν αναγνωρίζουν και φαίνεται ότι ούτε καν θέλουν να γνωρίζουν τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης, όπως και το δυτικό κατεστημένο, όπως γράφει χαρακτηριστικά η πολιτική επιθεώρηση European Conservative. Στη Σερβία μόλις ολοκληρώθηκε η πρόσφατη εκλογική διαδικασία, ενώ Ουγγαρία και Κροατία οδηγούνται στις κάλπες ως το τέλος του χρόνου. Ουγγαρία Σερβία και Κροατία έχουν κρυμμένες πραγματικά ομοιότητες οι οποίες μας λένε πολλά τόσο για τις χώρες αυτές όσο και για το δυτικό κατεστημένο. Αν κρίνει κανείς από τις κυρίαρχες απόψεις στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης για την ποιότητα της Δημοκρατίας στις χώρες αυτές, η Ουγγαρία είναι η χειρότερη από τις τρεις, στην Σερβία η κατάσταση είναι προβληματική, ενώ στην Κροατία οι δημοκρατικές συνθήκες θεωρούνται από ανεκτές ως και άριστες.
Ο Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτωρ Όρμπαν που κυβερνά τη χώρα του από το 2010 θεωρείται η μεγαλύτερη απειλή για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, ο ηγέτης της Σερβίας Αλακζάντερ Βούτσιτς που κυβέρνηση ως πρωθυπουργός από το 2014 ως το 2017, και από το 2017 κυβερνά ως Πρόεδρος τη Σερβία, θεωρείται από τους περισσότερους Ευρωπαίους αυταρχικός πολιτικός, ενώ ο Πρωθυπουργός της Κροατίας Αντρέι Πλένκοβιτς που κυβερνά τη χώρα του από το 2016, είναι παντελώς άγνωστος στη διεθνή κοινή γνώμη. Στους δημοσιογραφικούς όμως κύκλους των δυτικών μέσων ενημέρωσης ο Πλένκοβιτς ως πρωθυπουργός της Κροατίας θεωρείται αξιόπιστος πολιτικός και αποτελεσματικός γραφειοκράτης, και είναι πιθανόν να προαλείφεται για υψηλές θέσεις στο διοικητικό μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μεγάλο όμως ερώτημα είναι αν η άποψη αυτή των δυτικών μέσων ενημέρωσης και η οπτική με την οποία αναλύουν πρόσωπα και καταστάσεις είναι ορθή ή όχι.
Αναλυτές της πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη αλλά και των μιντιακών πραγμάτων υποστηρίζουν ότι η εικόνα των χωρών αυτών στα μέσα ενημέρωσης μπορεί να μην αντικατοπτρίζουν τόσο την κατάσταση της Δημοκρατίας στις χώρες αυτές όσο το βαθμό στον οποίο οι ηγεσίες των χωρών αυτών είναι υπάκουες στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και στην πολιτική την οποία προκρίνουν οι δυτικές κυβερνήσεις. Ο Πλένκοβιτς της Κροατίας για παράδειγμα θεωρείται απόλυτα προσαρμοσμένος στην επίσημη πολιτική γραμμή των Βρυξελλών, καθώς η κυβέρνηση του υιοθετεί αμέσως οποιαδήποτε πολιτική εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες και θεωρείται προοδευτική, παρά το ότι οι Κροάτες όπως οι περισσότεροι πολίτες πρώην κομμουνιστικών χωρών λόγω της ιστορικής τους εμπειρίας διακατέχονται κυρίως από συντηρητικές αξίες και απορρίπτουν εν γένει τους πειραματισμούς, αλλά είναι και αυστηροί Καθολικοί. Από το ζήτημα της ανοικτής πολιτικής στους μετανάστες, που έχει αλλάξει εντελώς την αγορά εργασίας τα τελευταία χρόνια, ως την αποδοχή και υιοθέτηση της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης που προβάλλει διάφορες καινοφανείς γενετικές θεωρίες, το κροατικό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Πλένκοβιτς, συμπεριφέρεται ομοίως με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, αλλά και το Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας, τα οποία είναι χριστιανικά κόμματα περισσότερο στα λόγια παρά στα έργα.
