Οι «Kαλοί», οι «Kακοί» και η Άσχημη Νοοτροπία

Θεωρητικά είναι λογικό για ένα λαό, ο οποίος έμαθε νωρίς να επαίρεται για το ένδοξο παρελθόν του, τους εξαιρετικά προικισμένους προγόνους του και τους αγώνες του στο όνομα της δημοκρατίας να αντιδρά αμυντικά όταν αισθάνεται έξωθεν βαλλόμενος για θέματα, που αφορούν τον τρόπο διαχείρισης των εθνικών και οικονομικών προβλημάτων του, ή ακόμη και του τρόπου ζωής του.
Tης Ρίτσας Μασούρα
Πεμ, 9 Απριλίου 2009 - 11:15
Θεωρητικά είναι λογικό για ένα λαό, ο οποίος έμαθε νωρίς να επαίρεται για το ένδοξο παρελθόν του, τους εξαιρετικά προικισμένους προγόνους του και τους αγώνες του στο όνομα της δημοκρατίας να αντιδρά αμυντικά όταν αισθάνεται έξωθεν βαλλόμενος για θέματα, που αφορούν τον τρόπο διαχείρισης των εθνικών και οικονομικών προβλημάτων του, ή ακόμη και του τρόπου ζωής του. Και είναι επίσης λογικό, στο πλαίσιο της άμυνας να επιλέγει την ασφάλεια ενός περίκλειστου κόσμου, δίνοντας την εντύπωση, ωστόσο, ότι ζει στο κελάρι ενός εξοχικού σε απομονωμένο νησί του Αιγαίου. Κάτι που εκ πρώτης όψεως μπορεί να ακούγεται γοητευτικό, αλλά που στο τέλος της μέρας κινδυνεύει να καταλήξει σε νοσηρή ιδεοληψία. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετα δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο δίνουν το μέγεθος αυτής της αντίληψης.

Οι «Τάιμς του Λονδίνου» σε σχόλιό τους με τον τίτλο «Φοβού τους Ελληνες και χρέη φέροντας» αναφέρονται στον ορατό κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εφόσον η κυβέρνηση δεν λαμβάνει δραστικά μέτρα μείωσης του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Στο ίδιο άρθρο, συγκρίνοντας την ελληνική με την ιρλανδική οικονομία (τον άλλο μεγάλο ασθενή της Ε.Ε.) ο σχολιαστής σημειώνει ότι σε αντίθεση με το Δουβλίνο, η Ελλάδα αρνείται να παραδεχτεί ότι έχει πρόβλημα. Βαυκαλίζεται μ’ έναν ακόμη μύθο που θέλει τη μαύρη αγορά να σώζει τελικά τους Ελληνες από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Αυτά έγραψαν οι «Τάιμς του Λονδίνου» και ανεξάρτητα από κάποιες δεύτερες σκέψεις που σχετίζονται με την αντίδραση έναντι του ευρώ, η αλήθεια είναι όσα μας προσάπτουν, κυρίως για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα αγγίζουν την πραγματικότητα. Αλλο αν εμείς δεν θέλουμε να μας υπαγορεύουν οι ξένοι τα αυτονόητα. Το συγκεκριμένο κείμενο έκανε το γύρο των τηλεοράσεων, των ραδιοφώνων, των εφημερίδων και των μπλογκ, συνοδευόμενο από πικρόχολα σχόλια και παράλληλα έγινε σύμβολο κομματικών σκοπιμοτήτων.

Στις 2 Απριλίου, ο «Εκόνομιστ», πολιτικό περιοδικό με κύρος, φλεγματικό ύφος και αντικειμενικές αναλύσεις, στο άρθρο του με τον τίτλο «The name game» αναφέρει το πώς τα Σκόπια, υπό τον εθνικιστή Γκρούεφσκι κινδυνεύουν να χάσουν τη συμπάθεια των ευρωπαϊκών κρατών, καθώς κάνουν ό,τι μπορούν για να ενοχλήσουν την Ελλάδα. Ενα άρθρο που μάλλον χαϊδεύει τ’ αυτιά μας, επικρίνοντας τα Σκόπια γιατί πρόσφατα έδωσαν το όνομα του Μ. Αλεξάνδρου στην κεντρική οδική αρτηρία που ενώνει το κρατίδιο με τη χώρα μας και γιατί η σκοπιανή κυβέρνηση σχεδιάζει να στήσει στο κέντρο της πρωτεύουσας τεράστιο άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου. Για να καταλήξει ο «Εκόνομιστ»: Ο Αλέξανδρος πέθανε το 323 π.Χ. Οι Σλάβοι έφτασαν στην περιοχή μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα! Το συγκεκριμένο άρθρο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Το ερώτημα, επομένως, που θα μπορούσε να τεθεί είναι το εξής: βρισκόμαστε, άραγε, μπροστά στους «κακούς» Τάιμς και τον «καλό» Εκόνομιστ, ή μήπως και τα δύο έντυπα προσεγγίζουν τα θέματα με γνώμονα την κοινή λογική; Και σε τελευταία ανάλυση, μήπως το πρόβλημά μας εντοπίζεται στην εσωτερική κατευθυνόμενη ομφαλοσκόπηση που έχει ως μοναδικό κριτήριο το κομματικό συμφέρον και τη διατήρηση ψυχοφθόρων μύθων;

(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 09/04/2009)