Τα αποθέματα πετρελαίου στον βιομηχανικά ανεπτυγμένο κόσμο είναι ακόμη υψηλότερα και από το 1998, όταν η τιμή του αργού βυθίστηκε στα 10 δολάρια το βαρέλι. Η πορεία των τιμών στις αγορές εμπορευμάτων το τελευταίο διάστημα είναι μάλλον παραπλανητική. Παρά τις συνεχείς και μεγάλες διακυμάνσεις των περασμένων εβδομάδων οι τιμές του πετρελαίου καταλήγουν να σταθεροποιούνται κοντά στα 50 δολάρια το βαρέλι.
Τα αποθέματα πετρελαίου στον βιομηχανικά ανεπτυγμένο κόσμο είναι ακόμη υψηλότερα και από το 1998, όταν η τιμή του αργού βυθίστηκε στα 10 δολάρια το βαρέλι. Η πορεία των τιμών στις αγορές εμπορευμάτων το τελευταίο διάστημα είναι μάλλον παραπλανητική. Παρά τις συνεχείς και μεγάλες διακυμάνσεις των περασμένων εβδομάδων οι τιμές του πετρελαίου καταλήγουν να σταθεροποιούνται κοντά στα 50 δολάρια το βαρέλι.

Την Παρασκευή ενισχύθηκαν μάλιστα πάνω από τα 51 δολ. το βαρέλι και αυτό είναι αξιοσημείωτο εάν αναλογιστεί κανείς ότι τα στοιχεία για την προσφορά και τη ζήτηση είναι κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά.

Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το φαινόμενο της "καταστροφής της ζήτησης", το οποίο είχαμε ζήσει τη δεκαετία του '80. Όσον αφορά στην προσφορά τα αποθέματα πετρελαίου στον βιομηχανικά ανεπτυγμένο κόσμο είναι ακόμη υψηλότερα και από το 1998, όταν η τιμή του αργού βυθίστηκε στα 10 δολάρια το βαρέλι.

Τα μοναδικά στοιχεία, που προσφέρουν αυτή τη στιγμή στήριγμα στις τιμές του πετρελαίου, είναι το ευρύτερο κλίμα αισιοδοξίας στις αγορές και οι δηλώσεις των παραγωγών χωρών ότι είναι αποφασισμένες να αποτρέψουν τη διολίσθησή τους.

Το να βασίζεται κανείς όμως στην επενδυτική ευφορία και την αποφασιστικότητα των μελών του ΟΠΕΚ την ώρα που οι προβλέψεις για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και την κατανάλωση καυσίμων είναι ολοένα και πιο δυσοίωνες, απαιτεί ατσάλινα νεύρα.

Η αισιοδοξία για τις τιμές των βιομηχανικών μετάλλων έχει εξίσου επισφαλείς βάσεις. Ο χαλκός έχει ενισχυθεί 43% από τα τέλη Φεβρουαρίου, χάρη στα στοιχεία που θέλουν την Κίνα να γεμίζει τις αποθήκες της με πρώτες ύλες.

Οι επενδυτές φαίνεται να επιλέγουν να αγνοήσουν το γεγονός ότι η ζήτηση συρρικνώνονται σε ολόκληρο σχεδόν τον υπόλοιπο κόσμο. Αγνοούν επίσης ότι η συγκέντρωση αποθεμάτων δεν σημαίνει απαραίτητα κατανάλωση. Η αύξηση στις εισαγωγές της Κίνας δεν έχει συνοδευθεί από αντίστοιχη ενίσχυση της βιομηχανικής παραγωγής, κάτι που σημαίνει ότι τα μέταλλα μένουν στις αποθήκες και δεν φτάνουν στα εργοστάσια.

(Από την εφημερίδα Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 27/04/2009)