Το αφεντικό της μεγαλύτερης πετρελαϊκής εταιρείας στον κόσμο, της ExxonMobil, ο κ. Λι Ρέιμοντ, θα μπορούσε να ήταν ένας τέλειος cοwboy, αφού μπορεί να έχει αξιοσημείωτα σταθερό βηματισμό, ελίσσεται θαυμάσια στην κουβέντα και τέλος μπορεί να «πυροβολεί» εν κινήσει»…
Όμως, ο Λι Ρέιμοντ δεν είναι βέβαια cοwboy και μόνον η ευφράδειά του είναι τον κάνει (ακριβώς όπως μερικοί cοwboy), να γίνεται «ο εχθρός», στην προκειμένη περίπτωση όμως ο μισητός όσο και ο επιλεγμένος εχθρός των οικολόγων και πολλών ανθρωπιστικών οργανώσεων….
Πράγματι, ακριβώς επειδή αρνείται να μασήσει τα λόγια του, ο πρόεδρος-γενικός διευθυντής Ρέιμοντ τόνισε στη διάρκεια τελευταίου πολύ σοβαρού meeting της Exxon Mobil, “επειδή έχουμε διαφορετική άποψη δεν θα μας πετάξουν στη σκευοφόρο, καθώς εμείς δεν αναλωνόμεθα σε σοσιαλιστικού περιεχομένου ρητορείες, σε βάρος όμως των συμφερόντων των μετόχων μας».
Δύο διακεκριμένοι αναλυτές των Financial Times οι Σέιλα Μακνάτι και Κάρολα Χόγιος, σε μία πρόσφατη ανάλυσή τους για την πασίγνωστη εταιρεία και τον «αιρετικό» πρόεδρο και γενικό διευθυντή της, μεταξύ άλλων υπογραμμίζουν ότι το «οικολογικό μητρώο» καθώς και το «κοινωνικό μητρώο» της ExxonMobil μπορεί να μη διακρίνονται ευχερώς από εκείνα των στενότερων ανταγωνιστών της, της BP και της Shell, αλλά από την άλλη --και ασφαλώς- οι αποστάσεις που παίρνει ο ίδιος ο Ρέιμοντ από την κλασσική ανάλυση αίτιο προς αιτιατό, δηλαδή εν προκειμένω άνθρακας προς φαινόμενο θερμοκηπίου, τον ξεχωρίζουν άνετα από τους ομόλογους του Λόρδο Μπράουν της BP και Σερ Φίλιπ Ουάτς της Shell.
Παραδείγματος χάρη προκειμένου περί αειφόρου ανάπτυξης, η ανάλυση του Σερ Φίλιπ είναι πολύ αρεστότερη στα αυτιά των οικολόγων. «Στα μετοχικά συμφέροντα» σημειώνεται από τον Σερ Φίλιπ, «περιλαμβάνεται η υπεύθυνη κοινωνικά εταιρική συμπεριφορά, ειδικά δε αυτό αντανακλάται στην εταιρική συμπεριφορά της εταιρείας μας και της συνεισφοράς της στην αειφόρο ανάπτυξη.
Δηλαδή αυτή η συμπεριφορά μας αποτελεί
το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στις αντίθετες οικονομικές, περιβαλλοντολογικές και τέλος κοινωνικές όψεις της παγκόσμιας επιχειρηματικής δραστηριότητάς μας».
Αλλωστε, ο Σερ Φίλιπ αφιερώνει πολύ από τον χρόνο του στην προεδρία του Παγκόσμιου Επιχειρηματικού Συμβουλίου για την Αειφόρο Ανάπτυξη, κάνοντας ομιλίες επί ομιλιών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντί να αναλώνεται σε χρονοβόρες και ψυχοφθόρες επιχειρηματικές προστριβές.
Από την πλευρά του ο Λόρδος Μπράουν προσυπογράφει πλήρως τις δεσμεύσεις του Πρωτοκόλλου του Κιότο για δραστική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ενώ είναι από τους λίγους υπέρμαχους της διαφάνειας των δαπανών των πετρελαϊκών εταιρειών απέναντι στις εθνικές κυβερνήσεις.
Μάλιστα επί των ημερών της προεδρίας του είθισται να λέγεται χιουμοριστικά ότι η εταιρεία του στην πραγματικότητα ονομάζεται… «υπεράνω πετρελαίου» (beyond petroleum).
Οι οικολογικές ανησυχίες τροφοδότησαν, επιτέλους, μία τελευταία πολύ σοβαρή συνάντηση ανώτερων στελεχών της ExxonMobil, όπου ανοικτά τέθηκε θέμα μεταβολής της κλιματολογικής πολιτικής της εταιρείας και μία νεωτεριστική πρόταση για την επιχειρηματική πολιτική της αειφόρου ανάπτυξης κέρδισε -απρόσμενα- το 20% της μετοχικής ψήφου. Δηλαδή κέρδισε σημαντικό έδαφος η αντίληψη ότι η συνέχιση μιας εχθρικής με το περιβάλλον πολιτικής θα κοστίσει τελικά στην ExxonMobil εκατοντάδες χιλιάδες δολαρίων.
Βέβαια, το οικολογικό φορτίο της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας είναι κατά πολύ ελαφρότερο από αυτό αντίστοιχων ευρωπαϊκών.
Και άλλωστε οι αμερικανικές κυρώσεις κατά της Λιβύης, του Ιράν και της Μιανμάρ (πρώην Βιρμανίας) είναι σημαντική τροχοπέδη για τη δραστηριοποίηση των αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών.
Το εντελώς αντίθετο, για παράδειγμα, συμβαίνει με τη γαλλική Total, που ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε δίκτυο αγωγού στο έδαφος της Μιανμάρ.
Είναι αστείο των ημερών το ανέκδοτο στελέχους μεγάλης πετρελαϊκής εταιρείας, ότι τα όποια χρήματα αναλώνονται από τους κολοσσούς του πετρελαίου στην προστασία του περιβάλλοντος αξίζουν πολλαπλάσια από πορίσματα εκατοντάδων σελίδων για καίριους τομείς διεθνούς δραστηριότητάς τους.
Παράλληλα, φαίνεται να αληθεύει και να ευσταθεί ότι οι μεγάλες διεθνείς οικολογικές οργανώσεις «επιτίθενται» σε πετρελαϊκούς κολοσσούς που όντως υστερούν στις επιδόσεις της εσωτερικής διάρθρωσης και ιεράρχησης των παραγωγικών τους στόχων.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η ExxonMobil που καλλιέργησε τις «ήπιες» οικολογικώς ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήδη από το 1970 αποκλείεται από τα σφοδρά πυρά των διεθνών μεγάλων οικολογικών οργανώσεων.
Και, τέλος, ότι το μήνυμα των καιρών διαπνέεται και τροφοδοτείται από σαφείς οικολογικές ανησυχίες, όπως δείχνει και η ογκώδης έρευνα της Deutsche bankμε τον πολύ εύγλωττο τίτλο «Δεν θα πρέπει, άραγε, το μεγάλο πετρέλαιο να πρασινίσει».
Για του λόγου το αληθές, η ExxonMobil τα 10 ερχόμενα έτη θα δαπανήσει 10 εκατομμύρια δολάρια για να κάνει την επιχειρηματική δράση της φιλικότερη στο περιβάλλον και υπέρ της διαμόρφωσης ηπιότερων κλιματικών αλλαγών διεθνώς.
Προμηθέας λοιπόν και πάλι και τα ανάλογα εύσημα στον πρόεδρο Λι Ρέιμοντ.
M.I.