Η περίπτωση της Ουγγαρίας είναι διαμετρικά αντίθετη, το κόμμα Φιντέζ του Βίκτωρ Όρμπαν αντιτίθεται και αντιστέκεται σθεναρά στις αποκαλούμενες ευρωπαϊκές αξίες, και συμμετέχει σε πολιτιστικό πόλεμο κατά των Βρυξελλών. Όταν ξέσπασε η μεταναστευτική κρίση το 2015 η Ουγγαρία έχτισε τείχη στα σύνορα της, ο Όρμπαν έχει απαγορεύσει τη διδασκαλία των καινοφανών γενετικών θεωριών στα σχολεία, ενώ η κυβέρνηση της Ουγγαρίας πληρώνει γενναιόδωρα επιδόματα σε όσους κάνουν περισσότερα από δύο παιδιά. Συντηρητικοί αναλυτές θεωρούν ότι η διαφορετική αυτή πολιτική πορεία της Ουγγαρίας είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση της Ουγγαρίας δέχεται συνεχείς επιθέσεις από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης, επιθέσεις που την παρομοιάζουν ως προπύργιο οπισθοδρόμησης και απειλή για την φιλελεύθερη δυτική δημοκρατία.
Η περίπτωση της Σερβίας έχει μικτά χαρακτηριστικά Ουγγαρίας και Κροατίας. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς θέλει να παρουσιάζεται ως ένθερμος υποστηρικτής των αξιών της χριστιανικής Ορθοδοξίας, στην πραγματικότητα όμως και υπό συνθήκες σχεδόν μυστικότητας ο Πρόεδρος της Σερβίας εφαρμόζει πολιτική προσέγγισης με τη Δύση και αποδοχής των δυτικών αξιών και αρχών. Από τη μία ο Πρόεδρος Βούτσιτς βρίσκεται σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με τη Δύση και την Ευρωπαϊκή Ένωση για πολλά και σοβαρά ζητήματα, από την άλλη όμως κατηγορεί τη Δύση και ασφυκτικές πιέσεις προς τη Σερβία, που αφορούν πολλά πολιτικά και διεθνή ζητήματα όπως είναι οι σχέσεις με τη Ρωσία και άλλες βαλκανικές χώρες. Σε επίπεδο ρητορικής ο Πρόεδρος της Σερβίας υποστηρίζει τη Ρωσία στον πόλεμο με την Ουκρανία, στον ΟΗΕ όμως η χώρα του ψηφίζει κατά της Ρωσίας και υπέρ της αποστολής όπλων και στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Λόγω αυτών των σερβικών παραχωρήσεων ο Βούτσιτς έχει πολύ καλύτερη εικόνα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης από τον Όρμπαν, δέχεται πολύ λιγότερη κριτική και θεωρείται εξωτερικός σύμμαχος της δυτικής περιφέρειας, έναντι του Όρμπαν που θεωρείται παρίας στην Ευρώπη και στη Δύση και ανδρείκελο του Πούτιν. Η αντιμετώπιση όμως του Βόυτσιτς από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι τόσο ευνοϊκή όσο του Πλένκοβιτς, γιατί λένε πολιτικοί αναλυτές δεν είναι όσο υποτακτικός είναι ο ηγέτης της Κροατίας.
Ανεξάρτητοι πολιτικοί αναλυτές στη Δύση και την Ευρώπη θεωρούν τη στάση των δυτικών μέσων ενημέρωσης υποκριτική και δημοκοπική, στάση που εμπεριέχει όμως και πυρήνες πολιτικής αλήθειας. Όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα απειλούνται σε δυτικές δημοκρατίες οι αντιδράσεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν είναι οι ίδιες, η κριτική απέναντι στην Ουγγαρία θεωρείται μόνον μερικώς δικαιολογημένη, ενώ προς τη Σερβία απολύτως δικαιολογημένη, ενώ για την Κροατία οι απόψεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης θεωρούνται απολύτως λανθασμένες, καθώς τα προβλήματα της Κροατίας είναι τεράστια, αλλά αποκρύπτονται από το φύλλο συκής της προσέγγισης και του μιμητισμού της Δύσης.
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")