Το πρόβλημα του ‘σκιώδους στόλου’ είναι γνωστό και πολυσυζητημένο, με τους αντιπάλους του Κρεμλίνου να αναλαμβάνουν σοβαρές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπισή του.
Ωστόσο, τα ρωσικά τάνκερ συνεχίζουν να ταξιδεύουν ανενόχλητα στα διεθνή ύδατα, αποφεύγοντας τα τεχνολογικά και γραφειοκρατικά μέτρα που έχουν σκοπό να τα περιορίσουν.
Όπως έχουν μάθει αρκετοί δισεκατομμυριούχοι και διάσημοι, ο εντοπισμός σκαφών και αεροπλάνων είναι πλέον εξαιρετικά εύκολος χάρη στα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία, τα οποία επιτρέπουν ακόμα και σε ερασιτέχνες να παρακολουθούν τα ταξίδια ορισμένων “στόχων”. Τα προηγμένα αυτά συστήματα, όμως, φαίνονται ανεπαρκή μπροστά στην επιμονή των Ρώσων ναυτικών: Τι κι αν υπάρχουν χιλιάδες δορυφόροι σε τροχιά; Τα ρωσικά τάνκερ καταφέρνουν να ξεγλιστρούν από το ψηφιακό δίκτυο παρακολούθησης, μεταφέροντας το ζωτικό για τη ρωσική οικονομία πετρέλαιο.
Και αν οι δορυφόροι είναι πολύ μακριά, τα παραδοσιακά συστήματα καταγραφής είναι εξίσου αναποτελεσματικά. Οι ρωσικές εταιρείες έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μία αλυσίδα εικονικών εταιρειών που αγοράζουν και πουλούν τα δεξαμενόπλοια μεταξύ τους, αποκρύπτοντας σταδιακά τους πραγματικούς τους διαχειριστές. Παράλληλα, έχουν εντοπιστεί ψευδείς καταγραφές σε λιμάνια, με σκάφη να καταγράφονται ως ελλιμενισμένα ενώ βρίσκονταν εκατοντάδες μίλια μακριά. Για αυτές τις “εξυπηρετήσεις”, η Ρωσία έχει στραφεί σε ορισμένα κράτη που θεωρούνται σύμμαχοί της, όπως το Ιράν, ή ουδέτεροι, όπως τα ΗΑΕ.
Η ανοχή των φίλων της Μόσχας πάντως έχει και όρια. Δεν υπάρχουν πολλές κυβερνήσεις που είναι διατεθειμένες να παρακάμψουν τις δυτικές κυρώσεις ανοιχτά, αναγκάζοντας ολόκληρο το δίκτυο μεταφοράς πετρελαίου— και πλέον φυσικού αερίου— να λειτουργεί κρυφά. Αναπόφευκτα, η δυσκολία αυξάνεται, με τα τάνκερ να υποχρεούνται να πραγματοποιούν τη μεταφορά καυσίμων μεταξύ τους στην ανοιχτή θάλασσα. Παράλληλα, τα σκάφη αυτά αναγκάζονται να προχωρούν σε επικίνδυνους ελιγμούς, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια των πληρωμάτων, όσο και των άλλων πλοίων και του περιβάλλοντος.
Μολαταύτα, η Ρωσία φαίνεται να εντείνει τα θαλάσσια παιχνίδια. Με τον σκιώδη στόλο για το πετρέλαιο να θεωρείται πετυχημένος, η πρακτική επεκτείνεται στο φυσικό αέριο. Στην πραγματικότητα, το Κρεμλίνο δεν έχει πολλές επιλογές πέρα από τις παράτυπες μεταφορές. Το εμπορικό κενό που άφησε η Ευρώπη δεν έχει καλυφθεί ακόμα από τις ασιατικές αγορές, ενώ τα σχέδια της Μόσχας για εξαγωγές μέσω αγωγών δεν έχουν ευοδωθεί προς το παρόν.