Εγκαταλελειμμένες παραμένουν οι βίλες που έχουν κτιστεί δίπλα σε έναν αγωγό, που διασχίζει την έρημο του Νότιου Ιράκ, περιμένοντας μία μαζική άφιξη ξένων εργαζομένων στη βιομηχανία πετρελαίου. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται μία αναμνηστική πλακέτα στα ρωσικά και τα αραβικά, η οποία τοποθετήθηκε για να θυμίζει τα εγκαίνια ενός σταθμού άντλησης, το 1972, και να υπενθυμίζει τους ξένους δεσμούς που βοήθησαν το Ιράκ να αναπτύξει την πετρελαϊκή του βιομηχανία.
Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, έχει να αντιμετωπίσει την «κληρονομιά» που του άφησε ο προκάτοχός του από τον πόλεμο που ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια, το Ιράκ έχει αρχίσει να ανοίγει ξανά τα τεράστια πετρελαϊκά του αποθέματα στις ξένες εταιρείες.
Η χώρα έχει ξεκινήσει ένα διαγωνισμό με αντικείμενο μερικά από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, ευελπιστώντας να προσελκύσει επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι αναθέσεις αναμένεται να γίνουν μέχρι τον Ιούνιο.
Ωστόσο, η έλλειψη ασφάλειας, η άκαμπτη γραφειοκρατία και η απουσία νομικού πλαισίου εξακολουθεί να αποτρέπει τις επενδύσεις που χρειάζεται το Ιράκ για να εκσυγχρονίσει την υπό κατάρρευση πετρελαϊκή υποδομή του. «Ένα συγκρότημα για ξένους εργαζόμενους, όποιας εταιρείας και εάν είναι, θα είναι ο στόχος για μία επίθεση», δήλωσε ανώτατο στέλεχος της βιομηχανίας πετρελαίου.
Οι ξένοι ήταν οι πρώτοι στόχοι των επιθέσεων τα χρόνια της αιματοχυσίας, μετά από την αμερικανική εισβολή του 2003 και βίντεο με σκηνές αποκεφαλισμού δυτικών ομήρων είχαν σοκάρει ολόκληρο τον κόσμο.
Οι βίλες που κάποτε φιλοξενούσαν τους Ρώσους εργαζόμενους χρειάζονται ανακαίνιση και νέο εξοπλισμό, καθώς ο ήδη υπάρχων φθάρθηκε από τον πόλεμο, τις κυρώσεις και τη βία και είναι απελπιστικά πεπαλαιωμένος.
Χωρίς ξένη βοήθεια και χρήματα, οι ιρακινοί μηχανικοί απέκτησαν πείρα στα «μπαλώματα» του παλιού εξοπλισμού και στη διάσωση των ανταλλακτικών, αλλά η συντήρηση που έχουν κάνει είναι επιφανειακή. «Βάψαμε τις δεξαμενές, βελτιώσαμε τα σημεία ελέγχου, τις τουαλέτες, απλά πράγματα, όχι θεμελιώδη για την παραγωγή», δηλώνει ο επικεφαλής της εγκατάστασης στη Νότια Ρουμαΐλα, Κοντάιρ Αμπντ, ο οποίος προσθέτει πως δεν γνωρίζει τι συνέβη και δεν ήρθαν οι εταιρείες.
Στο κοίτασμα της Νότιας Ρουμαΐλας, η παραγωγή του οποίου υπολογίζεται στα 800.000 βαρέλια την ημέρα, η έλλειψη εξοπλισμού έχει ως αποτέλεσμα πολύτιμο αέριο να καίγεται με τεράστιες φλόγες και ο καπνός να ξεχύνεται σα μελάνι στον γαλάζιο ουρανό της ερήμου.
Οι βίαιες συγκρούσεις, που σχεδόν διέλυσαν το Ιράκ το 2006 και το 2007 μειώθηκαν σημαντικά τους τελευταίους 18 μήνες και η χώρα πιστεύει πλέον πως έχει έρθει η ώρα να αρχίσουν να εμφανίζονται οι ξένες εταιρείες. «Η δικαιολογία της έλλειψης ασφάλειας έχει πλέον εξαλειφθεί», σημειώνει ο Μοχάμεντ Νασέρ, μηχανικός στο εργοστάσιο της Νότιας Ρουμαΐλα.
Ορισμένες ξένες εταιρείες, όπως η Chinese National Petroleum Company (CNPC), η Royal Dutch Shell και η αμερικανική Weatherford International έχουν ξεκινήσει να δουλεύουν, αλλά υπάρχουν ελάχιστοι εργαζόμενοι στην περιοχή του νότου, που διαθέτει το 80% των αποθεμάτων της χώρας.
Οι ιρακινοί αξιωματούχοι εμφανίζονται, παρόλα αυτά, πεπεισμένοι ότι ο πετρελαϊκός κλάδος της χώρας θα αποδειχθεί ακαταμάχητος καθώς, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η εξαγωγή ενός βαρελιού πετρελαίου στο Ιράκ θα κοστίζει γύρω στα 2 δολάρια. Αυτό θα δίνει στη χώρα ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με τους παραγωγούς που αντλούν το πετρέλαιό τους από τα βάθη της θάλασσας.
«Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία αληθινή επιθυμία για δουλειά στο Ιράκ», υποστηρίζει ο υπουργός Πετρελαίου της χώρας Χουσαϊν αλ-Σαριστανί, ενώ ο ένας 65χρονος επιχειρηματίας συμμερίζεται την άποψη και δηλώνει «πεπεισμένος ότι το Ιράκ θα γίνει ένα πλούσιο πετρελαϊκό κράτος» και τα εγγόνια του «θα απολαμβάνουν ένα κράτος ευημερίας».
Πηγή: Reuters