αναδεικνύοντας την αυξανόμενη σημασία που αποδίδει το Κρεμλίνο στη στρατηγική συνεργασία με την Κίνα. Στην άλλη άκρη του κόσμου, οι ηγεσίες σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον παρακολουθούν τους δύο “γίγαντες” της Ανατολής να έρχονται όλο και πιο κοντά, παρά τις προσπάθειες των δυτικών κυβερνήσεων να εμποδίσουν την περαιτέρω συστράτευση Μόσχας και Πεκίνου.
Η υποδοχή του Κινέζου Προέδρου Σι προς τον Ρώσο ομόλογό του ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακή, επιδεικνύοντας τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των δύο δυνάμεων. Βασικά θέματα στην ατζέντα των δύο ηγετών είναι η οικονομική και στρατιωτική συνεργασία. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η εμπορική μεταστροφή της Ρωσίας προς την Κίνα, έχει επιτρέψει στον Πούτιν να αποφύγει τις πιο βαριές συνέπειες των δυτικών κυρώσεων, κρατώντας τη Ρωσική οικονομία σε ένα ανεκτό επίπεδο για τον πληθυσμό— ο οποίος έχει μάθει στις δυσκολίες πολύ πριν το 2022. Παρά τις σημαντικές εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου στην Κίνα, η περαιτέρω διεύρυνση της ενεργειακής συνεργασίας, με άξονα αναφοράς το φυσικό αέριο, παραμένει ένας εν πολλοίς αναξιοποίητος τομέας. Η Gazprom πληρώνει ήδη τις επιπτώσεις της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έχοντας απωλέσει μεγάλο κομμάτι των εσόδων και των κερδών της λόγω μείωσης εξαγωγών στην Ευρώπη (εδώ). Εξάλλου, η Κίνα, ούσα μία μεγάλη βιομηχανική δύναμη, δεν επιθυμεί να πέσει στην ίδια παγίδα με την Ευρώπη, δηλαδή να αυξήσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο σε βαθμό που θα υπονομεύεται η ενεργειακή της ασφάλεια.
Οι σχέσεις των δύο συμμάχων φαίνονται να είναι πολύ πιο αρμονικές στο στρατιωτικό επίπεδο, με τις εξωτερικές πιέσεις να τους φέρνουν πιο κοντά. Τα δύο κράτη πραγματοποιούν συχνά κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, ενώ τα ρωσικά πλοία δεν διστάζουν να περάσουν από τις “καυτές” θαλάσσιες ζώνες όπου η Κίνα αντιπαρατίθεται με τους διάφορους γείτονές της, όπως η Ιαπωνία ή οι Φιλιππίνες. Παράλληλα, η Δύση κατηγορεί την Κίνα για παροχή εξοπλισμών στη Ρωσία, τα οποία η δεύτερη χρησιμοποιεί στο ουκρανικό μέτωπο. Ακόμα και όταν τα “ύποπτα” όπλα δεν έχουν κατασκευαστεί στην Κίνα αλλά είναι ιρανικής ή βορειοκορεατικής προέλευσης, το Πεκίνο παραμένει ο σκιώδης κρίκος σε αυτή την αλυσίδα αντιδυτικού εφοδιασμού.
Αναμενόμενα, η Δύση παρακολουθεί αυτό το ταξίδι αγωνιώντας για τα νέα σχέδια των Σι και Πούτιν. Μία σειρά Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, και ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, έχουν πιέσει τον Κινέζο ηγέτη να μετριάσει τη συνεργασία του με τον Πούτιν, ο οποίος αποτελεί πλέον τον νούμερο ένα εχθρό των ευρω-ατλαντικών δυνάμεων. Εντούτοις, τόσο οι Αμερικάνοι, όσο και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αντιλαμβάνονται ότι η Κίνα είναι ενδεχομένως η μοναδική χώρα που θα μπορούσε να φέρει τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Παρά τις όποιες διαφωνίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, η συνεργασία τους σε προηγούμενες κρίσιμες διαπραγματεύσεις, όπως για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική. Αυτό που φαίνεται να λείπει στην παρούσα συγκυρία, είναι η πολιτική βούληση.