Του Κ. Κόλμερ
Στην μακαρία χώραν μας, άρχοντες και αρχόμενοι ασχολούνται πότε με τις «υπερβάσεις» του κομματικού συστήματος, πότε με τις «επιθεωρήσεις των ολυμπιακών έργων» -μια φορά το τρίμηνο- και ενίοτε με το κοινωνικό πρόβλημα (του ευρώ), οπότε οι κυβερνώντες επινοούνται διάφορες παροχές εκ του μη έχοντος δηλ. του κρατικού προϋπολογισμού (όρα και πρωθυπουργικές εξαγγελίες στην ΔΕΘ κ.λπ.). Ούτως το πανελλήνιον τυρβάζει περί πολλά ενώ ενός έστιν χρεία»: η επάρκεια συναλλάγματος, διά την εφασφάλιση της ανέμελης ζωής «μας». Ιδού όμως το συνάλλαγμα τελειώνει.
Η ανεπάρκεια συναλλάγματος και συνεπώς η διαπίστωση του γεγονότος ότι ζώμεν υπεράνω των δυνάμεών μας, προκύπτει αφ' ενός μεν εκ του πετρελαϊκού λογαριασμό της χώρας, αφ' ετέρου δε από τον τρόπον χρηματοδοτήσεως του ελλείμματος του ισοζυγίου (εξωτερικών) πληρωμών, μέσω δανεισμού, ο οποίος όμως υπολείπεται της εκροής κεφαλαίων εκ της χώρας.
Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, η άνοδος εφέτος, το πρώτον εξάμηνο, των τιμών του πετρελαίου στα 30 δολάρια το βαρέλι (διπλασίων από πέρυσι αντιστοίχως) ευθύνεται: «για τη διεύρυνση του ελλείμματος του ισοζυγίου των καυσίμων», κατά δήλωσιν της Τ.Τ.Ε.
Πράγματι, ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2002, το «ισοζύγιο καυσίμων» είχε αφήσει ένα έλλειμμα 1,6 δισ. ευρώ, εφέτος έφθασε τα 2,2 δισ. ευρώ (άνοδος 37%), παρά την ανατίμηση του ευρώ κατά 10% περίπου, έναντι του δολαρίου, με το οποίο πληρώνεται (ακόμη) ο πετρελαϊκός λογαριασμός, όλων των χωρών της Ευρωζώνης, περιλαμβανομένης και της Ελλάδος. Τώρα όμως που το ευρώ υποτιμάται, χρειάζονται περισσότερα χρήματα για το πετρέλαιο.
Αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο πετρέλαιο. Είναι ευρύτερο και δυσεπίλυτον καθ' όσον έχει να κάνει με την ελευθερία κινήσεως κεφαλαίων», και τα χαμηλά επιτόκια που συνεπάγεται ή ένταξί μας στη Ευρωζώνη. Έτσι, πέραν της διευρύνσεως του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών (κοντά στο ένα δις ευρώ μηνιαίως) στο ισοζύγιο χρηματικών συναλλαγών τα μεγέθη έχουν λάβει κατακλυσμικές διαστάσεις για μία μικρή οικονομία, ως η Ελληνική.
Συγκεκριμένως, το α' εξάμηνο εφέτος, οι Έλληνες και ξένοι επενδυτές εξήγαγαν 543 εκατ. ευρώ, 212% (!) περισσότερα από πέρυσι αντιστοίχως. Στον τομέα των Ελληνικών κρατικών ομολόγων εσημειώθηκαν διπλάσιες πωλήσεις 16,4 δισ. ευρώ και εκροές 5 δισ. ευρώ ή 257%(!) περισσότερες από πέρυσι, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Εις δε τον τομέα των «λοιπών» (από)-επενδύσεων διέρρευσαν κεφάλαια 9,2 δις ευρώ, για «τοποθετήσεις στο εξωτερικό καταθέσεων και «ρέπος», κατοίκων» και μη (δηλ. Ελλήνων και ξένων) που βεβαίως, με τα ισχύοντα αρνητικά επιτόκια εν Ελλάδι (δηλ. κάτω και του επισήμου πληθωρισμού) αναζητούν καλύτερες αποδόσεις εκτός αυτής. Και όλα αυτά δίχως να ληφθεί υπ' όψιν ο θηριώδης δανεισμός, στο εξωτερικό (άνω των 22 δις ευρώ το α’ εξάμηνο) δια την αποπληρωμή ληξιπροθέσμων δανείων (1,9 δισ. ευρώ) και την ανακύκλωση των υφισταμένων. Παρά ταύτα, τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας εμειώθησαν στα τέλη Ιουνίου στα 4,9 δισ. ευρώ, από 8,2 πέρυσι αντιστοίχως, δηλ. κατά 40%!
Είναι φανερόν ακόμη και εκ των επισήμων στοιχείων, ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρώτατη κρίσι στο ισοζύγιο πληρωμών της, που είναι αποτέλεσμα του ετέρου ανισοζυγίου στα δημόσια οικονομικά. Εν τούτοιος, κυβέρνησης αντιπολίτευση και κοινή γνώμη ασχολούνται με δευτερευούσης σημασίας θέματα δια να επιβεβαιώσουν την καταγωγή των, εκ των κοχλιών (κν. Σαλιγκάρων), που ως λέγει ο Αίσωπος, όταν τηγανίζονταν… τσίριζαν! («Των οικιών υμών εμπιμπραμένων, αυτοί άδετε «άσματα»).
Υ.Γ. (Κατόπιν όλων αυτών δεν εκπλήσσει η πώληση του ενός πέμπτου «των χρυσαφικών της οικογένειας». Η είδηση, όμως, δεν είναι εκεί αλλά ό,τι «διέρρευσε» στο πρακτορείον Ρώυτερ. Εάν δεν αφεθεί ελεύθερος… Εάν δεν αφεθεί ελεύθερος… Ο Εβραιορώσσος Βλαντιμίρ Γκουζίνσκι, δεν είναι απίθανη η… πιστοληπτική υποβάθμιση των Ελληνικών ομολόγων.)
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 29/08/03)