Πιο συγκεκριμένα, το χθεσινό δημοψήφισμα αφορούσε στην έγκριση ενός νομοσχεδίου που στοχεύει να επιταχύνει την ενεργειακή μετάβαση της Ελβετίας. Ο νόμος περιλαμβάνει μία σειρά μέτρων για την επίτευξη του στόχου της κλιματικής ουδετερότητας μέχρι το 2050, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της Ελβετίας. Επί του παρόντος, το 32% της ενεργειακής παραγωγής για το 2023 προήλθε από την πυρηνική ενέργεια. Οι συγγραφείς του νόμου οραματίζονται τη μαζική εγκατάσταση ηλιακών πάνελ στα κτίρια της Ελβετίας, ενώ διευκολύνουν τις διαδικασίες έγκρισης για την κατασκευή μεγάλων υποδομών αιολικής ή ηλιακής ενέργειας. Τέλος, ο νόμος προβλέπει την περαιτέρω ανάπτυξη του υδροηλεκτρικού τομέα, με σχέδια για 16 έργα. Η υδροηλεκτρική ενέργεια κατέχει την πρωτοκαθεδρία στο ελβετικό ενεργειακό μείγμα, με 57% για το 2023.
Ωστόσο, ο νόμος φαίνεται να έχει διχάσει τόσο τους πολιτικούς, όσο και τους οικολόγους. Το μεγαλύτερο κόμμα της Ελβετίας, το υπερσυντηρητικό SVP, εναντιώθηκε στη νομοθεσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι το SVP είχε επικρατήσει άνετα στις γενικές εκλογές του 2023, έχοντας την αντι-κλιματική πολιτική στην κορυφή της ατζέντας του. Εντούτοις, οι πολύπλοκες ισορροπίες του ελβετικού πολιτειακού συστήματος σημαίνουν ότι το SVP δεν έχει το μονοπώλιο της διακυβέρνησης. Πέραν από τους πολέμιους της κλιματικών πολιτικών, το νομοσχέδιο δέχθηκε αυστηρή κριτική και από ορισμένες μικρότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οι οργανώσεις αυτές θεωρούν ότι το νέο πλαίσιο θα ανοίξει τον δρόμο για την κατασκευή μεγάλων ενεργειακών μονάδων σε περιοχές μεγάλης βιοποικιλότητας και περιβαλλοντικής σημασίας.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελβετία είναι το πρώτο κράτος— αλλά ενδεχομένως όχι το τελευταίο— που καταδικάστηκε από τα διεθνή δικαστήρια για την κλιματική του πολιτική. Με την πολιτική ηγεσία να έχει αναγάγει την κλιματική πολιτική σε κορυφαίο θέμα, οι Ελβετοί φαίνονται να έδωσαν μία σαφή απάντηση. Μένει να φανεί κατά πόσο οι προσπάθειες για την ανάπτυξη των ΑΠΕ στη χώρα των Άλπεων θα επιφέρουν τα οικονομικά πλεονεκτήματα, αλλά και προβλήματα, που έχουν παρατηρηθεί σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.