Αν όλα αυτά διατηρηθούν, σχετικά κι άσχετα με τις «ταρίφφες», είναι ένα στοίχημα για τον Αμερικανικό λαό που ψήφισε τον Τραμπ πρόσφατα.
Ο διοικητής του Fed, Ιερώνυμος Πάουελ, φοβείται ότι με τις «ταρίφφες» θα ανέβει ο πληθωρισμός, η JPMorgan ότι θα προκαλέσουν ύφεση στην Αμερικανική οικονομία και η Γώλλ Στρητ κλαίει κι οδύρεται για τις απώλειες των μετοχών στα ύψη που έχουν φθάσει.
Αλλ’ η απασχόληση ηυξήθη κατά 228.000 νέες θέσεις εργασίας στην Αμερικανική οικονομία τον περασμένο μήνα Μάρτιο παρά τις απολύσεις πλεονάζοντος προσωπικού στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες.
Από την άλλη πλευρά, αναμένεται αύξηση στις τιμές καταναλωτή. Κατά 15.000 δολλάρια θα ανέβουν οι τιμές των εισαγομένων αυτοκινήτων στις ΗΠΑ που καλούνται να πληρώσουν οι αγοραστές καινουργών Μερσεντές, BMW και Χόντα, δηλ. οι παραλήδες. Οι Αμερικανοί καταναλωτές μπορούν να πάρουν ΤΕΖΛΑ, Σεβρολέτ ή JEEP της Αμέρικαν Μότορς, σε αμετάβλητες τιμές.
Αν ο χάλυβας δεν ανατιμηθεί, εξ αιτίας των δασμών, τότε τ’ Αμερικανικής κατασκευής αυτοκίνητα μπορεί να μην ακριβαίνουν αλλά των μεταχειρισμένων οι τιμές θ’ ανέβουν, κάτι που θα ευνοήσει τους κατόχους τους.
Όλα αυτά ευνοούν τον Αμερικανικό καταναλωτή και θα έχουν το αποτέλεσμα τους στις εκλογές του επομένου έτους για το Κογκρέσο. Εάν και στο μεταναστευτικό η πολιτική Τραμπ επιτύχει, η επανεκλογή των Ρεπουμπλικάνων είναι μάλλον βεβαία παρά τις σημερινές επικρίσεις.
Απομένει η εξωτερική πολιτική. Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν είναι δημοφιλής ενώ τα Αμερικανικά πλήγματα στην Υεμένη δικαιολογημένα. Το Ισραήλ έχει δίκιο στην προσπάθεια του να εκμηδενίσει την τρομοκρατική ΧΑΜΑΣ κι η Χεζμπολλάχ στον Λίβανο πήρε το μάθημα της. Όλα αυτά όμως είναι αδιάφορα για τον μέσον Αμερικανό.
Τα Τουρκικά προϊόντα θα επιβαρυνθούν στο μισό από τα Ευρωπαϊκά αλλά είναι περισσότερα από τα Ελληνικά, εξαγόμενα στην Αμερική . Η 10% ταρίφφα δεν αποτελεί «ευεργεσία» στον Ερντογάν αφού φρόντισε η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη να εξαντλήσει τις αντοχές του εμπορικού μας ισοζυγίου.
Ο λογογράφος Λυσίας (459 – 382 π.Χ.), συνηγορώντας «Κατά Σιτοπωλών», που συνασπίσθησαν στην Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας, υπέρ του εμποδισμού των εισαγωγών σίτου, υπεστήριξε ότι ο Αθηναϊκός λαός ήθελε «φτηνό ψωμί» και ότι ένας οβολός ανά πεντακοσιομέδιμνο στο εισαγόμενο σιτάρι αρκούσε για προστασία των σιτοπαραγωγών της Αττικής.
Ο Αμερικανικός λαός θ’ αποφασίσει εάν και κατά πόσον οι «ταρίφφες» του Προέδρου τον συμφέρουν κι όχι η φράου Ούρσουλα, η μαντάμ Λαγκάρντ κι η χαριτωμένη Κάγια Κάλας, που δεν έχουν εκλεγεί από τον λαό της Ευρώπης.