Η πρόταση του Κυπρίου προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη, να ενταχθή η Κύπρος στο ΝΑΤΟ, θα ήταν χρήσιμη εάν είχε υποβληθή προ 50ετίας – ίσως απέτρεπε την Τουρκική εισβολή και κατοχή του 38% του εδάφους της. Σήμερα είναι όχι μόνον παρωχημένη αλλά και ζημιογόνος δια τα συμφέροντα του Ελληνισμού

Εκτός του ότι η Τουρκία θα ζητούσε ανταλλάγματα, θα καθιστούσε για την Ρωσσία εχθρικό στόχο και την Κύπρο όπως την Ουκρανία προ τριετίας από την υποψία ότι προχωρεί η περικύκλωση της από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.  

Προτιμότερη είναι μία διακριτική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες ελλιμενισμού και διευκολύνσεως των ενόπλων δυνάμεων της στην ελευθέρα Κύπρο, δοθέντος ότι οι συμφωνίες Λονδίνου και Ζυρίχης του 1963 δεν επιτρέπουν της παραχώρηση βάσεων σε ξένες χώρες άλλες των εγγυητριών κρατών Βρεταννίας, Τουρκίας και Ελλάδος.

Ως αντάλλαγμα θα ήταν ενδεχομένως  η παράταση της πωλήσεως Αμερικανικών όπλων πέραν του έτους καθ’ όσον η άρση του εμπάργκο εξακολουθεί να είναι ενιαυσία. Αντί να τιμωρείται ο θύτης, η Τουρκία, μόλις πρόσφατα  ήρθη η απαγόρευση εξοπλισμού της Κύπρου με Αμερικανικά όπλα. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο Μάρκο Ρούμπιν εργάσθηκε στην Γερουσία για την επανάληψη των πωλήσεων και θα μπορούσε μάλιστα να εντείνει τις πιέσεις στην Τουρκία να δεχθή την λύση του Κυπριακού  επί της φόρμουλας «διζωνικής και διακοινοτικής ομοσπονδίας» του Συμβουλίου Ασφαλείας - δι’ όση αξία έχει αυτή. Οι Τούρκοι στην μόνη φωνή που υποτάσσονται είναι του ισχυροτέρου.

Αλλά η επίλυση του Κυπριακού είναι κυρίως Ελληνική ευθύνη. Αντί της μόνης διαφοράς της Ελλάδος με την Τουρκία, της χάραξης των Χωρικών Υδάτων και της ΑΟΖ – που, άλλωστε, προκύπτει αυτομάτως από το εθιμικό Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης (UCLOS) - ο κ. Γεραπετρίτης  θα μπορούσε να ζητήσει την αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων του «ήρεμου Αιγαίου».

Η συμμετοχή της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως χώρας πλήρους μέλους είναι καλυτέρα προστασία των Τουρκοκυπρίων κι όχι στο ΝΑΤΟ.