Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Ν. Νικολάου «στο Βήμα» της 29/05/03 με τον ανωτέρω τίτλο, «ο Πρωθυπουργός δήλωσε στην κοινή συνεδρίαση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ότι η κυβέρνησή του άγχεται για τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ενώ και ο υπουργός του επί της Οικονομίας και Οικονομικών αναγνώρισε ότι η αύξηση των τιμών υπονομεύει την κοινωνική συνοχή. Αφού όμως οι αρμόδιοι ανησυχούν για τον πληθωρισμό, γιατί δεν νοικοκυρεύουν τις ΔΕΚΟ που δίνουν πρώτες με τις αυξήσεις στα τιμολόγιά τους το σύνθημα και στους ιδιώτες για ανατιμήσεις; Για παράδειγμα, διαβάσαμε χθες και προχθές ότι τα ΕΛΠΕ, δηλαδή τα κρατικά διυλιστήρια, είχαν αύξηση κερδών στο πρώτο τρίμηνο εφέτος 132% και η ΔΕΗ 60%. Αυτό σημαίνει ότι τα κρατικά διυλιστήρια δεν άσκησαν τον ρυθμιστικό τους ρόλο για να συγκρατήσουν τις μεγάλες αυξήσεις που πυροδότησαν τον πληθωρισμό, κάνοντας ταυτόχρονα πιο πλούσια και τα ιδιωτικά διυλιστήρια, ενώ η ΔΕΗ απλούστατα δεν χρειαζόταν την τελευταία αύξηση που επέβαλε πέρυσι τον Ιούλιο στα τιμολόγιά της. Βέβαια, η απάντηση της νομενκλατούρας είναι ότι και οι δύο επιχειρήσεις είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και πρέπει να φροντίζουν τους μετόχους τους. Να τους φροντίσουν όμως όχι δαπάνες των καταναλωτών αλλά περιορίζοντας τα λειτουργικά τους έξοδα και πάντως αποτελεί πρόκληση να χαρατσώνεται όλο ο λαός για να παίρνουν κάποιες συντεχνίες μπόνους!»
Τα ΕΛΠΕ κινήθηκαν με γνώμονα το καταναλωτικό συμφέρον
Ενώ για την ΔΕΗ η κατάσταση είναι ακριβώς έτσι όπως την περιγράφει ο Ν. Νικολάου, και χειρότερα θα συμπληρώναμε εμείς, για τα ΕΛΠΕ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Και αυτό γιατί τα ΕΛΠΕ δεν αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων τους αυθαίρετα ή με την νομική κάλυψη της κυβέρνησης, όπως δυστυχώς συμβαίνει στην ΔΕΗ, αλλά σε απόλυτη αντιστοιχία με τις ισχύουσες τιμές στις διεθνείς αγορές. Είναι λοιπόν λογικό ότι σε μια περίοδο όπως το Α’ τρίμηνο του 2003 που επικράτησαν υψηλές τιμές (28-35 δολ./βαρέλι) στις διεθνείς αγορές τα ΕΛΠΕ να κεφαλοποίησαν οφέλη από την προηγούμενη περίοδο, δηλ. το Δ’ τρίμηνο του 2002 όταν είχαν αγοράσει αργό σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές. Αυτό που υποστηρίζει ο Ν. Νικολάου για τα ΕΛΠΕ και τον ρυθμιστικό τους ρόλο δεν ανταποκρίνεται με την πραγματικότητα της αγοράς. Εάν τα ΕΛΠΕ είχαν μεταφέρει τις αυξήσεις τιμών της διεθνούς αγοράς στην ελληνική τα προϊόντα θα πωλούνται πολύ πιο ακριβά και θα είχαν ξεπεράσει π.χ. για το λίτρο αμόλυβδης το 1 ευρώ ανά λίτρο. Αυτό δεν συνέβη επειδή ακριβώς τα ΕΛΠΕ κινήθηκαν με γνώμονα το καταναλωτικό συμφέρον. Ας μην ξεχνάμε δε ότι ένα μεγάλο μέρος των κερδών των ΕΛΠΕ προέρχεται από εξαγωγές προϊόντων και από τις πωλήσεις ειδικών καυσίμων. (δηλ. αεροπορία, ναυτιλία).