Η είδησις επέρασε απαρατήρητη στην χώρα μας. Όπως και πολλές άλλες που υποδηλώνουν εξελίξεις τις οποίες αργά ή γρήγορα θα τις βρούμε μπροστά μας. Και τότε θα τρέχουμε και δεν θα φθάνουμε… Την περασμένη εβδομάδα η Τουρκία διεξήγαγε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Συρία στην κοινή τους μεθόριο. Είχε προηγηθή πενθήμερος επίσημος επίσκεψις του Σύρου υπουργού Αμύνης Χασάν Αλή Τουρκμανί στην Άγκυρα.
Αν κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική και διπλωματική σημασία αυτής της ενεργείας, θα τους επισημάνουμε τα ακόλουθα:
- Το έγκυρο περιοδικό "Jane’s Defense Weekly" θεωρεί ότι πρόκειται για ανάπτυξη των Τουρκο-συριακών σχέσεων και πιθανή "σφήνα" στις υφιστάμενες συρο-ιρανικές σχέσεις.
- Εμπειρογνώμονες του Ινστιτούτου Στρατιωτικών Αναλύσεων Εγγύς Ανατολής και Κόλπου, θεωρούν τις ασκήσεις "σημαντικό βήμα" της Συρίας προς το ΝΑΤΟ και ένδειξη της βουλήσεώς της να αποστασιοποιηθή από το Ιράν.
- Ο Iσραηλινός υπουργός Αμύνης Εχούντ Μπάρακ εχαρακτήρισε τις ασκήσεις "επικίνδυνη εξέλιξη" αλλά εξέφρασε την βεβαιότητα ότι οι στρατηγικοί δεσμοί μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας -χρονολογούμενοι από το 1996- "θα επικρατήσουν".
- Το Κέντρο Ερευνών του Κόλπου στο Ντουμπάι θεωρεί ότι το Ισραήλ δεν πρέπει να θεωρή τις εξελίξεις αυτές ως απειλή, δεδομένου ότι οι ασκήσεις αυτές έχουν μεγαλύτερη πολιτική, παρά στρατιωτική σημασία.
Δεν χρειάζονται περισσότερα για να πεισθούμε ότι εν προκειμένω η Τουρκία αποτελεί την στρατηγική προφυλακή της διπλωματικής προσπαθείας της Κυβερνήσεως Ομπάμα για διείσδυση στην Μέση Ανατολή δια των διαύλων της Ατλαντικής Συμμαχίας. Να γιατί ο Αμερικανός Πρόεδρος επεσκέφθη την Άγκυρα, ενώ δεν είχε χρόνο για την Αθήνα! Με την δική μας Κυβέρνηση να συζητήση τι;
Είναι γεγονός ότι η Αθήνα από την δεκαετία του '80 έχει αναπτύξει σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Σχέσεις οι οποίες κατ' επανάληψιν προεβλήθησαν ως μεγάλης στρατηγικής και οικονομικής σημασίας. Και όμως υποσκελισθήκαμε από την Τουρκία, η οποία ευρίσκεται πλέον στην πρωτοπορία της δυτικής διεισδύσεως στον χώρο που θεωρούσαμε παραδοσιακά φιλικό προς εμάς. Διατηρώντας μάλιστα ισορροπημένες σχέσεις και με το Ισραήλ. Πρόκειται κατά την γνώμη μας, για στρατηγικών διαστάσεων ήττα της ελληνικής πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο. Γι' αυτό ίσως και απεφεύχθη η προβολή του θέματος στην Αθήνα. Προτιμούμε να αποκρύπτουμε τις ειδήσεις που δεν μας αρέσουν, παρά να τις αξιολογούμε και να σχεδιάζουμε τον τρόπο με τον οποίο θα βελτιώσουμε την κατάσταση.
Αναμφισβητήτως η αρνητική στάσις μας έναντι του ΝΑΤΟ, μας έχει κοστίσει πολύ. Θεωρούμεθα ενοχλητικοί και αναξιόπιστοι σύμμαχοι. Ακόμη και ο ενθουσιασμός μας για την ανάπτυξη ευρωπαϊκού αμυντικού βραχίονος έχει στραφή εις βάρος μας, αφού οι λοιποί εταίροι δεν βλέπουν κανένα λόγο να δαπανήσουν χρήματα για ένα μηχανισμό που θα καλύπτη αυτά ακριβώς τα οποία σήμερα καλύπτει το ΝΑΤΟ. Ακόμη και η Γαλλία εγκαταλείπει τις ευρωπαϊκές στρατιωτικές φιλοδοξίες και αγωνιά να επανενταχθή στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Αλλά αν ο αρνητισμός έναντι της Ατλαντικής Συμμαχίας αποτελεί την μόνη διακομματική και συνεπή πολιτική της Ελλάδος, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την διείσδυσή μας στην Μέση Ανατολή. Πράγματι προβαίνουμε σε ενέργειες και δαπανούμε χρήματα. Διαθέσαμε βοήθεια στην Γάζα, προ εβδομάδος ανακοινώσαμε την χρηματοδότηση σχολείου στην Συρία, πρωτοστατήσαμε στην ναυτική περιπολία στις ακτές του Λιβάνου… Το αποτέλεσμα υπήρξε μηδενικό. Και τούτο διότι όλες αυτές οι ενέργειες γίνονται κατά τρόπο αποσπασματικό και χωρίς να εντάσσονται στο πλαίσιο μιας σοβαρής και συνεπούς πολιτικής.
Και κάτι ακόμη. Εν προκειμένω η Τουρκία προβαίνει σε μια καθαρή κίνηση πολιτικής, χρησιμοποιώντας στρατιωτικά μέσα. Διότι τα διαθέτει. Ας το αναλογισθούν αυτό οι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες στην χώρα μας, οι οποίοι έχουν οδηγήσει σε μαρασμό τις Ένοπλες Δυνάμεις υιοθετώντας την λογική ότι "πόλεμος δεν γίνεται στις μέρες μας".
Μπορεί πόλεμος να μην γίνεται. Δεν γίνεται όμως ούτε σοβαρή εξωτερική πολιτική χωρίς να στηρίζεται επί της ισχύος. Και ας μην υποστηρίξει κανείς πως αν αποφασίζαμε κοινές ασκήσεις με την Συρία θα μπορούσαμε να τις διεξαγάγουμε. Διότι θα είναι είτε αφελής είτε παντελώς ανίδεος για την πραγματικότητα.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 04/05/2009)