Εκεί, πάντως, όπου αποτυγχάνουν οι απλοί πολίτες, όλοι εμείς, το κράτος οφείλει να είναι θωρακισμένο. Εν ολίγοις, το κράτος δεν μπορεί να εμφανίζεται ξεπερασμένο από τις εξελίξεις, οποιουδήποτε είδους, τεχνολογικές, κοινωνικές, οικονομικές και άλλες.
Το πλέον ανησυχητικό στοιχείο αδυναμίας αντίδρασης του κράτους είναι η λεηλασία ακίνητων περιουσιών, με αφορμή μια λεπτή αδιόρατη γραμμή που χωρίζει την τραπεζική λειτουργία από τον εκβιασμό και την κλοπή. Οι τράπεζες λειτουργούν, βεβαίως, εντός ενός ορισμένου πλαισίου, το οποίο και θεσμοθετημένο είναι και στενά επιτηρούμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, στην προσπάθεια μείωσης του κόστους, της έκθεσης στον κίνδυνο και –εντέλει– της ευθύνης, οι τράπεζες πωλούν αδιακρίτως δάνεια όλων των αποχρώσεων (δηλαδή όχι μόνο «κόκκινα») σε αποκαλούμενες εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων, που συχνά αποκαλούνται απλά «funds». Ξυπνάς μια μέρα, πας στην τράπεζα να πληρώσεις τη δόση του –πλήρως εξυπηρετούμενου– δανείου σου και μαθαίνεις ότι αυτό έχει πωληθεί σε κάποιο «fund». Πολλές από αυτές τις εταιρείες λειτουργούν ως αγέλη λύκων. Εχοντας χαρτογραφήσει πλήρως το προφίλ του δανειολήπτη, με πλήρη γνώση αν αυτός έχει άλλες υποχρεώσεις ή όχι. Αν, εν ολίγοις, μπορούν να τον στριμώξουν και να του τα πάρουν όλα. Πολλοί τίμιοι και καταρτισμένοι δικηγόροι αποτελούν τη μοναδική ασπίδα των πελατών τους, έναντι αυτού του τέρατος που το ελληνικό κράτος έχει επιτρέψει να αναπτυχθεί και κατατρώει περιουσίες που χρειάστηκαν δεκαετίες για να δημιουργηθούν.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να βρουν προσιτή κατοικία οι νεότεροι είναι αξιοθαύμαστες, ωστόσο, δεν ωφελούν και πολύ αν κάποιος επιχειρήσει να δει τη μεγάλη εικόνα. Η γραμμή είναι ευθεία και καθαρή. Η λεηλασία των περιουσιών της μεσαίας τάξης εξαφανίζει το δίχτυ ασφαλείας από τους νυν και τους επόμενους, και δημιουργεί τις συνθήκες για επόμενες γενιές, που θα θυμίζουν περισσότερο τους φτωχούς Ελληνες της δεκαετίας του ’50 παρά νέους που προσεγγίζουν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η ώρα της παρέμβασης και ρύθμισης αυτού του χαοτικού περιβάλλοντος είναι τώρα, αν όχι χθες. Προτού επεκταθούν τα κοινωνικά ερείπια.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")